26/3/10

Περί ανέμωνεεε! και υδάτωνεεε,

..


Γιατί μπάφιασα χθες και έμαθα απ τους συμπλογκεράδες όσα δεν είχα μάθει στη ζωή μου για την επανάσταση για τους ήρωες και όλα τα σχετικά του 1821. Εμ τους εθνικούς Ευεργέτες που τους πάς; Τηλεόραση δεν κοίταξα πρώτον γιατί δεν μ’ αρέσουν οι αποχαιρετισμοί αφού τέλος λένε οι παρελάσεις αλλά και για τον πιο παραπάνω λόγω συν που δεν είχα καμιά όρεξη να δω ξανά μανά τον Παπαμιχαήλ - Παπαφλέσα.
Τώρα θα μου πεις γιατί κυρά μου αλώνιζες στα μπλόγκ; Γκούχ! γκούχ!
Δεν είχες δουλειά να κάνεις; Είχα πως δεν είχα ..αλλά η καλή μέρα απ το πρωί φαίνεται..
Λοιπόν που λέτε αφού ξύπνησα το πρωί… Και κάνω μια παρένθεση να σας ρωτήσω από πότε οι Ελίτσες γιορτάζουν του Ευαγγελισμού;
Ξύπνησα λοιπόν με καλή διάθεση για όλες τις ευχές που δέχτηκα και όπως ρέμβαζα στο μπαλκόνι λέω δεν κάνω μια σκορδαλιά για μια ψυχή που πρωί –πρωί άλλη δουλειά δεν είχε παρά να χτυπάει πόρτες και να ρωτά αν «γιορτάζει κανείς;»
Είπα λοιπόν να την κεράσω μια σκορδαλιά της Προ-Προύς (κατά το Σαπφώ της Σαπφούς,) αν και δεν ήμουν σίγουρη κατά πόσο θα την δοκίμαζε γιατί sic σκορδαλιά για την αφεντιά της δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα.. και εξακολουθεί όποιος την τρώει να μυρίζει από μακριά.. και επειδή ξέρω πώς τρώει μόνο τον λευκό ταραμά γι αυτό ήμουν κάπως διστακτική… εξ’ άλλου τα χαβιάρια οι αστακοί και τα μπρικ δεν ταιριάζουν και πολύ με την σκορδαλιά.. και παρεμπιπτόντως να καταθέσω ότι το μπρικ προ αμνημονεύτων χρόνων λεγόταν ρόζα και πουλιόταν χύμα στην αγορά σε χωνί από μπλε χαρτί τετραδίων. Αλλά και πονηρά σκεπτόμενη είπα γράψε την εσύ και που ξέρεις μπορεί να σου κάνει πάλι καμιά διαφήμιση σε κανένα μπλόγκ Κυπριακού νηολογίου. Αυτά περί εδεσμάτων καλομαθημένων ουρανίσκων.
Και εφόσον η καλή μέρα απ το πρωί είπαμε φαίνεται έχασα τα γυαλιά μου
που τα βρήκα ύστερα από ώρες κρεμασμένα σε έναν Μπέντζαμιν που είχα ποτίσει . Τ ο τετράδιο της Πρό-Πρό δεν είχε την συνταγή όσες φορές κι αν το έψαξα.. Κι όταν άναψα τσιγάρο για να μαζευτεί το θολωμένο μου μυαλό ,αυτό το έκανε το θαύμα του (κι ας έρθει κανένας κιαρατάς γιατρός να μου πει να το κόψω!)..
Και ή συνταγή βρέθηκε στις ενότητες (κρατήσου στη θέση σου…. ) παρακαλώ!
Εμβάμματα !!!
Τώρα αν αναφωνήσω έλα έμβαμμα στό τόπο σου θα πλακώσει πάλι κανένα συμπατριωτάκι και θα μου κάνει παρατήρηση ότι δεν μιλάω γυναικεία γι’ αυτό δεν λέω …έλα έμβαμμα στον τόπο σου…. Και επειδή με κάθε καινούργια λέξη που βρίσκω τρέχω στο Λεξικό ( Ελευθερουδάκης 1928 ) που μου είχε πάρει ο παππούς μου με το που γεννήθηκα δηλ 21.5.28. Βέβαια σήμερα δεν κάνουν τέτοια δώρα στα νεογέννητα, γιατί τι αξία έχει μια εγκυκλοπαίδεια, μπροστά σε μια εγγραφή φοίτησης σε διάσημο κολέγιο!
Έμβαμμα πληροφορήθηκα είναι και ο ζωμός που βουτάς το ψωμί και η σάλτσα μην πω καμιά κουβέντα η σουρτουκλεμέ (και ποτέ «μπουρδουκλεμέ» όπως λένε μερικοί που ζόρ-ζουρνά να ξεχάσουμε τη γλώσσα μας .)
Συνταγή:
Σκορδαλιά: Είδος εμβάμματος έχοντας ως βάσιν το σκόροδον και ως συστατικά, γεώμηλον βραστόν ή ψίχαν άρτου κάρυα ή αμύγδαλα ελαιον και όξος άπαντα κοπανιζόμενα εντός ιγδίου.. (άντε πάλι το ιγδίον)
Μια απ τα ίδια είδα και στο τετράδιο χωρίς τίποτα άλλο παρά μόνο δυο λέξεις
στα συστατικά «μερικοί προτιμούν και άλευρον»
Ωπα! Εδώ είμαστε και επειδή πρόκειται περί οικογενειακού μυστικού η Πρό-Πρό δεν γράφει τίποτα παρακάτω…
Εγώ όμως θα σας το προδώσω γιατί αυτά τα οικογενειακά μυστικά δεν τα μπορώ γιατί καλά να αφορούν μόνο… σκορδαλιές…
Λοιπόν άμα θέλετε την συγκεκριμένη σκορδαλιά βάλτε σε ένα τηγανάκι- κατσαρόλι 2-3 κουταλιές αλεύρι και διαλύστε το με τόσο νερό ώστε να γίνει ένας παχύρευστος χυλός.
Βάλτε το σε χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να γίνει μια σφιχτή μπάλα και να χάσει το γαλακτερό χρώμα που είχε.
Βάλτε τη μετά στο Μούλτι ρίξτε όσο σκόρδο τριμμένο αντέχετε μια πρέζα αλάτι και άλλο τόσο ζάχαρη και χτυπάτε προσθέτοντας σιγά –σιγά σπορέλαιο και λευκό ξύδι..

ΥΓ: την συνταγή σας τη δείνω
1) γιατί ξέρω δεν θα τη διαβάσετε
2) Γιατί θα σκεφτείτε… αλεύρι; Μπλιάχ!
3) Αν ωστόσο την κάνετε δεν θα την πετύχετε
γιατί εγώ είμαι μαστόρισσα
4) αν την πετύχετε να αναφέρετε το όνομά μου.

Με αγάπη..
ΙΟΛΗ

20/3/10

Επιστροφή της ασώτου..

....



Είμαι η Ιόλη…είμαι καλά ..
Και δηλώνω ότι το κείμενο δεν έχει περάσει από λογοκρισία..
ξέρετε ... αυτηνής... της άλλης..

Αύριο,
Θα ξυπνήσω ύστερα από ακόμα έναν τέλειο ύπνο..
χωρίς σφιγμένα δόντια και γροθιές ..

Θα κάνω καθαρισμό με ατμό στο πρόσωπο που αδικαιολόγητα ξεχνώ πάντα
και τον θυμάμαι μόνο όταν βρεθούμε με τις άλλες στο γυμναστήριο..

Θα φτιάξω τον γαλλικό καφέ μου και θα μου τον σερβίρω με μισό κριτσίνι
χωρίς αλάτι γιατί τον τελευταίο μήνα πήρα πεντακόσια εξήντα πέντε γραμμάρια
και αν δεν προσέξω τότε μπορεί να χάσω τον ήρεμο ύπνο μου .

Ξέρω πως θα αγχωθώ απ το ζάπινγκ να προλάβω να δώ όλες τις εκπομπές των 10πμ.
Είναι ένα καθημερινό μαρτύριο αυτό. Μέχρι που σκέπτομαι σοβαρά να στείλω επιστολή στα κανάλια ώστε να μην μεταδίδουν συγχρόνως τις αστρολογικές προβλέψεις. «Τρέχοντας» να τις προλάβω όλες τελικά δεν καταλαβαίνω τίποτα
με αποτέλεσμα να μοιάζω σαν στραβός στον Άδη όλη μέρα μην ξέροντας τι θα μου τύχει κατά τη διάρκεια της .
Πίνω τον καφέ μου νοιώθοντας μια ψυχική ανάταση, μια ευφορία πέρα ως πέρα δικαιολογημένη … αφού έξω ό ήλιος λάμπει, χαρούμενες νοικοκυρές λιάζουν τα στρωσίδια τους , οι φωταγωγοί άρχισαν ήδη να αναδίδουν ευχάριστες μα και δυσάρεστες μυρουδιές γιατί δυστυχώς υπάρχουν και αλλοδαποί στην πολυκατοικία
(που συνεχώς μαγειρεύουν αηδίες της πατρίδας τους) αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα
γιατί προς το παρών μόνο εγώ ενοχλούμαι και η από κάτω μου η Τούλα, και εξ’ άλλου ΔΕΝ είμαι ρατσίστρια. Η Τούλα ξεκίνησε μια φορά να μαζεύει υπογραφές για να τους διώξουμε και υπέγραψα. (εέ! να μη χαλάσουμε και τις καρδιές μας)
Επιτέλους σήμερα κατάφερα να παρακολουθήσω και τις δυο αστρολόγους αφού βέβαια άνοιξα στη διαπασών και την τηλεόραση της κρεβατοκάμαρας και έτσι πρέπει να ετοιμαστώ γιατί σήμερα θα είναι η μέρα μου.. Έτσι είπαν τα’ άστρα..

Να μη ξεχάσω να βάλω τις κόκκινες γόβες μου που είναι το φετίχ μου και ταιριάζουν με την μαύρη καμπαρντίνα μου, και να βάλω δυο σταγόνες άρωμα πίσω απ το αυτί.
Τελικά η ζωή είναι ωραία… κακόμοιροι όσοι δεν το βλέπουν.

(κι εγώ με το ζόρι το κατάλαβα ..γκούχ! γκούχ!
Beneficium accipere liberstatem est vendere.. γκούχ!)

17/3/10

Γύρνα.. Ιόλη!



Στον ίδιο δρόμο του νυσταγμένου Βύρωνα που πριν μέρες πέρασαν τα«παλιόπαιδα»με τις κόκκινες τους σημαίες .
Τα «παλιόπαιδα» που δεν ανέχονται τις σφαίρες, τους θανάτους,
μα μόνο εμάς να τους κοιτάμε αδιάφορα..
και κρυφά ν’ αναρωτιόμαστε .. «λές»;



Στον ίδιο δρόμο αυτόν στάθηκε σήμερα μια λατέρνα..
Και σε είδα να ακούς «τ’ αστέρι του βοριά» και
«το γαρύφαλλο στ’ αυτί» τρελλή Ιόλη
αγνοώντας τις νοικοκυρές που έβγαζαν το άχτι τους
στα ρούχα που τίναζαν…
Προσπαθώντας να δώ τα δάκρυά σου θέλοντας και μη
άκουσα τα τραγούδια έψαξα να δώ στην λατέρνα την φωτογραφία
της Καρέζη με τον Αλεξανδράκη,
και με την άκρη του ματιού μου νομίζω πως είδα
και τον Αυλωνίτη με τον Φωτόπουλο
να χάνονται στη στροφή της «Κύπρου»


Και την ίδια στιγμή μπροστά στον « Γερμανό»
ένας συνάδελφος της Αθανασίας άναψε κερί
και άφησε λουλούδια… πέρασε ένας χρόνος…



Πως μας βασανίζουν οι δρόμοι…
Γι αυτό σου λέω.. ξαναγύρνα Ιόλη…εσύ τους αντέχεις..

5/3/10

Η διαθήκη

Η O X I A έγραψε

Αλλάζει η ιστορία λένε. Κλείνουμε βιβλία και λογαριασμούς και αφήνουμε αυτό το σπίτι που πονέσαμε να χτίσουμε, που θυσιάσαμε να του βάλουμε παράθυρα στον ήλιο και να κρεμάσουμε το κλουβί με την καρδερίνα στο καρφί δίπλα από την πόρτα. Αλλάζει η ζωή μας λένε. Μαζεύουμε τα πράγματα γρήγορα και με κρυφούς λυγμούς τα φορτώνουμε στο φορτηγό που περιμένει στον δρόμο. Στρώματα, τραπέζι, καρέκλες και εκείνο το ραγισμένο πιάτο της γιαγιάς που τρώγαμε ψωμοτύρι τυλιγμένο στην εφημερίδα με πρωτοσέλιδο τον εσωτερικό ξεριζωμό μας. Μόνο τις φωτογραφίες που αποδεικνύουν ότι αυτό το σπίτι ήταν κάποτε δικό μας κρατάμε στα γόνατα ενώ το φορτηγό έχει βάλει μπροστά. Είναι η διαθήκη που χρόνια την είχαμε καταχωνιασμένη στο ντουλάπι του παππού στην αποθήκη. Ήρθε η ώρα να την ανοίξουμε, να την διαβάσουμε καθώς το φορτηγό στρίβει στην γωνία.