Είμαστε αλάνια...

Για μένα...


Για την Ξενομαριλίζα

Λένε... πώς..

Λένε πώς το να ζεις με αναμνήσεις είναι δείγμα ότι μεγάλωσες..
(λέω πως δείγμα ότι μεγάλωσες είναι όταν παύουν να σε κοιτούν στο δρόμο οι συνομήλικοι σου και σου την πέφτουν πιτσιρικάδες)
Πέραν του αστείου της δεύτερης άποψης και της δυσνόητης (για μένα) πρώτης
συνάντησα αρκετές φορές ανθρώπους που ναι ζούσαν με τις αναμνήσεις τους και μόνο μ’ αυτές που τις ξεχώρισαν και τις τακτοποίησαν στα συρταράκια του «πεινασμένου» τους μυαλού ..στιγμές που δεν χάρηκαν στην ανονείρευτη ζωή τους..
ώρες που έχασαν και γυρίζουν πίσω για να τις βρούν, χωρίς να ξέρουν ότι
μια αόρατη Νέμεση ,και ένας ανάδρομος Κρόνος τους βάζει εμπρός στην εκ γενετής πρεσβυωπία τους τα τεφτέρια με τα χρωστούμενα τους .
Κι αυτοί που Ξέρουν πως είναι Σοφοί και παίζουν στα δάχτυλα τις φράσεις όπως : «χρόνια στο κουρμπέτι» «στο πεζοδρόμιο» ή «τα άσπρα μου μαλλιά» κι η «πείρα»
δείχνουν ακόμα μια φορά την ήττα τους με την βουκολική στροφή « Να’ ταν τα νιάτα δυο φορές»
Κι αν τον ρωτήσεις τον πάνσοφο τι θα έκανε άν αυτά τα έρμα νιάτα ήταν δυό φορές δεν θα ακούσεις ποτέ να σου πει : Όσα δεν έκανα για τους άλλους..
Πως το κουρμπέτι και το πεζοδρόμιο απλά και από μόνα τους δεν σου προσφέρουν τίποτα χωρίς την δική σου βούληση και επιλογή δεν το έχει ακουστά..
Συνάντησα και ανθρώπους που σ' όλη τους τη ζωή , πάλευαν με τις αναμνήσεις τους.. έστω κι αν ήταν μιας μέρας ..
Αυτού του είδους η μάχη η ψυχοφθόρα σου κόβει την ανάσα, σου στερεί τον αέρα κάθε μέρα και από λίγο
σου καταρρακώνει τα νιάτα σου, δεν σου μένει καιρός να γίνεις σοφός παρά μόνο να αποκτήσεις τύψεις: στο ότι σ’ όλη την ανεύθυνη και άνιση αυτή ζωή κάπου θα είναι και το δικό σου λιθαράκι ..

Η δεύτερη δική μου άποψη δεν ξέρω αν είναι υπαρκτή.. αν και ψυχανεμίζομαι πως ναι.. σπουδάζοντας συμπεριφορές
Μια παρέα γυναικών σαράντα και άνω॥ και πολύ άνω μου απέδειξε χθες σ’ ένα ρεμπετάδικο την ανοησία της ψευδαίσθησης , την αγωνία του χρόνου και το καραγκιοζιλίκι του ανθρώπου στο να καταφέρει σώνει και καλά ,να πετύχει την συνταγή ώστε να υπάρξουν τα νιάτα δυο φορές πάνω σε τραπέζια, υπό τον ήχο της πενιάς, και το λίκνισμα πλαδαρής σάρκας..
Σήμερα πονάει το στομάχι μου…και να πεις πως πίνω;
Μήτσος..

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΕΑ του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ..

Δευτέρα, 23 Αυγούστου २०१०

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗ
LIFO.GR




Μπλικ
Ζει στο Σύνταγμα. Πιστεύει πως δεν είναι αδέσποτος αλλά ο τοποτηρητής της αθηναϊκής τάξης.

›Είμαστε μεγάλη η παρέα του Συντάγματος. Ο Νταγιάν, η Λαίδη, ο Μήτσος, ο Αζόρ και άλλοι πολλοί που δεν έχουν όνομα. Τα ονόματα δεν ξέρω πώς και γιατί μας βγήκαν και ποιοι μας βάφτισαν. Εγώ μπορεί να έχω τριάντα ονόματα: «Άσπρος», «Μπλάκι», «Μαυρομάτης», «Βουλομάτης», «Μάγκας», «Λάμπρος». Κάθε περιπτεράς και ένα όνομα. Κάθε ευεργέτης και ένα παρατσούκλι.
›Το πώς κατέληξα εδώ είναι μεγάλη, αλλά συνηθισμένη ιστορία. Δεν γεννήθηκα σε σπίτι. Οι πρόγονοί μου ήταν από μια στάνη στα Μεσόγεια. Η μάνα μου (μου είπαν οι μεγαλύτεροι) με γέννησε στην Κλαυθμώνος. Πάνε χρόνια τώρα και έχω χρόνια να τη δω. Ούτε που ξέρω πόσα. Έχει μια πλάκα αυτό. Είναι σαν να μην έχουμε ηλικία. Τη μια είμαστε κουτάβια και την άλλη μεσήλικες. Ανάλογα ποιος μας βλέπει. Τώρα οι περισσότεροι είμαστε κάτι γεροντάκια. Σπανίως βλέπω νέο αίμα στον δρόμο. Καλό είναι αυτό. Μπορεί να ωριμάζουν οι άνθρωποι.
›Γουστάρω να βολτάρω στα στέκια. Για τσαμπουκάδες έξω από το Πνευματικό Κέντρο και στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Εκεί οι αγέλες δεν αστειεύονται. Για άραγμα στη γενέτειρα Κλαυθμώνος, για γκόμενες στην Πλάκα, για φαγητό και ύπνο στο Σύνταγμα. Στην Ερμού, μόνο για ψώνια. Όπως όλοι, άλλωστε.
›Εμείς του Συντάγματος είμαστε κυριλέ. Η Λαίδη αράζει έξω από τα φαστ φουντ, εγώ στο μετρό, ο Μήτσος κοσμεί με το κανελί του τρίχωμα τη Στοά στη Βουλής. Έχει και μορταδέλες εκεί, γι' αυτό. Ο Νταγιάν αράζει Bartessera. Έχει καλό κόσμο εκεί. Καρύτση; Δεν την ξέρω. Κλαυθμώνος, Σύνταγμα πηγαίνω από Σταδίου.

›Έχω κάνει πολλά για τον έρωτα. Έχω υποφέρει. Έχω στηθεί για ώρες κάτω από πολυκατοικίες. Έχω τσακωθεί, έχω πληγώσει άλλους άντρες, μου έχουν φάει τα αυτιά και τη μουσούδα ουκ ολίγες φορές. Έχω αποτύχει και έχω πέσει στα πατώματα. Είμαι ερωτιάρης τύπος και δεν τα παρατάω εύκολα. Μια φορά έφτασα μέχρι την Κηφισιά. Τη μύρισα στο αυτοκίνητο και την ακολούθησα. Έκανα μιάμιση εβδομάδα να γυρίσω πίσω. Έχασα και τρία-τέσσερα κιλά. Τρόμαξαν να με γνωρίσουν.
›Ο κύριος Σπύρος είναι ο καλύτερός μας φίλος. Ξεκινάει στις 6 το πρωί από τους Αμπελόκηπους, κατεβαίνει τη Βασιλίσσης Σοφίας, περνάει από το Σύνταγμα κατά τις 8 και φτάνει στο Μοναστηράκι εννιά με δέκα. Τότε μαζεύεται και όλη η αγέλη για το φαγητό. Στη μάσα ενωνόμαστε, τις άλλες ώρες σκορποχώρι και ύπνος. Τώρα με τη ζέστα βαράμε δεκατέσσερις με δεκαέξι ώρες την ημέρα. Έτσι θα την περάσουμε την κρίση.
›Στις διαδηλώσεις πηγαίνουμε όλοι. Βασικά έρχονται αυτές σ' εμάς, μαζί με τα «παιδιά» από το Πολυτεχνείο. Τον θυμάμαι τον Κανέλο. Στο τέλος ερχόταν με βοηθητικά ροδάκια. Τον σμπαράλιασαν τα δακρυγόνα και παρέλυσαν τα πίσω του πόδια. Αυτόν το πρόσεχαν οι σύντροφοί του. Του έφτιαξαν και μπλογκ. Εμάς, αν μας παραλύσουν τα πόδια, θα μας βλέπουν στον δρόμο οι γάτες και τα περιστέρια και θα γελάνε. Μετά η ευθανασία θα είναι η μόνη λύση. Καλό είναι να είμαστε επαναστατικά σύμβολα, αλλά να προσέχουμε και την υγεία μας. Εξάλλου, πάντα εσείς οι άνθρωποι παίρνετε τη δόξα. Η Λάικα πήγε πρώτη στο Διάστημα, αλλά το μαγαζί στη Λιοσίων το φωνάζουνε Gagarin.
›Τον ξέρω τον καινούργιο, τον σταρ που έκαναν θέμα οι ξένες εφημερίδες. Άλλοι τον λένε Λουκ, άλλοι Λουκάνικο, άλλοι Θόδωρο και άλλοι Κανέλο Β. Είναι ωραίος. Πάει μπροστά και είναι και μάγκας. Στις αρχές του μήνα τραυματίστηκε και τον μάζεψαν να τον φροντίσουν. Είναι κι αυτά τα τσιμπούρια πολύ άτιμα. Σου κολλάνε αρρώστιες. «Κλομπιά να φας, τσιμπούρι μην κολλήσεις», λένε στα μέρη μου.
›Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, οι διαδηλώσεις της Αθήνας έχουν σκύλους γιατί είμαστε από τις μοναδικές χώρες με αδέσποτα. Κάθε διαδήλωση είναι μια καινούργια αγέλη για μας. Μια γιορτή, ένα πάρτι, κι ας μας μαστουρώνουνε με τα χημικά. Το βλέπουν οι ξένοι και ενθουσιάζονται. Το βράδυ εμείς κοιμόμαστε στην ψάθα και όχι στα μεταξωτά μαξιλάρια που βάζουν τα τεριέ τους.
›Το Μαρκόπουλο το έχω ακουστά. Είναι ο φόβος και ο τρόμος. Σε μαζεύουνε ή νύχτα ή πολύ πρωί και σε στέλνουνε στο άσυλο. Εκεί κανείς δεν ξέρει τι γίνεται. Κανείς δεν γύρισε ζωντανός να μας πει. Προχθές μαζέψανε και τον Ριβάλντο, έμαθα. Τον ήρωα της Νομικής. Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός πια. Λένε ότι δάγκωσε. Ας έρθουν και να μας δείξουν τη μελανιά. Χέρια που ταΐζουνε δεν τα δαγκώνουμε. Είναι νόμος που δεν παραβαίνουμε. Παραμένουμε πιστοί στις αρχές μας.
›Δεν θεωρώ σωστό τον όρο «αδέσποτα». Έχουμε ρόλο εδώ. Το «London Review of Books» έγραψε πως είμαστε η «επιβεβαίωση των ερειπίων της Αρχαίας Αθήνας». Αν δεν υπήρχαμε εμείς να τριγυρνάμε γύρω από τις κολόνες και τα χαλάσματα, ποιος θα ήξερε ότι υπάρχουν τ' απομεινάρια μιας υπέροχης πόλης; Κανείς! Ούτε οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι. Θα σου προσθέσω και κάτι ακόμα. Γιατί γαβγίζουμε στα μηχανάκια που είναι στα πεζοδρόμια, γιατί κυνηγάμε τους περίεργους, γιατί στεκόμαστε ανάμεσα σε μπάτσους και διαδηλωτές διακινδυνεύοντας ακόμα και τη ζωή μας; Για να επιβάλλουμε την τάξη σε μια πόλη που την έχετε κάνει ζούγκλα.
›Θυμάμαι λίγο πριν τους Ολυμπιακούς. Είπα να κάνω μια βόλτα στον Εθνικό Κήπο. Ίσα που είχε ξημερώσει. Είδα δεξιά και αριστερά φίλους και συγγενείς ξαπλωμένους. Νόμιζα ότι δεν είχαν ξυπνήσει ακόμα. Πίστεψα ότι ξενύχτησαν και τριγύρισαν λίγο παραπάνω το προηγούμενο βράδυ. Έκανα λάθος. Κανείς από αυτούς δεν ξανασυνάντησε τον κύριο Σπύρο ούτε είδε τις ορδές των τουριστών. Εμάς και τα πρεζάκια μας κυνήγησαν τότε σαν λυσσασμένα σκυλιά. Όλους τους παρατημένους δηλαδή. Δεν βαριέσαι, τώρα πολλοί από αυτούς χάνουν τη δουλειά τους εξαιτίας και των αγώνων. Αντιθέτως, εγώ δεν χάνω λεπτό από τη σιέστα μου.
Αναρτήθηκε από αναρχογατουλης στις 3:09 μ.μ.
Τα σχόλια σας εδώ

Τα ιερά μου, τα όσια..

Απορίες απλής πιστής.. (ξανθιάς)
Παναΐα μου Εκατονταπυλιανή,
Δεν ξέρω αν το αντιλήφθης αλλά αν το αντιλήφθης και δεν έκανες τα θάμα σου πολλά μπορώ να υποθέσω για την αφεντιά σου (συγνώμη γιαγιά που απευθύνω τον λόγο στην φιλενάδα σου σαν ίση προς ίση αλλά θα δείς παρακάτω)..
Έχουμε και λέμε..
Ότι ο ναός σου ήταν φίσκα από κατσαπλιάδες δεν μπορεί να μην το πήρες είδηση ..
Ότι σε κάθε τετραγωνικό υπήρχε και ένας επίδοξος Κάλαχαν ( Θεέ μου τι λεβεντιά.. φτυστοί Λουΐ ντε Φινέδες!) κι αυτό θα το είδες..
Ότι σε όλο τα εκκλησίασμά σου άντε να υπήρχαν και κανά δυο απλοί προσκυνητές που δεν γνωρίζω αν ήταν μέλη των κλαδικών και των τοπικών σας…Το ήξερες ;
Ας πούμε ότι δεν το ήξερες..
Ε! μην μου πεις τώρα ότι δεν ήξερες και τον αρχιλειτουργό σου και ούτε κατάλαβες τι έλεγε.. και ούτε κατάλαβες τι κατάλαβαν αυτοί που άκουγαν, γιατί θα εισηγηθώ στον παντοδύναμο να μου επιτρέψει να σου δώσω ακόμα ένα προσωνύμιο..
Η κυρά ..η βαρυκοούσα .. ή η κυρά…. η αλλού ντ αλλού..
Σου κράτησα σημειώσεις τις οποίες θα σου στείλω σε περίπτωση που θές να τις μελετήσεις για να κανονίσεις την πορεία σου γιατί εγώ δεν μπορώ κάθε λίγο να ζητώ συγνώμη απ την γιαγιά μου επειδή εσύ γουστάρεις να λιβανίζεις και όχι να σε λιβανίζουνε..
Ας πάμε στον πύργο της Βαβέλ για τον οποίο μίλησε ο αρχιέτσι σου..
Καλά! Το πόσες φορές ανάφερε την λέξη αποστασία και πλεονεξία δεν πρόλαβα να τις μετρήσω..
Αμ που μπερδευτήκαμε λέει στο αναμετάξυ μας κι άλλα έλεγε ο ένας και άλλα έκανε ο άλλος.. και ακυρώθη το συμβόλαιο της εμπιστοσύνης; ΠΟΙΟ συμβόλαιο πληηηήζ;
Και τι εννοούσε ο ποιητής όταν βροντοφώναξε ότι ο μέγιστος θα στείλει τον ΓΙΟ του για να ανανεώσει αυτό το συμβόλαιο; Ε; έ;
Κάνουμε τέτοια κηρύγματα όταν γνωρίζουμε την σύσταση του κοινού μας;
(Ναι ! κάνουμε τέτοια κηρύγματα όταν γνωρίζουμε την σύσταση του κοινού μας)
Και δώς του πάλι απ την αρχή «αποστασία» , «πλεονεξία» και προσετέθη και ο «ατομικισμός» δια την ομήγυρη την εκτός ναού.. αλλά και πέριξ της TV.. που παρακολουθούσαν οι πτωχοί συγγενείς.. γιατί σου λέει δεν μπορεί να συνεχιστεί το τροπάρι .. «δεν φταίω εγώ».. «φέρτε πίσω τα λεφτά».. «και να καεί να καεί η Πόπη η βουλή»!
Όμως τα μεγάλο καρφί ήτο αυτό με τους άρτους … που τους φτιάξαμε με τον ιδρώτα μας και με τον κόπο μας αλλά έχει τη σημασία του που δεν τους παίρνουμε πίσω στο σπίτι μας αλλά τους μοιραζόμαστε.. Με ποιούς παρακαλώ τους μοιραζόμεθα;
Γιατί δεν το ήκουσα; Ε; εεεέ λέω;
Και το πιο χοντρό απ όλα που έβγαζε μάτι :Τι ήθελε να πει ο αρχιιερόνυμος λέγοντας ότι είναι καιρός πια , το σύνθημα «εδώ και τώρα» να γίνει « νύν και αεί»;
Και τι δουλειά έχεις εσύ Παναΐα μου Εκατονταπυλιανή με συνθήματα του Πασόκ ;

Περίμενα με υπομονή και ευλάβεια να τελειώσει η ομιλία για να δώ την αντίδρασή σου.. Τίποτα
Την μόνη αντίδραση την είδα στο γλαρό μάτι του Gap τη στιγμή που κατάλαβε πως κάποιος μιλούσε για συμβόλαια.. για γιούς και πατεράδες
Την ίδια περίπου αντίδραση είδα και στο μάτι του παριανού υπουργού ,όπως επίσης και του πρώην υπ. Υγείας που στο άκουσμα των λέξεων πλεονεξία και αποστασία απορώ πως δεν πιάστηκαν στα χέρια.. για να ακούσουμε ακόμα μια φορά τις γνωστές κατηγορίες του ενός έναντίον του άλλου..
Σε μια στιγμή , δεν σου κρύβω, όταν τους είδα όλους κορωμένους απ τη ζέστη και προς χρώμα μπλαβί είπα πως το έκανες το θάμα σου..
Μετά όμως έμαθα πως ευθυνόταν η αρχαιολογική υπηρεσία που απαγόρεψε τα κλιματιστικά στον ναό σου..
Και του χρόνου Παναΐα μου αλλά δεν πήρες θέση ..
Θαύμα γιόκ και ή ανοχή σου στα μούτρα που σου έκαναν βίζιτα με βάζει σε σκέψεις
με ποιόν είσαι τελικά.. ( και μη μου πεις καμιά ιστορία περί ληστών , μετάνοιας και συγχώρεσης… γιατί σε τίποτα δεν το χω να πάρω μολότοφ)


Ίδρυμα προσαρμογής Ξανθιών
Αθήνα τη 15- 8 - 10

Αλλαγές ..

Αλλαγές βρέ! Όχι αλλαγή.. μην τρομάζεις..

Πότε αλλάζει κάποιος;
Όταν φτάσει στο αμήν..
Βέβαια δεν είναι πάντα στο χέρι του γιατί άλλος έχει το πάνω χέρι.
Αυτός ο άγνωστος.. που τον λένε κλικ.. ακατάδεχτος και ακριβοθώρητος ο κύριος Κλίκ …αλλά όταν σου κάτσει σου κάνει το μαγαζί καλοκαιρινό..
Πολλά μπορείς να κάνεις με την επίσκεψή του..
Από επανάσταση μέχρι να βάψεις τα μαλλιά σου ξανθά.. (μικρές επαναστάσεις αλλά καλέεεες!)
Οπότε άσε την επανάσταση να κοιμάται και γίνε αμέσως ξανθιά..για να τη βγάλεις καθαρή..
Από κει και πέρα όοολα είναι εύκολαααα !
Εγώ μόνο με τη σκέψη αλλαγής χρώματος μαλλιών πήρα τ’ απάνω μου. Ξεμιζεριάστηκα ρε παιδί μου είδα τον ήλιο μ’ άλλα μάτια.. και λέω έτσι είσαι ; με καις απ το πρωί ως το βράδυ; Θα σου δείξω ΕΓΩΩΩ!..
Και του έδειξα… με την μέθοδο της ομοιοπαθητικής.. Ζέστη εσύ; Ομοιοπαθητική εγώ.. και επειδή οι ξανθιές εκτός από πανέμορφες είναι και αποφασιστικές τηλεφώνησα σε 5-6 φίλους μου και μπήκα στην κουζίνα..


Τα χεράκια μου έκαναν θαύματα από τα οποία σας φωτογράφισα μόνο ένα.. Τους ντοματοκεφτέδες.
Η συνταγή πανεύκολη και όπως βλέπετε είναι κεφτέδες και όχι ξαπλωμένες τηγανίτες.. αλλά δεν είμαστε και όλοι το ίδιο στη μαστοριά..
Το δε ντεκόρ τους τρώγεται διότι πρόκειται περί μεζεδακίου δια τσίπουρον και είναι
πικάντικο τουρσί κυδώνι.. τα δε μπιρμπιλόνια Αν τα διακρίνετε… (Γιατί ως ξανθιές μπερδευτήκαμε με το μποντιφάϊ και το ρισαϊζζζζ και δεν ξέρουμε αν θα ανοίξει η φωτό όσο χρειάζεται) τα μικρούλια αυτά που βλέπετε λοιπόν είναι μια άλλη εκδοχή
της κάπαρης τουρσί για όσους δεν μπορούν να πάρουν τα βουνά για να την βρουν ( την κάππαρη ..λέμε!)




Το ζεστό καυτό βράδυ του Αυγούστου ήταν απολαυστικότατο..
Δεν ξέρω αν ρόλο έπαιξαν και τα οστρακοειδή τα οποία έβγαλα επίσης με τα χεράκια μου ..(.. κάτι ψιθυρίζεται γι αυτά αλλά μπορεί να είναι απλές συμπτώσεις όπως πολλά στη ζωή μας..) γιατί ναι.. εκτός από μια πανέμορφη κτλ κτλ! κάτι εχω και από αλιείς..
Το τσίπουρο και το ούζο έκαναν τέτοια δουλειά που παραλίγο να ρίξω σάλι στην πλάτη.. 1ον) Ακύρωσαν τη ζέστη..
2ον) Διέγραψαν τους πάντες χμ! χμ!
Τι κάνει η ομοιοπαθητική… Θαύματα !



Και επειδή της συνταγές δεν τις κρατάω μόνο για μένα σας την παραθέτω μαζί με ένα φιλί….
Χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ!
Χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ!
Χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ!
Χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ!
Και γιατί παρακαλώ να σας την παραθέσω εδώωωωωωωω?
Και τι θα το κάνω το Γιουκαλίλι.. τσελεμεντέ;

Χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! Και το βρήκα! Γιατί εκτός από πανέμορφη, αποφασιστική και καλή μαγείρισσα έγινα και έξυπνη ..φυσική εξέλιξη της ζωής μου ως ξανθιά..
Θα κάνω ένα καινούριο Ιστολόγιο με συνταγές..
Δεν θέλω αντιρρήσεις γιατί εδώ το πολύ να σας έγραφα μια συνταγή..
Δεν θα θέλατε να μάθετε πώς κάνουμε και το κυδώνι γλυκόξινο τουρσί;
Και τι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αντί κάππαρης;
Ε! μα τι λέω!! (τώρα αν θα το λέω αύριο που θα έχει περάσει η επίδραση του ούζου.. δεν γνωρίζω..
Τι να σας πω; Άβυσσος!

Το άσμα στα πλαίσια .. αφιερωμένο στην πρώην κοκκινο-μάλλα Ελίτσα,
στον ήλιο, στη ζέστη, και στον κακό μου τον καιρό..γενικώς..