Καφενείον " Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΑΣ".......... Τέλος ή μετάλλαξη?

H "κρίση" ή "η ώρα της κρίσεως"??

Τίποτα απ τα δύο..

Η εισαγόμενη κρίση εχει όλα τα χαρακτηριστικά των εισαγόμενων προϊόντων

με κύρια την υπερτιμολόγηση και υποτιμολόγιση..

Είναι ένα γενετικά τροποποιημένο φρούτο με άψογη εμφάνιση σε γυαλιστερό αμπαλάζ για να πείθει.

Είναι η αφίσα του σεφ Ολιβερ που κλείνει το μάτι  στην αφίσα του παραδοσιακού μας καφέ..βάζοντας κι αυτός ένα - εις ματην -  χέρι βοήθειας

Είναι η λαπαροσκοπική αφαίρεση της ψυχής μας ..

Και η ώρα της κρίσεως , τίποτα άλλο από μετάθεση ευθυνών όλων των υπευθύνων

για τα παραπάνω,  στον λαό,  που πάντα τον μετατρέπουν σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου θα βαφτιστούν οι ίδιοι , θα αλλάξουν όνομα , με τους νονούς τους να τους λαδώνουν και εξαγνισμένοι θα μπούνε στη σειρά για να ξανασώσουν ότι γκρέμισαν..

Μαρτυρικά σταυρουδάκια πολλά με ανταμοιβή 5-6 κουφέτα για τους πολλούς

και συμπόσιο μετά, ... για λίγους..

Όταν το κέρδος κάνει τα γλυκά μάτια στην παράδοση ..αυτή πεθαίνει..

Και το κέρδος είναι σαν αδίστακτος και εγωιστής "εραστής" που κάνει τα πάντα  για να επιτύχει τον στόχο του..Εξαθλιώνει το θύμα του για να του παραδοθεί..

Έτσι και πρίν χρόνια ξεκίνησε την συλλογή της μια Μυτιληνιά κυράτσα που  με πενταροδεκάρες άδειασε όλα τα κειμήλια  που υπήρχαν στα σπίτια του νησιού μου..Έτσι κατάφερε να κάνει πράξη την ισότητα  αφού έβαζε δίπλα στον αργαλειό της γυναίκας του χωριού το διάφανο ορίτζιναλ κινέζικο σερβίτσιο του τσαγιού του χρεοκοπημένου μεγαλοαστού..

Φαντάζομαι πως ο κύκλος της θα την θαύμαζε για την αγάπη της στην παράδοση

κι απ τον πολύ θαυμασμό δεν έδωσαν σημασία στην "αντικερί " που άνοιξε

και πωλούσε πανάκριβα τίτλους ευγενείας σε ανερχόμενα "τζάκια"
και "φολκλόρ " χρηστικά αντικείμενα στους ήδη εναπομείναντες  άρχοντες για να έχουν αποδεικτικά στοιχεία ότι κατάγονται απ τον λαό μιας και η ώρα του λαού στην εξουσία πλησίαζε..

Η ιδιωτική πρωτοβουλία που έχει στόχο το υπερκέρδος αμείβεται..

Η ιδιωτική πρωτοβουλία που έχει σαν αφετηρία  το μεράκι ,τον σεβασμό στον άνθρωπο  και στα έργα των χεριών του
 στην έμπνευσή  και στο μυαλό του ..
αυτ΄τού του είδους η ιδιωτική πρωτοβουλία που προσφέρει και παίρνει ότι της αναλογεί για να εξακολουθεί να υπάρχει είναι καταδικασμένη να πεθάνει...

Η λεγόμενη λοιπόν κρίση χτύπησε και το καφενείο Η Ωραία Ελλάς..

Δεν χρειάζεται να σου το πεί κάποιος..

Το αντιλαμβάνεσαι μόνο αν ξέρεις από "ζούγκλα"..κι αν προχωρείς στη ζωή σου με το ένστικτο και την όσφρηση..

Και τότε βγάζεις μια κραυγή όπως το αγρίμι που κυνηγοί του πυροβόλησαν  την μάννα

ή όπως του θεριού που του σκότωσαν το ταίρι..

Κανένας δεν θα την ακούσει αυτή τη σπαραχτική φωνή  παρά μόνο οι "κάτοικοι" της πραγματικής ζούγκλας , της θάλασσας , των βουνών ή των πάγων..

Μειοψηφίες πια  ...μην το ψάχνεις...

Με το που μπήκαμε μέσα ενώ όλα ήταν ίδια ...κάτι είχε αλλάξει..

Όπως πάντα ο ήλιος περνώντας ανάμεσα απ τις κολώνες  του Παρθενώνα έφτανε ίσια στις φωτογραφίες των τοίχων του ..

Οι γλάστρες με τα μυρωδικά στη θέση τους..Ο αποστακτήρας στη γωνιά του σιωπηλός..

Το καινούριο ήταν μια απόκοσμη παγωνιά.. παγωνιά που δεν την ένοιωθαν όλοι όπως μαρτυρούσαν τα γυμνά μπράτσα και τα ντεκολτέ του απέναντι τραπεζιού..

Ναι ! Κάτι φάλτσο πλανιόταν στον αέρα...

Κάποιος με έναν αόρατο φακό ταξιθέτη στο χέρι μας τοποθέτησε σε ένα τραπέζι

( αφού όλα τα άλλα ήταν κρατήσεις !! ) και μας ενημέρωσε ότι ήταν το τραπέζι που θα καθόταν οι μουσικοί  ... και θα έπρεπε να μεταφερθούμε όταν θα άρχιζε το πρόγραμμα..
( Δεν φοβάμαι τις μουσικές.. Την "παιδεία " φοβάμαι που τις επιλέγει .. και την έχω γνωρίσει καλά  απ το 80 και μετά.. )

Καμιά ενημέρωση στις απορίες μας...Μισόλογα μόνο..

- Είστε ο ιδιοκτήτης ? στο τέλος μιας αλαλούμ κουβέντας

- Ναι.. από πάντα.. έρχεστε συχνά εδώ??

- Από φοιτητές .. δλδ. από πάντα..  του απάντησε η παρέα μου.. και γυρνώντας σε μένα μου λέει :
- Είναι μεθυσμένος ...μην τον ρωτάς..θα πιούμε τον καφέ μας και θα φύγουμε..

Πώς είναι δυνατόν ένας μεθυσμένος να λέει ψέμματα σκέφτηκα από μέσα μου..

Έβγαλα ξανά φωτογραφίες της διακόσμησης με τον φόβο πως όταν ξαναρθώ τίποτα δεν θα είναι το ίδιο..

Κοίταξα τα μεγάλα παράθυρα και τρόμαξα στην σκέψη πως ίσως την επόμενη φορά τα δώ με κουρτίνες για να μην ενοχλούνται οι "θαμώναι" απ τα "ερείπια " και τα τελευταία ίσως κεραμίδια μιας σκεπής απ έξω..
αλλά πιστεύω να γλυτώσουν για χάρη της Ακρόπολης.. οχι της "δικής" μας Ακρόπολης..αλλά αυτής που πάει πακέτο  με το suvlaki, tzatziki και τσολιαδάκι  made in China..

Μελαγχολήσαμε..

Νευρίασα με τον εαυτό μου που τον πήρα απ τα μούτρα - ως συνήθως -

ενώ θα μπορούσα να υποκριθώ..για να μάθω..

-Πάνω ..υπήρχε έκθεση λαϊκής παράδοσης ..μου λέει η Ειρήνη..

- Να δείς που εδώ κάτω όλα θα γίνουν ταβέρνα της απαντώ..βλέποντας έναν αλλοδαπό με την ποδιά χασάπη να πηγαίνει προς την κουζίνα μια γεμάτη μαύρη σακούλα σκουπιδιών..

Ο βουβός καφές στο συγκεκριμένο καφενείο δεν ταιριάζει..

Ούτε το σφράγισμα των χειλιών..σκέφτηκα ..

Και ξαφνικά μια καρδιά ακούστηκε να χτυπά..

Άρχισε σιγά σιγά ..μετά δυνάμωσε  και στο τέλος μου έσπασε τα αυτιά...

Η καρδιά ενός τρελού ρομαντικού Κεφαλλονίτη...

Έτρεξα γρήγορα προς τα κει...

Μόνο οι καρδιές  τρελών , που χτυπούν δυνατά , που σε ξεκουφαίνουν , μόνο αυτές λένε την αλήθεια..

Ο χτύπος της καρδιάς που λέγαμε και η σύντροφός του. Οκ. Γερολυμάτος  και η Σόφη Γερολυμάτου.. Οι εμπνευστές και φρουροί όχι μόνο της παράδοσης  αλλά και της νεανικής μας μνήμης..Το μπόϊ τους κυπαρισένιο σαν το μεράκι τους  ( Ο ζουμπάς στη μέση τι γυρεύει..... θα σας γελάσω... )

 Κλείσαμε   την γλυκόπικρη μέρα μας με πικρή μπύρα και καυτερή πιπεριά .. στου Θανάσ' ..λίγου παρακάτ΄ ..." Εχουν γνώση οι φύλακες " ήταν η τελευταία κουβέντα όσο μας καθησύχαζαν ...και το αντίστροφο..
..... Οι φύλακες  έχουν γνώση.... από λύκους ξέρουν ??

( συνεχίζεται )


Σ.Σ. Ούτε συμβουλή , ούτε υπόδειξη.. αλλά,  σαν πελάτες ας απαιτήσουμε,  με τον τρόπο μας και την παρουσία  μας,  σεβασμό και όχι καπέλωμα...ξέρετε εσείς...

Ο θάνατος των "θεών"

Ξέφτισε ο κόσμος..

Σαν  πανί από φτηνό νήμα που το υφάνανε  όχι από μεράκι αλλά για να αγοράσεις άλλο, όσο πιο γρήγορα γίνεται ..

Ξέφτισαν και τα λόγια και οι σκέψεις.. Σαν να μην  πρέπει  να σου μένουν  στο μυαλό..

Ίσως να εντυπωσιάζουν μόνο ...για λίγο.. και μετά αέρας. Ούτε που θυμάσαι ποιος είπε αυτό, ...εκείνο..

Σπατάλη  της αλφαβήτας , και πιασάρικες λέξεις, φράσεις και θέματα..

Νοήματα για εγκεφάλους της εποχής ...καμένους..

Που δεν μπορούν να πάνε παραπέρα απ τη φυλακή τους ..

Μόνο οι εικόνες τους έμειναν μα αυτές χωρίς τον λόγο ..αυτές τις χίλιες λέξεις .. φτερά  δεν σου βάζουν..

Να έμενε τουλάχιστον  η καθαρή ματιά.. Η ματιά που σε κοιτάει στα ίσια ..

Ούτε από κάτω πρός τα πάνω ούτε από πάνω προς τα κάτω..

Η ευθεία ματιά..Αυτή που σε κάνει να νιώθεις εμπιστοσύνη..ίσως να υπήρχε ελπίδα..

Ξέφτισε ο κόσμος ..και το γνωρίζει..Ακούω κραυγές  να φωνάζουν : "Πεθαίνουμε..πεθαίνουν οι θεοί μας"* .. ( Γ. Σεφέρης: Στέρνα)

Και αμέσως βλέπω γύρω εκκλησιές ολοκαίνουργιες στη θέση των παλιών  με σκάρτα υλικά φτιαγμένες..

και αμέσως βλέπω όρνια να πετούν  για νά βρουν καταφύγιο στις πόλεις ..

ποτάμια χωρίς προορισμό που ασφυκτιούν και πνίγουν..

Γυμνά βουνά , θάλασσα μπαζωμένη..

και βλέπω  την Αγωνία να ακολουθεί με όλη της την αφέλεια  τον ήχο του "εκμαυλιστή..."

κι ο δρόμος του πουθενά  μου φωνάζει
Σκοτώσατε τους "θεούς" σας..

είσαστε νεκροί....

Στο άδειο μου πακέτο..

Δώσε στον ετοιμοθάνατο ακόμα ένα τελευταίο τσιγάρο και θα σου κάνω τούμπες..
( Γυφτάκι χόρεψέ μας τσιφτετέλι ..να φάς ένα κομμάτι απ το καρβέλι )
 

Ζήτω η Μα / ριάννα / Βαρδινο /γιάννη...