ΜΥΤΙΛΗΝΗ: το Α & το Ω

Μαντουβάλα αγάπη γλυκιά μου ( γιατί πίσω δεν μπορείς να ταξιδέψεις χωρίς τον Καζαντζίδη)



Μόλις έστριβες τη στροφή της Βαρειάς λίγο ποιο πάνω ήταν το Ακρωτήρι. Και το καφενείο του "ατσγγανά"!!,μαυρισμένο μέσα απ' την κάπνα, με την μυρουδιά των παλιών καφενείων, τα μπουκαλάκια" MATIS" στα ράφια και στο βάθος ένα υπερυψωμένο δωματιάκι που ήταν μπαρμπέρικο. Δέν ξέρω γιατί παλιά τα κουρεία ήταν μέσα στα καφενεία, έτσι θα γινόταν γιατί θυμάμαι και το καφενεδάκι της "Σουλτάνας" κάτω απ' τα παλιά γραφεία του Γαληνού στην αρχή της αγοράς.(καλή σας ώρα Σπύρο κι' Αλέκο όπου κι'άν βρίσκεστε: "μανουλίτθα διπθάω" θυμάσαι Σπύρο;)

Στο Ακρωτήρι και ένας σταθμός λεωφορείων. Προχωρώντας προς τ' απάνω πέρναγες τις Βάγιες (αχ βρε Μιχάλη με το απογευματινό λαντούρισμα του δρόμου) και για να πας απ' τον παλιό δρόμο στο Καγιάνι πέρναγες αναγκαστικά απ' το όνειρό μου, απ' την πληγή της ψυχής μου, ανάμνηση πανάκεια για τις δύσκολες στιγμές μου,εδώ...εδώ...που μ' έριξαν χωρίς να θέλω... στην Αθήνα. (Τ' ακούς Ιακχε!!) Κάποια στιγμή θα γράψω τη συνταγή, πως μπορεί κανείς να ταξιδέψει πίσω, έστω κι' από το μπαλκόνι του στο Βύρωνα.