Που όμως εσύ τα γνώριζες.Φαινόταν στα μάτια σου , στη στάση σου ,στο κεφάλι σου ,που έγερνες πότε απ'τη μιά ,πότε απ' την άλλη παρακολουθώντας την κάθε μου κίνηση ,ακόμα και τη σκέψη.
Οι τελευταίες μας μέρες...πέρσι τον Αύγουστο ,ήταν οδυνηρές , μέσα σένα κόσμο που κανείς δεν μας καταλάβαινε.
Είναι ηθική πράξη η ευθανασία;
Έπρεπε.......; Το ήθελες; (Φωνή βοώντος )
Δεν πρόλαβα να σ'ευχαριστήσω Ιβάν......Ιβανάκι μου.
Για το κρυφτό που παίζαμε...
Για την επιμονή σου να ξυπνήσω το πρωϊ, τραβώντας μου τα σεντόνια...(πόσες ανατολές κέρδισα..)
Ακόμα και για τις εμμονές σου..να τσακίζεις τα τσιγάρα μου, να μήν παίζω φυσαρμόνικα (τόσο χάλια έπαιζα;) Σου έλεγα μήν τρέχεις......μη χοροπηδάς...γιατί άν πάθεις κάτι θα πεθάνω.
Έφυγες και εγώ ζώ.
Σου είχα τάξει να πάμε στο νησί.....να νιώσεις ελεύθερος.....δεν μπόρεσα.
Το ήξερες πως σ'αγαπούσα; Μόνο αυτό θα μαλάκωνε τον πόνο μου.
ΥΓ.Οι δεκαοχτούρες έρχονται στο μπαλκόνι μας..ξέρω πως δεν θα ήθελες ,αλλά τις ταϊζω.
ΥΓ2 Όπου και να'σαι να είσαι καλά. Βλέπεις ακόμα κι'ο παράδεισος είναι αλλονών...δικαίωμα.
ΥΓ.3 Δεν βρήκα το τραγούδι μας.. και δεν ταίριαζε το τραγούδι του Καννέλου.
10 σχόλια:
Ο δικός μου... Ιβάν, μου μιλούσε, μου έγνεφε, του μιλούσα, του έγνεφα..
οι δυό μας είχαμε.. επικοινωνία Άριστη..
ώσπου η μοίρα, μας έδωσε ένα χαστούκι..
κι αναγκαστήκαμε να αποχωριστούμε..
έγειρε στα χέρια μου μετά απο μία ένεση αναισθησίας.. μετά έφυγε..
τον εβαλα κάτ ωαπο το ελαφρύ χώμα, δίπλα σε έναν Πεύκο που αγαπούσα, πίσω απο το σπίτι μας..
ποτέ δέν τον ξέχασα.....
σιωπή.......
?
Ευρύνοε
Ξέρεις λοιπόν..
Άρα καταλαβαίνεις τί πέρασα.
Σ'ευχαριστώ και καλό βράδυ.
Μίμη μας
Γιατί ερωτηματικό;
Άκου πως το εκλαμβάνω εγώ τώρα:
ερωτηματικό 1)δεν καταλαβαίνω
" 2)Και τί έγινε;
" 3)Καλά τρελλή είσαι;
Μίμη μας καλή νύχτα...γεμάτη με φαντάσματα..
παντός είδους ζώων.(ξέρεις εσύ)
Για όλες τις ανατολές που σου χάρισε... Αγαπημένη μου ελίτσα,ότι αγαπάμε ζει παντοτινά μέσα μας.Και ακόμη κι αν δεν το πιστέψεις ίσως... έρχεται πάντα κάτι άλλο να αναπληρώσει το κενό της απουσίας...
ΥΓ.Πιστεύω ότι ο Ιβάν χαμογελά κάθε φορά που ταίζεις τις δεκαοχτούρες...
Την καλημέρα μου!
Καλημέρα,καλήμέρα,καλημέρα!
Μακάρι να χαμογελά..θα πεί πως δεν μου κρατά κακία..
φιλιά στο Μήτσο,Αζίτα μου.
Δύσκολο.....δύσκολο να καταλάβει αυτός που δεν το έχει ζήσει...! Σε καταλαβαίνω...απόλυτα....σε βάθος....και συμπάσχω! 6 χρόνια πριν....μετά από 16 χρόνια μαζί...και δεν υπάρχει μέρα να μην τον δω...να μην τον αναζητήσω...πάντα υπάρχει μέσα σε κάθε σκέψη σε κάθε ανάμνηση! Ακόμα κι την τελευταία στιγμή του....μ έβγαλε από τη δύσκολη θέση να πάρω εγώ την απόφαση....έσβησε μόνος του!
Ελίτσα.......τι να πω? Είμαστε τυχεροί που ζήσαμε τέτοιες στιγμές, με τόσο συναίσθημα και τόση χαρά!
Καλημέρα
ΛΕΩΝ,
Καλώς όρισες
αν ήταν μόνο αυτό το δύσκολο θα το καταλάβαινα... Μα δεν μπορούν να κατανοήσουν ούτε πως.... ναι, ένας άνθρωπος αγαπάει τα ζώα.
Υπερβολικά; ναί υπερβολικά,κακό είνα;
Πώς άραγε αγαπάνε αυτοί οι άνθρωποι τους άλλους..... μα και τον εαυτό τους..
Καλά άρχισα την πολυλογία...με συγχωρείς
Ευχαριστώ..Καλή σου μέρα
ειναι απο τα λιγα κειμενα που μου ανεβενει κομπος στο λαιμο....... σιωπη και εγω!!!
Φιλενάδα(αν μου το επιτρέπεις)
Δεν σου λέω πολλά γιατί όποτε έρχομαι εδώ κάτι παθαίνω
Σ'ευχαριστώ όμως με όλη την έννοια της λέξης,
όπως και τον
Ερύνοο
την ΑΖΑ
τον ΛΕΟΝΤΑ
Και τον Μίμη που κάτι θέλει να πεί(!)+(?)
Δημοσίευση σχολίου