Λένε πως ο θυμός είναι από τα πιο ανθρώπινα συναισθήματα.
Λένε πως όταν θυμώνεις, αυτό είναι αντίδραση σε ότι σ’ ενοχλεί ή σε
προσβάλει. Λένε πως αν δεν θυμώνεις, δεν σε υπολογίζουν οι γύρω σου,
επειδή όσοι δεν ξέρουν να συνυπάρχουν, παίρνουν την ανοχή σου για
αδυναμία.
Άστους να λένε. Δεν ξέρουν τον πλούτο της Ελληνικής γλώσσας, δεν
ασχολήθηκαν και γι’ αυτό δεν έμαθαν πόσο εύκολα σ’αυτή την μοναδική
στον κόσμο γλώσσα, με μια απλή προσθήκη στην ίδια λέξη, το νόημα
γίνεται εντελώς αντίθετο.
Όπως στο θυμό για παράδειγμα. Αν κολλήσεις δίπλα το μέγα, το μεγάλο
δηλαδή, τότε φτιάχνεις τον μεγάθυμο. Αυτόν δηλαδή που δεν θυμώνει,
αλλά συγχωρεί.
Πρώτα απ’όλα επειδή ξέρει να αγαπάει. Και αυτό δεν μαθαίνεται.
Βγαίνει από τα σώψυχά σου.
( Φιλοξενούμενο κείμενο )
10 σχόλια:
Κι'αν με θυμοβόλησες,ν'αφήσω λες την θύμωση για ν'αισθανθω την θυμηδία?
πόσο εύκολο είναι να μην θυμώνεις???
κάποτε μου φαινόταν αδύνατο.. τώρα αρχίζω και μαθαίνω... είμαι "πρωτάκι" ακόμα... αλλά είναι τόσο υπέροχο το ταξίδι που έχω ξεκινήσει!
Σε φιλώ γλυκά!
Πανω που μαθαινα να μη θυμωνω...ηρθανε τα πανω κατω... `#^*)#^">~
Αντε παλι φτου κι απο την αρχη.....
καλο βραδυ.
ΜΑΜΟΥΝΗ
Να κάτσεις στ αυγά σου και να ασχολείσαι με τα τραγούδια σου.
:))))
ΜΙΚΡΟ ΡΟΖ
Μα δεν θέλει προσπάθεια.. Βγαίνει μόνο του..
Εκτός αν είσαι μαθήτρια της σχολής «Μητέρα Τερέζα»
:))))
ΑΝΑΡΧΟΓΑΤΙ
Καλά κάνεις..
Μόνο ο Θεός συγχωρεί τους πάντες..
Αν αγαπούσαμε όλο τον κόσμο θα ήμασταν ψεύτες..
Καλή σου μέρα ..
:)))
Ελίτσα, ναι η μεγαθυμία είναι αρετή. Όταν όμως απευθύνεσαι σε άτομα στοχαστικά με συνέπεια, συνείδηση και αυτογνωσία. Ένα τέτοιο άτομο όμως ποτέ δεν θα σε προσβάλει και πολύ περισσότερο δεν θα σε πληγώσει. Άρα η μεγαθυμία απευθύνεται στους εκ φύσεως αδικούντες, που όμως εκλαμβάνουν την ευγένεια του χαρακτήρα ως αδυναμία. Ξέρεις κάτι? «Ού δει ανταδικούν αδικούμενον» συμφωνώ αλλά μέχρι εκεί. «Συγχώρησον» όμως και «αγάπησον» και «στρέψε και την αριστερά σιαγόνα», διαφωνώ επειδή «για να μη χαλάσω το χατήρι του ενός, για να μη χαλάσω το χατήρι του άλλου, κανένα παιδί δεν έκανα με τον άντρα μου». Και είχε τέσσερα!!! Κατανοητό φαντάζομαι.
ΑΝΤΩΝΗ
« Εκ φύσεως αδικούντες» είναι βαριά κουβέντα η οποία αδικεί ( προδίδει) και την δική μας επιλογή και μετέπειτα εμπιστοσύνη..
Ας πούμε πως ήταν κάτι μικροί μπόμπιρες ..που έκαναν ζαβολιές .. (Μήπως κι αυτοί δεν εκλαμβάνουν την ευγένεια , ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα σαν αδυναμία??)
Τουλάχιστον χάρηκαν ..γέλασαν για ένα διάστημα … Λίγο το ’χεις αυτό στις μέρες μας?
Και μη δίνεις σημασία στην εικόνα του παραπάνω κυρίου.. Θα ήταν ψεύτης αν υποστήριζε ότι αυτός διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου με τον «λόγο» του παρ όλο που δεν γυρίζω ποτέ και το άλλο μου μάγουλο ..ούτε για φιλί..
:)))
Η άτιμη κενωνία που έχουμε φτιάξει μάλλον ταυτίζει στις μέρες μας (διότι φυσικά έτσι...βολεύεται το κάθε μέρος που την αποτελεί!), την μεγαθυμία με μια άλλη λέξη που αρχίζει από "μ" (περιττό να αναφέρω ποιά)!!!
Και όχι μόνον η κενωνία αλλά ακόμα και η πολιτεία πολλές φορές, η νομοθεσία κλπ κλπ κλπ...
Ασχετα βέβαια αυτά με τον πλούτο της Ελληνικής...
Καλησπέρα
SatIRuS
Ναι ..αυτή ειναι η λέξη. Και δεν το κρύβω έτσι έχω νοιώσει.. και απ την πολιτεία, όλο και πιό συχνά..
Καλό βράδυ
Δημοσίευση σχολίου