Τρείς φόβοι κι ενας ποιητής

Ο φόβος της Ελιάς

Τρεις φορές έχω φοβηθεί στη ζωή μου
Η πρώτη ήταν όταν κλειδώθηκα έξω απ το σπίτι και πήγα στο διαμέρισμα της διπλανής μου για να περάσω απ το διαχωριστικό της βεράντας..
Το θεώρησα εύκολο..αλλά όταν βρέθηκα στο κενό.. σε ύψος 6 ορόφων..ίδρωσαν τα χέρια μου.. δεν έβλεπα ..δεν άκουγα και δεν μπορούσα να κινηθώ..
Πέρασα όμως..

Η δεύτερη ήταν όταν με προκάλεσε ένα ανδροειδές αρκετών κιλών  με τη φαλτσέτα στο χέρι,
 -  συνάδελφος στο τσαγκαριό -
να βγούμε έξω απ το χώρο εργασίας να τα "πούμε" για ένα θέμα που είχε προκύψει..

Αν μου το έλεγε ήρεμα,  δεν θα πήγαινα..
Πήγα για την φαλτσέτα που κρατούσε..
Για τον τρόμο που είδα στα μάτια των συναδέλφων μου..
Για το : μην του δίνεις σημασία κορίτσι μου γιατί είναι τραμπούκος, του γέρο μάστορα μου..
Πήγα..και ήταν τόσο λίγος ...και τόσο "γελοίος"..
δεν μου είπε τίποτα ..ελα μου λέει να σε κεράσω έναν καφέ να κάνουμε κι ένα τσιγάρο..

Η τρίτη φορά ήταν χθες αργά το βράδυ..
Φοβήθηκα για τα καλά όμως ..όχι αστεία..
Άρχισα να έχω ταχυπαλμία.. να κάνω σκέψεις φρικιαστικές.. να μιλάω με τον ηλίθιο εαυτό μου και να τον ρωτάω : Γιατί όχι??
Να κάνω σενάρια δολοφονίας μου ..αίματα,  πόνο των δικών μου...μέχρι που έκλεισα την τηλεόραση..
 
Ο Τράγκας στον Σκάϊ μιλούσε για ρατσισμό... ή και για το αντίθετο..Δέν κατάλαβα..

Ο φόβος του ποιητή

Είναι να το έχεις μέσα σου..
Κι όσο περνούν τα χρόνια μεγαλώνει...
Δεν είναι μόνο οι ξένοι..είναι κι οι δικοί..
Πίσω απ αυτούς κρύβονται τα "δικά" σου.
 
Σε τρώνε ...και για σκέψου τώρα πια ..
Ούτε στο τέλος της ζωής δεν σ αφήνουν να χαρείς..
Είναι που κοιμάσαι και σκέπτεσαι αν διπλοκλείδωσες την πόρτα..
Αν έβαλες τον συναγερμό..
Αν είναι ασφαλισμένα τα παράθυρα..
 
Ο φόβος είναι .. Που αλλάζει πρόσωπο ανάλογα τις εποχές..
Πού πάντα τον είχες ..
Και που μεγάλωσε κι αυτός μαζί σου ..
Δεν φταίει η ηλικία ..Αυτά που σού μαθαν φταίνε..
Οτι όλα μα όλα μπορεί να είναι δικά σου...