De Profundis

Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως είναι δυνατόν οι δημοσιογράφοι ( παρ όλο που τους σέρνω τα εξ αμάξης ) μπορούν να είναι ή τόσο πουλημένοι ή τόσο ηλίθιοι..

Χωρίς να γνωρίζω αν είναι σωστό ή όχι ,διαβάζω μόνο τον τίτλο από ένα άρθρο τους και μου είναι αρκετό για να καταλάβω  τι θέλουν να καταφέρουν, άσχετα με όσες  στριφογυριστές και  ήξεις αφήξεις  και ναι μεν αλλά, περιέχει το κείμενό τους ..

Όταν όμως μου σφηνωθεί στο μυαλό αυτή η σκέψη  για να είμαι αντικειμενική αναγκάζομαι να  διαβάσω όλο το κείμενο και μια και δυο φορές  , έτσι για να πολεμήσω τον εαυτό μου και να αποδείξω πως έκανα λάθος να βγάλω συμπέρασμα μόνο απ τον τίτλο.. Όσες φορές και αν συνέβη αυτό,  στο τέλος διαπίστωσα πως δεν είχα κάνει λάθος και δεν χρειαζόταν  να το διαβάσω και ξαναδιαβάσω προσεκτικά αμφισβητώντας με..

Με κουράζει όμως η εμμονή μου να με βγάζω συνεχώς λάθος  και στο τέλος με νευριάζει..

Θα μου πεις γιατί τους διαβάζεις? 

Μα γιατί τους διαβάζει η διπλανή μου με την οποία συναντιόμαστε καθημερινά..

τους διαβάζουν οι συνάδελφοί  μου , 

οι φίλοι μου..και αυτό με βοηθά  να  τους καταλάβω .

Οχι πως με ενδιαφέρει η πολιτική σκέψη και τοποθέτηση του καθενός  , αυτή ούτως ή άλλως με έχει βλάψει αλλά με αυτόν τον τρόπο ανακαλύπτεις πώς αντιμετωπίζουν το κάθε τι,  πόσο σοβαρά και υπεύθυνα μπορούν να συμπεριφερθούν στην καθημερινότητα και έτσι να ξέρεις με ποιους έχεις να κάνεις φυλάσσοντας  τα νώτα σου ..

Λέει λοιπόν ο φωνακλάς  τίτλος π.χ.

 «Να διώξουν τον Βαρουφάκη θέλουν οι ξένοι»

Από κει και πέρα δεν με νοιάζει τι θα γράψει μέσα ..Ακόμα και να κατηγορεί την κυβέρνηση θα την κατηγορεί σε πράγματα ανώδυνα τα οποία αναιρούνται αυτομάτως απ τον βαρύγδουπο τίτλο ο οποίος έχει ήδη πετύχει τον στόχο του.

Και θα μου ξαναπείς πάλι ..

Μα είναι δυνατόν να καταφέρει να γυρίσει τα μυαλά των ανθρώπων ένας τίτλος?? 

Θα σε διορθώσω λέγοντας:  Ένας ακόμα απ τους παρόμοιους τίτλους..

Και  θα σου απαντήσω με ένα προσωπικό παράδειγμα

Την Δέσποινα Βανδή δεν την ακούω…μ αρέσει μόνο η φωνή της και όχι τα τραγούδια της 

Και όμως..έπιασα τον εαυτό μου να σιγοτραγουδάει δυο στίχους από ένα τραγούδι της ..Δύο στίχους μόνο ..Όσους δηλαδή ακούγονται στην  διαφήμιση του μισού δευτερολέπτου της δισκογραφικής απ τα «μέσα»…αν κατάλαβες τι εννοώ γιατί όλα τα έχω είμαι και δυσνόητη..

Το συμπέρασμά μου λοιπόν είναι πως δεν υπάρχουν πουλημένοι ή ηλίθιοι

Εγώ είμαι η χαζή ( ξέρω πως θα χαρούν πολλοί για την ομολογία μου ) που αμφισβητώ μόνο εμένα ..

Ίσως όλα να βαίνουν καλώς και απλά εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι..

Δεν μπορεί να είμαι εγώ η έξυπνη και οι άλλοι κουτοί..