Ιόλη..ξανά

- Ελιάααααα..
- ????
- Πήρα μεγάλες αποφάσεις..
- ????
- Άκου..
Θυμάμαι παλιά  που καθόμουν μαζί με τη Βέττη  στην στέρνα του σπιτιού μας παίζοντας με τις κούκλες μας..
Οι μεγάλοι μέσα στο σπίτι ασχολιόταν με την μαγειρική... το καταλάβαινα απ τις μυρουδιές..
Ίσως να πλησίαζε και Πάσχα.. δεν είμαι σίγουρη  αλλά υπήρχαν και μυρωδιές λουλουδιών  που πάντα τις συνδέω με το Πάσχα..
Ξέρεις την αγάπη μου για τη Βέττη ακόμα και σήμερα.. ( Αλήθεια πότε πέρασε μισός αιώνας!! )
Κι όμως ..εκείνη την ημέρα τη μίσησα..Κι αν δεν με έπαιρνε είδηση η γιαγιά μου θα την πέταγα μέσα στη στέρνα.. ( Η οποία έχει καταντήσει σήμερα ένας λάκκος με σκουπίδια και βρώμικο νερό.. Θα σου στείλω φωτό για να τη δεις )
Ο λόγος ήταν τα ρούχα που είχαμε ράψει στις κούκλες μας... Και η διαπίστωση της μάνας μου ότι της φίλης μου ήταν καλύτερα
Ναι... ήμουν ένα πολύ κακό παιδί...

Μια που άρχισα να θυμάμαι άκου και τα υπόλοιπα..
Φθινόπωρο λέει ..και μερικά χρόνια αργότερα..
Στο καφενείο του Νικολέλη..( τώρα το λένε "του Αντώνη" ) στο Καγιάνι..
Παραμονή των Ταξιαρχών..
Πάλι μυρωδιές ...μεζέδες ..ούζα...
Παραπέρα στο μπακάλικο - καφενείο του Κάβουρα του επιτρόπου..προσπαθούσαν να σφάξουν ένα μοσχάρι ( για χάρη του Άγιου ).. το οποίο δεν καθόταν ήρεμα να το σφάξουν..αφού οι φωνές του σκέπαζαν  τις μουσικές των γύρω καφενείων..
Ελιάαα!!! Έχεις ακούσει την κομπαρσίτα με μπουζούκι ?
Ξέρεις... αυτή που πάντα άνοιγε το γλέντι απαραιτήτως με τα κύματα του Δούναβη , και που μετά ακολουθούσαν τα "Ξύλα" ...και πάει λέγοντας ..μέχρι να ετοιμαστεί η τραγουδίστρια  στο σπίτι του καφετζή και να κάνει την πολυπόθητη εμφάνισή της για να θαυμάσουν ( οι άντρες ) Να κοτσομπολέψουν ( οι γυναίκες)...και τώρα που στα λέω... Πράγματι... ήμασταν τότε ένα χωριό Γαλατικό.. Με τους κακοφωνίξ μας..με τους αστείους μας ..με τους ήρωες μας με τις πεντάμορφες μας..
Εγώ  δεν ήμουνα...
Ποτέ δεν μου είπε κανείς τί όμορφα ρούχα φοράω..
Ποτέ κανείς δεν με θαύμασε ..Να φανταστείς  ότι και ποτέ κανένας δεν με φλέρταρε!!!!
Έτσι σιγά σιγά ..έμαθα να μαζεύομαι στη γωνιά μου και να θαυμάζω ότι θαύμαζαν οι άλλοι..
Ο μοναδικός μου θαυμαστής που με έβλεπε και έλιωνε ..ήταν η γιαγιά μου...αλλά αυτό δεν μ άρεσε...

- Ρε Ιόλη .. Περσινά ξινά σταφύλια μου διηγείσαι !! Τί αποφάσεις πήρες ..και γιατί??

- Περίμενε..έχω κι άλλα ...
Γιατί θαρρείς τα καλοκαίρια στη θάλασσα δεν έκανα παρέα μαζί σας αλλά βούταγα συνέχεια βγάζοντας αχινούς και πίνες που σας έφερνα στην παρέα σας να φάτε μαζί με το ούζο σας στον Αγιο Ερμογένη??
Γιατί θαρρείς τις Πρωτομαγιές στην Κράτηγο δεν έπλεκα στεφάνια  και δεν τραγουδούσα μαζί σας στις σχοινένιες κούνιες που φτιάχναμε??

Γιατί ρε Ελιά..ποτέ δεν καταλαβαίνατε τι σας έλεγα όταν τολμούσα να ανοίξω το στόμα μου θέλοντας να πάρω μέρος στην κουβέντα σας.. (Ήταν η εποχή που κατάλαβα πως ήμουν και απροσάρμοστο..)
Γιατί όσο τραγούδαγε μια κοπελιά στην κούνια την συνοδεύατε όλοι σας..αλλά όταν ερχόταν η σειρά μου μ αφήνατε να τραγουδώ ολομόναχη .. ( Τότε που κατάλαβα ότι δεν πρέπει να ξανανοίξω το στόμα μου..

-  Περιμένω......
- Κι εγώ περιμένω ..Να με ρωτήσεις γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά ..
- Εντάξει...ρωτάω... Πώς τα θυμήθηκες όλα αυτά..

Άκου κι αυτό και σου αδειάζω τη γωνιά...
Πριν μερικά Χρόνια  η μάννα μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι ήμουν χρυσοχέρα και ότι δεν υπήρχε περίπτωση να καταπιαστώ με κάτι και να μην το καταφέρω..
Δεν μου το είπε για να χαρώ..αλλά για να αποδείξει πως παρ όλο που είχα δυνατότητες ..δεν έκανα τίποτα στη ζωή μου γιατί ήμουν μια άχρηστη τεμπέλα..
Όμως το σόκ το δικό μου ήταν όταν μου περιέγραψε μα το νί και με το σίγμα τί είχα φτιάξει στην κούκλα μου..τότε παλιά..που ήθελα να πετάξω τη φίλη μου στη στέρνα..
Το είχα ξεχάσει το γεγονός ...μέχρι χθες...που ήρθαν στην Αθήνα παλιά μου φιλαράκια και βγήκαμε έξω..
Τούς πήγα στο Αλλαργινό  το ρίξαμε στα ούζα  και η γλώσσα μας λύθηκε..
Άρχισα να τους λέω τα δικά μου.. γνωρίζοντας ότι πάλι δεν θα με καταλάβουν... Όπως τότε ... στις εκδρομές μας.. αλλά το ούζο δεν μ άφηνε να σταματήσω ...να μαζευτώ...
Έλεγα εγώ...γέλαγαν εκείνοι..μέχρι που άρχισαν οι αναμνήσεις απ τα νεανικά μας χρόνια ...
 Και σε μια στιγμή μου λέει ο Στρατής..
Ρε μαλάκα.. Ξέρεις πόσοι ήμασταν  τότε ερωτευμένοι μαζί σου και τί καυγάδες γινόταν πίσω απ την πλάτη σου ??

Ξέρεις τι έκανα τότε Ελιά?
Σήκωσα τα χέρια μου και τους έριξα δυο μεγαλόπρεπα φάσκελα...
Μετά έριξα και σε μένα...
Όταν δε μου έκαναν την πρόταση να τους τραγουδήσω το: Θά 'θελα νάχα μια αγάπη μόνο  ( το αγαπημένο μου τότε .. ) τούς είπα απλά και ταπεινά:
Άντε και γ@@@θείτε ρε μαλάκες..
Στο γυρισμό για το σπίτι μου στάθηκα σε μια άκρη του δρόμου εκεί κοντά στο Καρέα να πάρω αέρα..
Εκεί πήρα τις αποφάσεις μου..
Αφού έμαθα πράγματα που δεν τα ήξερα ύστερα από 50 σχεδόν χρόνια..
μετά από έναν υπολογισμό είδα πως δεν έχω περιθώρια για άλλα 50 ώστε να μάθω ποια είμαι αυτή τη στιγμή..
Και έτσι το αποφάσισα ..θα αυτοθαυμάζομαι , 
θα με χαίρομαι μόνη μου ..
μπορεί και να με ερωτευτώ.... όλα είναι πιθανά..

Σε φιλώ..
Ιόλη......