Δεν φτάνει μόνο η ψυχή ..χρειάζεται και "ήθος" και σεβασμός αν έχεις ακουστά..

Με τόνο ,με  σολομό , με γαρίδα και με καβούρι 

Προχθές έδινα εξετάσεις για να πάρω ένα είδος πτυχίου σε εθνικ ( Ιαπωνία ) μαγειρική μιας κι αυτό είναι το χόμπυ μου, και μια και οι φίλοι μου με παρότρυναν  ότι μπορώ..

Στην διαδικασία των εξετάσεων συμπεριλαμβανόταν  , πρακτικές ασκήσεις στο αντικείμενο που το δικό μου ήταν το σούσι  αλλά και  γνώση ιστορίας  της χώρας που στην περίπτωσή μου ήταν η Κίνα , η γνώση τοπικών προϊόντων, μερικές γνώσεις που είχαν να κάνουν με την χημεία , η συντήρηση  τροφών…

Το σπουδαιότερο για μένα , και που με γέμισε άγχος  ήταν ότι εκτός από τους σεφ θα με βαθμολογούσαν  και πελάτες στους οποίους θα σερβίριζα  το φαγητό μου..

Η παραγγελιά  του ορεκτικού ...Όταν φάς ένα δεν σταματάς.. μου είπε η πελάτισσα 

Το άριστα στις χθεσινές μου εξετάσεις το πήρα απ τους πελάτες τους οποίους πρέπει να σημειώσω μου ήταν παντελώς άγνωστοι..

Με συγκίνησαν τόσο που χρειάστηκε να κατεβάσω  ένα καραφάκι ζεστό σάκε το οποίο δεν με βοήθησε καθόλου  παρ όλο που δεν βάζω σταγόνα οινοπνεύματος στο στόμα μου..

Το ζεστό κρασί..

Πτυχίο όμως δεν πήρα..Απορρίφθηκα  παταγωδώς από τους Σεφ οι οποίοι αγνόησαν το μεράκι  μου, αγνόησαν  πως  ό,τι δημιούργησα, το δημιούργησα βάζοντας την ψυχή μου ,αλλά αγνόησαν και  τις διαμαρτυρίες των  πελατών  τους ,που απ αυτούς βγάζουν το ψωμί τους.. Δεν έλαβαν καθόλου υπ όψιν τους πως τα σούσι  μου ,ακόμα και το ορεκτικό μου από φασόλια σόγιας που μου παράγγειλαν , για το κοινό ήταν τέλεια..

Το βραχιολάκι με τον δράκο δεν με βοήθησε...υποψιάζομαι πως έγινε τηλεδιάσκεψη Θεού μας  με  Βούδα και μ έβγαλαν άχρηστη ...άπιστη γαρ...

Πελάτισσα - κριτής φτιάχνοντας την γουασάμπι της..

Πήρα το άριστά μου και έφυγα με το βλέμμα των δασκάλων να με ακολουθεί..και με την κλασική στάση του σώματός τους ( δεμένα τα χέρια τους στο στήθος..αυστηρό βλέμμα) να με παγώνει..

Μαζί μου πήρα και τις συμβουλές του Αρχισέφ που με στοίχειωσαν..

Το πρωί τα κατάλαβα όλα..

Δεν φτάνει το μεράκι και η κατάθεση ψυχής για να καθιερωθείς  σ ένα επάγγελμα  χιλιάδων ετών..χωρίς να έχεις ούτε ένα κάψιμο στα χέρια  ,χωρίς  ένα κόψιμο στα δάχτυλα..

Δεν μπορείς όσο και καλά να έφτιαξες το σούσι σου  όσα άριστα και αν πήρες απ το κοινό σου να κλείσεις το μάτι αυτάρεσκα σ έναν άριστο επαγγελματία  που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει το επάγγελμά του  του ακέραιο..και αλώβητο από τα χόμπυ κάθε ανόητης  εγωίστριας που σκέφτηκε : Θέλω να το κάνω ..και θα το κάνω..

Να το κάνεις…Και να αρχίσεις να  το κάνεις στην κουζίνα σου κυρά μου…και που ξέρεις..Αν σε παίρνουν τα χρόνια  θα επιτύχεις..μη μαγαρίζεις όμως όσια και ιερά μιας ιστορίας  με άρπα κόλλα γνώσεις..

Κατάλαβα  ακόμα  πως το άριστα  το πήρα απ το κοινό γιατί  δεν είχαν γνώσεις του σούσι ..Και  εν μέσω  αυτών των σκέψεων και της αυτοκριτικής να σου και οι ερινύες  από κοντά…

Αυτές με βοήθησαν να καταλάβω ,και να κατανοήσω την κ. Χρυσούλα Διαβάτη..

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και οι συνειρμοί του  μυαλού… 

Εγώ θα αποτελούσα εξαίρεση??