Η ζωή εν τάφω

Διάβασα το πρωί  στο διαδίκτυο ένα κείμενο και δεν έχει σημασία ποιος το έγραψε..αφού τέτοιες εορταστικές μέρες οι περισσότεροι βάλλουν κατά των παραδόσεων πόσο μάλλον κατά των παραμυθιών ..

Διάβασα ένα «ωραίο»  κείμενο για τον επιτάφιο με αέρα αριστεροσύνης αλλά και υποτίμησης προς τους πιστούς που τον ακολουθούσαν..

Δεν με ενοχλεί η αριστεροσύνη..με την υποτίμηση έχω ένα πρόβλημα  από παιδί..

Ταλαντούχος όποιος το έγραψε και τυχερός αυτός που το κατάλαβε έστω και αν σε κάποιους φαντάζει πανεύκολο..

Γιατί είναι και η χρόνων "εκπαίδευση"..που φροντίζει να κρατάει σκλάβο τον άνθρωπο,  σκλάβο της απ αρχής του κόσμου συνομωσίας,  αφού κανένας «οίκος» δεν είναι ικανός να σταθεί στα πόδια του χωρίς αυτήν..

Και είναι και οι άλλοι που πιστεύουν στην σωστή παιδεία μεν , 

στην ελευθερία των σκλάβων , 

στην ελευθερία του πνεύματος ..

αλλά ψιλοβολεύονται να υπάρχουν  όλα αυτά - τα όχι για όλους έθιμα αλλά παραγματική πίστη - για να φαίνονται αυτοί αληθινοί  και σωστοί ηγέτες..αφού κι αυτοί χωρίς στρατό δεν μπορούν..

Έτσι προχωρά  και η  αριστερή εκπαίδευση ..αγνοώντας ότι η πραγματική παιδεία μορφώνει  χωρίς  "Μή" και "Όχι" χωρίς Φερμπότεν , χωρίς ειρωνεία... αλλά σιγά - σιγά και με σεβασμό σ αυτό που ο άνθρωπος θεωρεί κληρονομιά απ τους γονείς του..

Με σεβασμό,  σ αυτό που νομίζει πως τον κρατάει όρθιο και του δίνει δύναμη ..αφού όλοι,  μα όλοι τον διδάσκουν πως πρέπει να είναι ακόλουθος και μόνο ακόλουθος..

Με σεβασμό, γιατί οι θρησκείες δεν γκρεμίζονται   από χρωματιστά κοκόρια ..έστω και αν γνωρίζουν ξένες γλώσσες όπως π.χ. να κοάζουν…