Σηκώθηκε ξαφνικά απ' το τραπέζι του, όταν άρχισε να παίζει στο ράδιο το "ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας". Η κούραση αυλάκωνε το πρόσωπό του και βάραινε τους ώμους του. Άρχισε να
χορεύει ενώ κάποιον παρακολουθούσε με το βλέμμα του προκλητικά. Τα βήματά του ήταν μικρά κι' αβέβαια σαν να μετρούσε και να καρατάριζε τον αντίπαλό του.
................................................................................................................................................................
Χόρευε....συνέχεια.... αναμετριόταν....με ποιόν;;;
...................................................................................................................................................................
Και ξαφνικά την είδα κρυμμένη σε μια κολόνα.
Ήταν η ζωή του!!
Τον κοιτούσε ειρωνικά, σαν να τού' λεγε: Καμένο χαρτί είσαι,εγώ κάνω κουμάντο!
Κι' αυτός χόρευε και το τραγούδι της Ευδοκίας πλημμύρισε το καφενείο , το χωριό, το νησί ολόκληρο.
Τα βήματά του έγιναν μεγαλύτερα , σταθερά. Σε κάθε στροφή της μουσικής γινόταν ψηλότερος χτυπούσε το πόδι του με την ανάποδη της παλάμης του και κοιτούσε την ζωή του με περιφρόνηση.
Κάποια στιγμή διαβάζοντας τα χείλη του μου φάνηκε πως της ψιθύρισε: Πόρνη.. δεν θα σου περάσει.
Το τραγούδι τέλειωσε......άδειασε το ποτήρι του κι'έφυγε...στητός..ξεκούραστος..πετώντας.
Υ.Γ. Λένε πως το ζεϊμπέκικο δεν είναι χορός για γυναίκα.
Κι αν έχει "αντρίκια"!! καρδιά;
χορεύει ενώ κάποιον παρακολουθούσε με το βλέμμα του προκλητικά. Τα βήματά του ήταν μικρά κι' αβέβαια σαν να μετρούσε και να καρατάριζε τον αντίπαλό του.
................................................................................................................................................................
Χόρευε....συνέχεια.... αναμετριόταν....με ποιόν;;;
...................................................................................................................................................................
Και ξαφνικά την είδα κρυμμένη σε μια κολόνα.
Ήταν η ζωή του!!
Τον κοιτούσε ειρωνικά, σαν να τού' λεγε: Καμένο χαρτί είσαι,εγώ κάνω κουμάντο!
Κι' αυτός χόρευε και το τραγούδι της Ευδοκίας πλημμύρισε το καφενείο , το χωριό, το νησί ολόκληρο.
Τα βήματά του έγιναν μεγαλύτερα , σταθερά. Σε κάθε στροφή της μουσικής γινόταν ψηλότερος χτυπούσε το πόδι του με την ανάποδη της παλάμης του και κοιτούσε την ζωή του με περιφρόνηση.
Κάποια στιγμή διαβάζοντας τα χείλη του μου φάνηκε πως της ψιθύρισε: Πόρνη.. δεν θα σου περάσει.
Το τραγούδι τέλειωσε......άδειασε το ποτήρι του κι'έφυγε...στητός..ξεκούραστος..πετώντας.
Υ.Γ. Λένε πως το ζεϊμπέκικο δεν είναι χορός για γυναίκα.
Κι αν έχει "αντρίκια"!! καρδιά;
5 σχόλια:
Το ζειμπέκικο δεν είναι χορός για γυναίκες... το λέω πάντα.Κι οι γυναίκες με αντρίκια καρδιά έχουν τόσα μα τόσα πολλά για να το δείξουν αν θέλουν.Ο χορός να είναι μέσα τους,εκεί να μπορούν να ακολουθήσουν τις φιγούρες της ζωής...Την καλημέρα μου!
Αυτή είσαι..Μπράβο το κορίτσι μου.
Να'σαι καλά Aza!
Μου έκανε εντύπωση η ανάρτηση σου αυτή ελίτσα.Πάντα μου φαινόταν αποκρουστική η εικόνα μιας γυναίκας που χόρευε ζειμπέκικο.Η θηλυκότητα,η τόσο ευλογημένη ιδιότητα που κουβαλάμε πάνω μας μπορεί να χορέψει χορούς πολύ πιο όμορφους.Σε φιλώ και σου εύχομαι καλή βδομάδα!
Ελίτσα χαίρομαι που σε γνώρισα...
Καλημέρα, γλυκό του κουταλιού,καλή εβδομάδα.
Η χαρά ήταν δική μου και το ξέρεις...
Υ.Γ.Τώρα εδώ που τα λέμε και οι άνδρες που χορεύουν ζειμπέκικο τη σημερινή εποχή αποκρουστικοί είναι.
Ρεεεέ!!!! Η ψυχή μόνο χορογραφεί αυτόν τον χορό.......πηδηχτούλιδες.....
χαχαχαχχα έχεις δίκαιο.Έναν μόνο είδα να χορεύει υπέροχο ζειμπέκικο.Ένα παλικάρι όμορφο.Που αν και δεν ήταν έλληνας,είχε την ελλάδα μέσα στην καρδιά του.Κανέναν άλλον... Σπάνιο είδος οι άντρες πια ελίτσα μου... Μουσειακό θα έλεγα!
Δημοσίευση σχολίου