Βασιλικό κι' ασβέστη........
Με γεύσεις, μανάδων και γιαγιάδων που θαρρείς και είχαν γεννηθεί για να μαντεύουν τι μας αρέσει,τι μας ικανοποιεί,τι μας κάνει ευτυχισμένους Κι' αν μερικές φορές δεν τα κατάφερναν άρχιζαν τα ταξίματα και τα παρακάλια.
" Φάε το ψάρι σου και θα σου πω ένα παραμύθι" η θα σου ρίξω λικέρ μπανάνα στο "κρόκ" σου και θα δεις τι ωραίο που θα γίνει. Που να φανταζόταν τότε οι έρμες ότι εμείς μεγαλώνοντας αυτές τις γεύσεις θα πεθυμούσαμε, μ' αυτές θα γυρίζαμε πίσω νοερά ζητώντας αναδρομικά συγνώμη, που πληγώνει όμως......γιατί αργήσαμε........πολύ αργήσαμε! ! !
Μοσχοβολούν οι γειτονιές...με τσούρμο τα παιδιά να ξεκουφαίνουν το σύμπαν.
Ανάμεσα σ' αυτά και η Ιόλη.
Και δεν πειράζει αν δεν τη ξέρεις.......Μέσα μας όλο και κάποια Ιόλη είναι καταχωνιασμένη που περιμένει να τη θυμηθούμε,.....να τη βγάλουμε στο προσκήνιο...να κλάψουμε και να γελάσουμε με τα παθήματα και τις γκάφες της,να χαρούμε με τις ευτυχισμένες της στιγμές και να αναπολήσουμε τα χρόνια που χάθηκαν......... και που κανένας δεν μας είπε να τα χαρούμε, λες και ήταν μυστικό ότι περνάνε γρήγορα.
Λες και οι εμπειρίες που τους δόθηκαν ήταν ιδιοκτησία τους.
Σπόρος ήταν.......... που έπεσε σε άγονο χωράφι...............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου