Παράπονο....

Αόριστος.....πλανιέται κόσμος μπρος μου
και του δικού σου του παλμού, κατοπινός δικός μου
Σμίγει εδώ αναπάντεχα το τίποτα...το κάτι...
Ζωή και θάνατος μαζί.....το πεπρωμένο;
Και πλάσμα εγώ αγίνωτο, κουλουριασμένο,
κοιτάω με τα μάτια σου το παραμύθι
ψεύτικα ειπωμένο

Σε ρώτησα: Δική μου θα' ναι η θάλασσα;
γύρισες την αγνάντεψες.....και μου' πες ψέμματα!
Σε ρώτησα:Κι'η πλάση;
σκάλωσες στή βουνοκορφή εσήκωσες τα χέρια,
ανάσανες,και μού'στειλες του θυμαριού φρεσκάδα!
Μα πάλι δεν σε πίστεψα και σε ξαναρωτάω.....Κι' γη;

Και συ χωρίς απάντηση σωριάστηκες στο χώμα....
και για το καλωσόρισμα ακούστηκε κραυγή
Κι' εγώ εξεριζώθηκα
και χάθηκε η γαλήνη
και είδα το φως και πόνεσα......
πονάει η ζωή;

Θύελλες ξεσηκώθηκαν.......
ποτάμι ο πόνος μπρος μου......

Και του δικού σου του λυγμού
κατοπινός ...........δικός μου.