15/4/14

Ενας περήφανος άνθρωπος .. έξω από τον "υπέροχο" κόσμο..





Δεν θα τον δούμε αν δεν μάθουμε να βλέπουμε..
Και οι φωτογραφίες είναι μόνο για δική μας ανάδειξη
Φαινόταν από μακριά...Δεν ήξερε να πουλάει..
Δεν διαλαλούσε το εμπόρευμά του..Περίμενε μόνο όρθιος  τον ερχομό του πελάτη..
Ίσως αν καθόταν να τον έπαιρνε ο ύπνος..
Δεν ήξερε από εμπόριο και στέκια.. Δεν πάς εκεί που ανα πάσα ώρα και στιγμή μπορεί ο άλλος να σου στείλει τον αστυνόμο επειδή του χαλάς τη μόστρα..
Κι ο πελάτης  θέλει τη μόστρα.. Θέλει το πλήθος..
Λίγο παραπέρα , κάτω από ένα δέντρο μαυρισμένο απ το καυσαέριο περίμενε υπομονετικά ένα σκυλί... Θα μπορούσες να το πεις αδέσποτο αν δεν έβλεπες με τι λατρεία κοιταζόταν οι δυό τους  κάθε τόσο..
Ήταν μια μικρή υποχώρηση αυτή η απάρνηση του φίλο του..
Και ο σκύλος το καταλάβαινε..
Οι πελάτες  δεν αγαπάνε τα σκυλιά του πωλητή..γιατί δεν μπορούν να τα κλωτσήσουν ..και τα αδέσποτα  ίσως να δαγκώνουν..
Το ήξερες πως η πείνα μπορεί να πετρώσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου..?
Ότι τα συσσίτια μπορούν να παγώσουν την καρδιά σου και όχι το κρύο της χαρτόκουτας?
Όχι??
Αυτός το ήξερε..Προτίμησε να του μείνει ζεστή η καρδιά του..να την ακούει να χτυπά για να χει με κάποιον να κουβεντιάζει.. 
Και να ονειρεύεται..τα ίδια όνειρα με τον σκύλο του.. Χάδι..ζεστασιά...αγάπη..

Το απόγευμα τον βρήκε  στην ίδια θέση..
Οι λιγοστές λόγω έλλειψης κεφαλαίου  τυρόπιτες  που ήταν μέσα στο δανεικό καρότσι είχαν  παγώσει
Πήρε τον δρόμο του γυρισμού..
Ο σκύλος κουνούσε χαρούμενος την ουρά του.. Θα έτρωγαν το εμπόρευμα..
Και αύριο?  σκέφτηκε..
Ήταν 80 ετών και κάτι.. Ίσως να πάγωνε το βράδυ κι αυτός..και να έπαιρνε επί τέλους την απόφαση ο φίλος του να τον εγκαταλείψει
Κάποιος που θα τον έβλεπε και όχι απλά θα τον κοιτούσε θα μπορούσε να σκεφτεί :
Ποιος ξέρει? Ισως και να ζήσουμε..

Καλό σας Πάσχα...