30/1/13

Η φυλή μου κι εγώ...





Να ήταν στο χέρι μου..
Να σε πιάσω ..να σε βάλω σε ένα κλουβί..
Εσύ να φοβάσαι ,,κι εγώ να σου δίνω μπανάνες και να σε χαϊδεύω..
Να τρέμεις κάθε φορά που θα σε πλησιάζω με την σύριγγα..
κι εγώ να σε χαϊδεύω και να σου δίνω μπανάνες ..
Να σε βάλω σε μια ρουκέτα και η καρδιά σου να πάει να σπάσει απ τον φόβο..
Να με κοιτάς με εμπιστοσύνη την ώρα που σε δένω στο κάθισμά σου
και να νομίζεις πως τις μπανάνες στις έδινα γιατί ήμουν φίλος σου..
Τα μάτια σου να είναι γεμάτα τρόμο και να μη λές τίποτα γιατί δεν θα ξέρεις την γλώσσα μου..
Να πυροδοτήσω την ρουκέτα και να πάς στο διάολο ..
Και φεύγοντας να σου φωνάξω..
- Αυτό από εμάς ..τα πειραματόζωα..
Σκατοδίποδο....

29/1/13

ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΣΕ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Κατερίνα Αγγελάκη Ρούκ
Επειδή με τη δική μου γλώσσα
δεν μπορώ να σ’ αγγίξω
μεταγλωττίζω το πάθος μου.
Δεν μπορώ να σε μεταλάβω
και σε μετουσιώνω,
δεν μπορώ να σε ξεντύσω
έτσι σε ντύνω μ’ αλλόφωνη φαντασία.
Στα φτερά σου από κάτω
δεν μπορώ να κουρνιάσω
γι’ αυτό γύρω σου πετάω
και του λεξικού σου γυρνάω τις σελίδες.
Πώς απογυμνώνεσαι θέλω να μάθω
πώς ξανοίγεσαι
γι’ αυτό μες στις γραμμές σου
ψάχνω συνήθειες
τα φρούτα π’ αγαπάς
μυρουδιές που προτιμάς
κορίτσια που ξεφυλλίζεις.
Τα σημάδια σου ποτέ μου δεν θα δω γυμνά
εργάζομαι λοιπόν σκληρά πάνω στα επίθετα σου
για να τ’ απαγγείλω σ’ αλλόθρησκη λαλιά.
Πάλιωσε όμως η δική μου ιστορία
κανένα ράφι δεν στολίζει ο τόμος μου
και τώρα εσένα φαντάζομαι με δέρμα σπάνιο
ολόδετο σε ξένη βιβλιοθήκη.
Επειδή δεν έπρεπε ποτέ
ν’ αφεθώ στην ασυδοσία της νοσταλγίας
και να γράψω αυτό το ποίημα
τον γκρίζο ουρανό διαβάζω
σε ηλιόλουστη μετάφραση.


"Αυτό που μας έμεινε είναι ο σπινθήρας..ο συντονισμός
Ο ένας μας να μπαίνει στο μυαλό του άλλου..
Από κεί και πέρα ο δρόμος για την καρδιά είναι εύκολος
Πως αλλιώς να σταθεί στα πόδια του τούτος ο κόσμος..
Με φιλολογούντες δια της γραμματικής και του συντακτικού?"
Με κάθε σεβασμό στην ποιήτρια για την αυθαίρετη υποσημείωση κάτω απ τους στίχους της
 

26/1/13

Όποιος στη μάχη δεν πάει για να πεθάνει στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει..



Ένα ακόμα βρώμικο παιχνίδι με τις ευλογίες όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης εντός και εκτός βουλής, πήρε τέλος..
Με νίκη της άθλιας κυβέρνησης...μια νίκη που της την πρόσφεραν στο πιάτο όλοι οι παραπάνω..
Οι συνδικαλισταράδες  του μετρό που ήταν έτοιμοι να πεθάνουν για τα δίκια όλων των εργαζομένων, με την συμπαράσταση ακόμα και του ΚΚΕ
και πριν ακόμα η καταιγίδα πάρει το πανό που έγραφε " φτηνό εισιτήριο για τον λαό " και άλλα τέτοια μεζεδάκια..
"κιότεψαν"  μπροστά στούς νόμους των παρανόμων επιβεβαιώνοντας γι ακόμα μια φορά ότι νόμος είναι ο νόμος της Μαφίας και των ντόπιων φαμελιών..
Χωρίς να τους επικροτώ, - αλλά μόνο να τους συχαίνομαι - τους οφείλω μια βαθιά υπόκλιση για τις χοντροκομμένες "συνδικαλιστικές" τους κινήσεις
που δείχνουν με τι ηλίθιο και χαλασμένο λαό   - που κάθε τόσο χειροκροτεί τον κάθε τυχάρπαστο -  περιμένει η Ελλάδα να ξεσκλαβωθεί..
Λυπάμαι για ανθρώπους - μετρημένους στα δάχτυλα - που πιστεύουν ακόμα και παρασύρουν και παρασύρονται σαν άψυχες μαριονέτες
ενώ θα μπορούσαν να είναι μες τη μαγιά ώστε αυτή να φουσκώσει πιο γρήγορα..
Οι εργαζόμενοι στο μετρό έδωσαν ένα μεγάλο μάθημα στους υπόλοιπους εργαζόμενους έτσι ώστε να μην τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι..
Θα πεθάνουμε για το ψωμί μας για τα παιδιά μας για την πατρίδα μας ..φτάνει να μην μας επιστρατεύσουν..Γιατί η Δημοκρατία μας έχει νόμους..



24/1/13

Λεφτά υπάρχουν..


Μετά τον ιατρικό τουρισμό,
τον θρησκευτικό τουρισμό
μήπως να ξαναανοίγαμε και την Τρούμπα?
.. να της ρίξουμε και μια αδελφοποίηση με την γειτονιά των αγγέλων του Μπουτάρη?

(..να λειτουργούν και οι θεσμοί της Τοπ. Αυτοδιοίκησης δλδ..)
 

19/1/13

Ουέ υμίν υποκριτές...



Πάψτε πια να αλυχτάτε..
Παιδιά σας είναι αυτοί που δολοφόνησαν τον μετανάστη στα Πετράλωνα..
Εσείς τα μεγαλώσατε ..Εσείς τα διαπαιδαγωγήσατε , εσείς τα μάθατε στο μίσος..
( τό δικό μου το παιδί, στη γειτονιά, το δικό μου το παιδί στο σχολείο, το δικό μου το παιδί στο στρατό...στη δουλειά...)
Νάτο λοιπόν και το δικό σας το παιδί στη ζωή...
Ήταν τα Αγόρια σας...
Η συνέχειά σας..
Άντε  τώρα γα@@θείτε  τομάρια ..
Κι άλλη φορά,,,να βουτάτε τη γλώσσα σας στο μυαλό σας όταν λέτε..
Πως ΌΛΟΙ φταίμε..
Πως όλοι βάλαμε το λιθαράκι μας στο ερείπιο που ζούμε
Πως  όλοι πρέπει να αλλάξουμε...
Κάντε και μια πορεία ...δώστε και μια συναυλία ..
Μπορεί ο νεκρός να γυρίσει πίσω...Θα είναι και μια καλή συμπαράσταση στην Μάννα του..
Μετά γυρίστε απ το άλλο πλευρό και ξανακοιμηθείτε..

7/1/13

Ο Μάξ...ο δάσκαλός μου..






** Μάξ

Είχα πολλούς
Καθένας τους μου έδινε το χέρι  με σήκωνε πιο ψηλά και μετά χανόταν..μιλιούνια οι μαθητές..
Και τα μαθήματα ...μαθήματα ζωής..
χωρίς πρόγραμμα, χωρίς συγκεκριμένη διδακτέα ύλη ακόμα και χωρίς βαθμολογία..
Όλη τους η ζωή, το κάθε βήμα τους και ένα μάθημα..Χώροι διδασκαλίας.."όσοι εν τω ουρανώ άνω και όσοι εν τη γή και όσοι εν ύδασι ...."
Το "δισυπόστατο" εδώ δεν υπήρχε και αν ίσως υπήρχε το καταλάβαινες ζωές μετά.. όταν ξανάφερνες στο νου σου σταγόνες αίμα
που φανερωνόταν ξαφνικά και χωρίς λόγο πάνω τους..
Αν έγινα καλή μαθήτρια ερήμην μου έγινα..το οφείλω σ αυτούς..
Αν κακή  ..το σφάλμα δικό μου που πάντα ήθελα να μην κάνω λάθος γι αυτούς..
Που δεν κατάλαβα πως αυτές οι πληγές και οι σταγόνες αίμα μπορούν να κουράσουν , και να εξαφανίσουν κάποιον
κάνοντάς τον χειρότερο και απ αυτόν που τις προξένησε.. και να γίνει ένα μ αυτούς..
Και έγινα διπρόσωπη...
Τώρα πια το πρώτο πράγμα που βλέπω όταν ανοίγω τα μάτια μου είναι ένα ταμπελάκι με το όνομά μου δεμένο με σπάγγο στο δάχτυλο του ποδιού μου..
Και μια παγωνιά μέχρι τη μέση της γάμπας μου..που προχωρά..
"όσο ο μαθητής δεν γνωρίζει πως θα πείσει τον δάσκαλο να γυρίσει πίσω.."

Στον δάσκαλό μου με αγάπη..