25/10/11

Περί ανέμων και ονείρων ( το όνειρο της ξανθιάς )



Tα όνειρα δεν τα πίστευα ποτέ με την έννοια που τα πιστεύουν κάποιοι.. Με ενθουσίαζαν όμως την άλλη μέρα το πρωί γιατί είχα "ζήσει" στιγμές που σπάνια ζει κανείς στον κόσμο της ημέρας.. Και καλές ..και άσχημες..
Στιγμές σε υπερθετικό βαθμό για όλα... "Για σχεδόν όλα βρε τσογλάνια αει σχτρ..."
Όταν ήμουν ακόμα μικρή Ελιά το όνειρο που μ επισκεπτόταν συχνά είχε για φόντο μια έρημη γή απέραντη  που στη μέση της είχε μια σκάλα σιδερένια και στριφογυριστή που δεν στηριζόταν πουθενά παρά μόνο στη βάση της..
Εκεί λοιπόν επάνω ήμουν σκαλωμένη εγώ και σε κάθε σκαλοπάτι που ανέβαινα αυτή μπαλατζάριζε θαρρείς και ήταν από λάστιχο..
Παρόμοιο όνειρο έβλεπα σε όλες τις βερσιόν.. Απλά πράγματα δηλαδή και συνηθισμένα... ενα σλίπινγκ μπάγκ π.χ. στην άκρη ενός γκρεμού και να νυστάζω..να κουτουλώ , αλλά να προσέχω κιόλας να μην γυρίσω απ το άλλο πλευρό.. Η  το ίδιο σκηνικό ...της έρημης γής με ένα δέντρο ολομόναχο στη μέση και εννοείται ότι πάνω ήμουν εγώ, και εννοείται ότι φύσαγε τρελά..



Μεγαλώνοντας τα βραδινά μου "ταξίδια" εμπλουτίστηκαν με διάφορες άλλες "εκδρομές" χωρίς να μ εγκαταλείψουν οι παλιές..
Μόνο που προστέθηκαν και όνειρα άσχετα με μένα περίεργα και εφιαλτικά.. όπως το χθεσινό...
Ε! ναι λοιπόν...έζησα για λίγο μέσα στη βουλή...
Θα μου πει κανείς ..και τί έγινε ..τόσοι κοιμισμένοι ζούνε εκεί μέσα..Εμ δεν έφτασα στον εφιάλτη ακόμα...
Γινόταν λοιπόν μια ψηφοφορία ...σοβαρή... ζωής και θανάτου ρε παιδί μου..
Και ως εκ "θαύματος"  αρκετοί βουλευτές της κυβέρνησης ψήφισαν αρνητικά!!!!!!
Θαύμα! θαύμα !! ακούστηκαν φωνές απ την πλατεία συντάγματος..και αμέσως μετά ένα σύνθημα απλώθηκε σε όλη την Αθήνα...σε όλη την Ελλάδα... Ο αγώνας τώρα ..δικαιώνεται...

Το πλήθος ανακήρυξε τους αντάρτες ..Θεούς.. Bγήκαν απ το χρονοντούλαπο της ιστορίας μερικοί  απ το παλιό Πασόκ..το" καλό" Πασόκ...το βαθύ πράσινο Πασόκ....
Από κοντά και μερικά  μαγειρεμένα νεοκόμματα..και μια που δεν έφταναν οι ψήφοι έπεσε η κυβέρνηση..
Εδώ λοιπόν άρχισε ο εφιάλτης...διότι όλοι μαζί με αρχηγό τον εξ Ιωαννίνων προερχόμενο έβαλαν μπρος για εκλογές και όπως συμβαίνει στα όνειρα έκανα βουτιά στο χρόνο και ξαναβρέθηκα στο 80......
Και η πλατεία έξω αλάλαζε....Όπως η βρόχα του Ζαμπέτα έπεφτε....μούσκεμα έγινα...και ανοίγοντας τα μάτια είδα τον κώστα να μου γλύφει το πρόσωπο...

Η γιαγιά μου μου είχε πει τα  όνειρα να τα λέω πρωί-πρωί στον ήλιο ..
Σήμερα ήλιος δεν βγήκε...ή μάλλον βγήκε με δόντια.. Με κοίταξε μου έδωσε μια μούντζα και μου ψιθύρισε.. Α! να χαθείς ονειροπαρμένη...

( τα άλλα κόμματα??? Ποια ακριβώς γιατί μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή!!)

22/10/11

Οι Δικοί μας άνθρωποι

Θέση φωτογραφίας
( συγνώμη Μήτσο που έβγαλα τη φωτογραφία σου..δεν άντεχα να την βλέπω)
 
Τελευταία πορεία σήμερα Μήτσο ..
εισητήριο χωρίς επιστροφή στην τσέπη σου..
Εμείς οι "πρώην"..... νεκροζώντανοι σαν σκιές...
σ ευχαριστούμε για το ήθος που μας δίδαξες..
"Πρώην" κι εσύ σαν ελεύθερο πνεύμα που ήσουν..θα είσαι για πάντα οδηγός..

8/10/11

Ναιναίκος..


Σημείωση εκτός άρθρου 
 Ναιναίκος είναι κι αυτός που τον ακολουθεί λέγοντας το ΝΑΙ  με ΟΧΙ ..(και καλά ..).  


Υβρίδιον διασταυρώσεως πυρηνικού απόβλητου και κακαράντζας εκτρεφόμενο εις κομματικά μαντριά, «δημοκρατικά» εκλεγμένο και χρόνια πάσχον από πνευματικό και σωματικό λουμπάγκο ένεκα της οσφυοκαμψίας. Κατά την διάρκεια της μίζερης υπάρξεώς του αποκτά αγωνιστικά σημάδια όπως πρήξιμο γλώσσας από το πολύ γλείψιμο ειδικώς κατουρημένων ποδιών και άπλυτων ανωτέρων κομματικών στελεχών προς επίτευξην των στόχων της κοινωνικής ανέλιξης που εδιδάχθει από ανεπάγγελτους, άεργους, ανήθικους και απάτριδες ανωτέρους κομματικά.
Η αναλγησία γίνεται κύριο συστατικό της εγκεφαλικής μάζας αφαιρώντας κάθε άλλη λέξη από το ισχνό λεξιλόγιό του (μούγκρισμα) αφήνοντας μίαν και μόνην λέξιν χρησιμοτάτην δια την διακυβέρνηση του λαού: το ΝΑΙ. Εξ’ ού και το Ναναίκος που πολύ απλά θα πεί, λέει ναι σε όλα για την πάρτη του με οποιοδήποτε αντίτιμο μπορεί να πληρώσει το σύνολο της κοινωνίας από την παντοτινή κατάφασή του στα καλέσματα των απάτριδων που υπηρετεί .
Απαραίτητο συστατικό η παράσταση στις τηλεοράσεις όπου πάντα διαφωνεί με τις άδικες αποφάσεις της εξουσίας έναντι του λαού, αλλά την κρίσιμη στιγμή λέει πάντα ΝΑΙ εναντίον αυτών που υποστήριξε χτες χεσμένος πατόκορφα και «αγωνιζόμενος» δια την σωτηρίαν της πατρίδος των αφεντικών του. Η σκατίλα που αναδύεται είναι ακριβώς αυτό, η αγωνιστική διάθεση των Ναιναίκων διότι πάντα θέλουν να φαίνεται το «αγωνιστικό» πρόσωπό τους επειδή ποτέ δεν ξέρει πότε θα στηθούν ξανά κάλπες.
Κύριο συστατικό των Ναιναίκων είναι το ότι δεν έχουν φύλο και χρώμα. Απαντώνται σε αρσενικό, θηλυκό και ουδέτερο με κόλπα αναπαραγωγής που δεν φαντάζεσαι και λαμβάνουν ελέω του Θεού τους άμεσα το κληρονομικό χάρισμα, που μεταφέρουν αυτόματα εις τους κληρονόμους των που εκτρέφονται στα εργαστήρια αναπαραγωγής Ναιναίκων ή όπως είναι πιο γνωστά κομματικές νεολαίες. Τούτο συμβαίνει διότι οι παλαιότεροι Ναιναίκοι αφού τα έφαγαν όλα πουλάνε ελπίδα σε νέους που εγαλούχησαν στο άραγμα και την επιδότηση.
Ο Ναιναίκος δεν έχει ιδεολογία, ηθική, πατρίδα, όραμα, οικογένεια, ιερά και όσια. Το μόνο που τον απασχολεί είναι το ταλαίπωρο σαρκίο του και η θυρίδα του όπου κι αν είναι αυτή. Ο Ναιναίκος δεν καταλαβαίνει από εθνική κυριαρχία, μπορεί να γλείψει και να συνεργαστεί με όλους αρκεί να περνά καλά.
Τελικά είναι εύκολο να σφάξεις έναν Νενέκο, αλλά είναι ακατόρθωτο να ξεριζώσεις την νοοτροπία εκατομμυρίων Ναιναίκων που το μοναδικό τους εφόδιο και όπλο στη ζωή είναι ένα απλό ΝΑΙ


5/10/11

Ενας θεός γεννήθηκε απόψε.



Σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό να δώ το αστέρι που θα ανάγγειλε την άφιξη του..

Μουντός.. όπως το κάθε πρωί που ακολουθεί μια νύχτα συνηθισμένη χωρίς θάματα , χωρίς "σπαρμένη μάγια.."

Δεν υπάρχουν θαύματα μου είπε η φωνή μέσα μου κι αν υπάρχουν δεν είναι για σένα.. και γέλασα δυνατά..
Ένας άντρας και ένας ταξιτζής μάλωναν δίπλα μου για το ποια είναι η πιο κοντινή διαδρομή
Τα λόγια τους, οι κινήσεις τους σπασμωδικές ..
γιατί τρομοκρατούνται οι άντρες μπροστά στη ζωή;

Ένας θεός γεννήθηκε στις πέντε και τριάντα το πρωί..
Γαλανομάτης όπως όλοι οι μικροί θεοί..
κι ήταν αυτός το αστέρι , αυτός οι άγγελοι κι οι μάγοι..
Κι ήταν αυτός το θαύμα..
έσφιξε με την γροθιά του το δάχτυλό μου (έτσι κάνουν πάντα οι μικροί θεοί)
και μ έφερε στον κόσμο του..

Κι είδα να κάθεται στο θρόνο του και γονατιστή εγώ να του προσφέρω μια λευκή σελίδα.. το άγραφο βιβλίο της ζωής του.. που έπρεπε να γεμίσει με ιστορίες , παραβολές, πάθη .. πίκρα.. αγωνία..

Και είδα την δική μου έρημο τον δικό μου πειρασμό να κλείνει το μάτι λέγοντας μου : Προσκύνησε με και θα τα αποφύγει όλα αυτά !

Και τότε κατάλαβα πως οι γραφές ξεγέλασαν την Εύα..
Κι αυτή πίστεψε πως με πόνο θα γεννά τα παιδιά της ..με πόνο ..και ύστερα ο παράδεισος θα είναι δικός της..