...... Της Πατρίδας μου η σημαία..
Πριν μερικά χρόνια σαν έβγαινε κανείς στο μπαλκόνι του..
σε μέρες γιορτινές ..και τη στιγμή που ηχούσε κάπου μακριά ένα κανόνι
το
μόνο που έκανε τη διαφορά και σου θύμιζε πως κάτι είναι σήμερα ήταν
καμιά πλαστική σημαιούλα μπηγμένη σε γλάστρα που το κλάμα ενός παιδιού
την έσωσε απ τα σκουπίδια αφού είχε λήξει ο εφήμερος χμ..ωριαίος
συμβολισμός της
Είχε αρχίσει βλέπεις η προεργασία πριν από χρόνια
Για
να βγω και να πως πως η σημαία είναι ένα κουρελόπανο. έπρεπε πρώτα
κάποιος να την κάψει, για να ανοίξει το θέμα, και να γίνει η
διαπίστωση..
Μετά κατεβάζαμε τα κιτάπια κάναμε αναλύσεις επί των αναλύσεων
φωνάζαμε
, τσακωνόμαστε , οι ιστορικοί έβρισκαν αφορμή να μας δείξουν τις
γνώσεις τους , οι πολιτικοί μέτραγαν από που θα γείρει η ζυγαριά για να
πουν τη γνώμη τους...
Άλλοι πάλι ρομαντικοί που είχαν συνδέσει την σημαία με την Πατρίδα τους
απ άκρη σ άκρη και μέσα σ αυτές τις άκρες χωρούσαν τα πάντα της καρδιάς
τους που δεν λέγονται , δεν φαίνονται , παρα να τα νοιώσει μπορεί κανείς
αυτοί λοιπόν οι ρομαντικοί δεν έκαναν τίποτα αφού η εποχή
του ρομαντισμού είχε περάσει και έπρεπε να κάνουν στην άκρη για να
έρθουν οι νεότεροι..με τις καινούργιες ιδέες με τα καινούργια συνθήματα
: Όλος ο κόσμος μια αγκαλιά ..
σφιχτή αγκαλιά. ..για να τη νιώσει όλη η γη και να ξυπνήσει... και να κάνει ακόμα μια στροφή να πάει ο κόσμος μπροστα΄..
Και τη σημαία την ξέχασαν και την αντικατέστησαν με χιλιάδες άλλες κομματικές
και γίνανε τα μπαλκόνια χρωματιστά και βούιξε ο τόπος από ύμνους και παιάνες
και ο καθένας είχε τον δικό του, τις περισσότερες φορές εισαγόμενο , ή κλεμμένο,
γιατί η μούσα για να γράψει ύμνο στην Πατρίδα πρέπει να την κοιτά στα μάτια
να βλέπει τα χρώματά της να μυρίζει το δέρμα της ..κι η μούσα
είχε τώρα μπροστά της μια φτιασιδομένη φιγούρα λουσμένη στο πατσουλί
για να σκεπάζει την σήψη που είχε αρχίσει..
Έτσι χάσαμε την μούσα μας αφού πια δεν την χρειαζόμασταν , κι ούτε την αναζητήσαμε ξανά..
Κι αυτή ενώθηκε με κάτι απόπαιδα μονίμως ξεχασμένα που μόνο
τις νύχτες μπορείς καμιά φορά να τα δεις και να ναι καλοκαίρι και να
μυρίζει το γιασεμί
και να ακούγεται από μακριά ήχος από
σαντούρι και ζουρνά κι αυτά σαν γαβριάδες να τρέχουν και να παίζουν στα
σοκάκια .. και να κοντοστέκονται μετά και να αναρωτιούνται..Που είναι η
Πατρίδα μας??
Εδώ και κάνα δυο χρόνια γέμισαν πάλι τα μπαλκόνια με σημαίες γαλανόλευκες ..
Κι ήταν η πιο αισχρή επίδειξη πατριωτισμού..
Ήταν ή αποδοχή ότι ναι... Η σημαία είναι ένα κουρελόπανο που το χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν..