11/3/14

Τετράποδο γίνεσαι ..Δεν γεννιέσαι..


Με τα μάτια της Ελιάς


Δίποδο γεννιέσαι .. 
Απ τα δυό σου πόδια σε πιάνει η μαμή και σε σηκώνει ψηλά ως τρόπαιο .. 
Μετά  αρχίζει το τελετουργικό μέρος της διαδικασίας
σε ακουμπάει στην αγκαλιά αυτής που σε γέννησε θέλοντας να της δείξει ότι θα πρέπει μια ζωή η μοναδική της έννοια να είναι μία ...Να μείνεις δίποδο πράγμα καθόλου δύσκολο αφού πάντα κάποιος την προσέχει σε περίπτωση που δεν τα καταφέρει και τόσο καλά.. Το : "έχουν γνώση οι φύλακες ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση.."
Αν δεν τα καταφέρει αυτή , έρχονται οι εκπαιδευτές κατά σειρά προτεραιότητας..
Οικογένεια , σχολείο , στρατός , και τελευταία η ζωή.. Αυτή σου δίνει το τελευταίο μάθημα που από εκεί θα πάρεις το πτυχίο σου.. .. Γι αυτό εξ άλλου λένε : Η ζωή είναι το μεγαλύτερο σχολείο".
Αν για κάποιο λόγο ξεπεράσεις τα παραπάνω εμπόδια , μπορείς να είσαι υπερήφανος για τον εαυτό σου . που κατάφερες να αλλάξεις την μεταλλαγμένη  ζωή που σου έχουν ετοιμάσει.
Για να γίνεις τετράποδο θέλει αγώνα ..Θέλει να περάσεις την έρημο που μόνο εσύ την βλέπεις αφού την κουβαλάς μέσα σου..Να δείς κατάματα τον διάβολο,  την κόλαση .. να μυρίσεις τη φωτιά και το θειάφι
Στην αρχή θα σε αποτρέψουν ..όχι πως ξέρουν γιατί αφού την έχουν ξεχάσει ..Ολα τα αρχέγονα  τα ξεχνάς  με την εκπαίδευση .. Στη μνήμη τους μόνο  μια λέξη- κωδικός έχει μείνει   : " ΜΗ "
Μη ...που επιβάλλεται  με κάθε τρόπο ..
Και ποτέ : Ναί αλλά... που σου μαθαίνει όχι να ακούς και να συμμορφώνεσαι αλλά να νιώθεις και να καταλαβαίνεις ..
Μη σημαίνει φόβος για κάθε άγνωστο που δεν υπόκειται στους νόμους των δίποδων, που για να επικρατήσουν τους πασπαλίζουν με μπόλικη ζάχαρη
Οπως ακριβώς τα χάπια και τα σκευάσματα  που σε "γιατρεύουν" ιδίως στη σημερινή εποχή..
Φόβος για το δύσκολο, παρα μόνο ότι εξυπηρετεί τον κόσμο τους
Φόβος για την απεξάρτηση της συνεχούς επίβλεψης τους..(επίβλεψη και φροντίδα που αλλάζει κατα το δοκούν  ανάλογα με το τί επικρατεί  στην κοινωνία τους..) Φόβος για τους δικούς τους νόμους  τους ανθρώπινους που στην πλειοψηφία τους αγνοούν  την σάρκα , το μυαλό , το στομάχι  την καρδιά...

Και σε κάποια στιγμή αρχίζουν και συγκρούονται αυτοί οι νόμοι μεταξύ τους 
και μαραζώνουν όσοι τους ασπάζονται  και καταρρέουν βλέποντας ότι κάτι δεν πάει καλά .. και μένουν γατζωμένοι στο "μή " του ηθικού τους κόσμου..μέχρι να ρθούνε σε  κατάσταση  μιας εικονικής φιγούρας σε οθόνη  περιμένοντας τον κένσορά τους που θα τους πεί τι να κάνουν παρακάτω..
Η προσφιλής τους ερώτηση σε περίπτωση που το μυαλό τους ξεκολλάει για δευτερόλεπτα και παίρνει μισή στροφή : Μα να γίνουμε ζούγκλα ??

Και η αφεντιά μου ως ζώον της πραγματικής  ζούγκλας  αναρωτιέμαι ...
Μα τι έχει η ζούγκλα  μου?? 
Δεν κρατάω κακία...
Δεν αποθηκεύω τροφή..
Σέβομαι τον δυνατό , που θα με εμπνεύσει με τη στάση του να τον σεβαστώ..
Διδάσκω στα μικρά μου τι είναι ένστικτο , ποιος είναι ο εχθρός εστω και αν χρειαστεί να τα σπρώξω να πετάξουν απ τη φωλιά τους έστω και αν τα αφήσω νηστικά έστω και αν τα κρυφοβλέπω όταν όταν με σιγανά βηματάκια την ουρά τους όρθια και τα αυτιά τεντωμένα έρχονται αντιμέτωπα με τον αντίπαλό τους ..απλά και μόνο για να πάνε κοντά του για να μάθουν  την μυρωδιά του 
Άσχετα που αν τολμήσει να μου τα πειράξει θα τον ξεσκίσω..
Αλλά όπως εχω πεί και παλιότερα δεν επέτρεψα να μου κόψουν τα νύχια  ή να μου λιμάρουν τα δόντια ..
Τι έχει λοιπόν η ζούγκλα μου ? Δεν βλέπουν τη δική τους?? 

Τετράποδο γίνεσαι ..Δεν γεννιέσαι..
 Δεν είναι καθόλου εύκολο..Καμιά φορά βγαίνει στην επιφάνεια το DNA των δίποδων που εχει περάσει μέσα σου ..ο φόβος κι η αμφιβολία  π.χ.
Και ενώ η όσφρηση η ακοή και το ένστικτό σου,  άλλα σου λένε ...κάνεις ένα βήμα πίσω ψιθυρίζοντας στον εαυτό σου ...σύνελθε...
και λέγοντας δυνατά ένα: χαίρω πολύ... και αρχίζεις να μιλάς ακατάπαυστα..

Δεν υπάρχουν σχόλια: