15/3/12

Το γράμμα της Ιόλης





Ελιά...
Μόλις σήμερα το πρωί ανακάλυψα τι έφταιγε και μια ζωή δεν μπορούσα να πλησιάσω τους ανθρώπους..
Η ..δεν με πλησίαζαν αυτοί..
Δεν είχα "όνειρα" Ελιά.. και όταν δεν έχεις κάτι..δεν μπορείς να δώσεις..
Και για να δώσεις πρέπει το όνειρό σου να είναι, εφικτό να γίνει πραγματικότητα.. να ξημερώσει και το "πρωί" να έχει μετατραπεί σε κάτι που το αντέχει ο άνθρωπος..
Σε κάτι που του είναι γνώριμο..γιατί αλλιώς τρομάζει και μένεις μόνος ..
Γιατί αν τα όνειρα δεν συγγενεύουν φεύγουν οι άνθρωποι Ελιά..
Δεν θέλουν ανόμοιους ανάμεσά τους ..
Αυτός είναι ο πραγματικός ρατσισμός..ο ρατσισμός του όνειρου ..οι άλλοι ρατσισμοί είναι επίκτητοι..
Και σήμερα πρωί - πρωί με επισκέφτηκε κάτι που έψαχνα καιρό.. Ρωτούσα όσους γνώριζα , όσους συναντούσα,
μα τι, απάντηση να πάρεις αν δεν ξέρεις ούτε το όνομα αυτού που ψάχνεις..
Σε είχα ρωτήσει και σένα.. μου ζήτησες στοιχεία..
Δεν σου το είπα τότε.. ότι τα δικά μου όνειρα δεν έχουν αριθμό ταυτότητας, οδό και αριθμό..
Μα τώρα είμαι ευτυχισμένη..και ναί ...αυτό το άτιμο το σύμπαν υπάρχει..
Δεν θα σου πώ τι μου χάρισε... γιατί το ξέρω θα γελάσεις , και εγώ δεν θέλω να αισθάνομαι ντροπή για τα όνειρά μου..
Είναι μικρά και χωρίς ενδιαφέρον σαν κάτι που δεν μετατρέπεται σε ύλη
Πές το λουλούδι ...πές το τραγούδι ..πές το : το μικρό και αδιάφορο "παραμύθι" της Ιόλης..
Την καλημέρα μου Ελίτσα..



8/3/12

8 του Μάρτη





Και του πατρός μου είμαι ..και του ανδρός μου..
Προ πάντων του ανδρός μου ..χωρίς αυτόν θα ήμουν μισή..

Όχι γιατί μου τό'πε ένας θεός .. και οι νόμοι των ανθρώπων..
Αλλά γιατί ευτυχώς προς τα τετράποδα φέρνω πιο πολύ ..

γιατί ευτυχώς η ζούγκλα που ζώ δεν μ αλλοτρίωσε

Κι έτσι μπορώ ακόμα να ονειρεύομαι παιδιά κάτω απ τον ήλιο..
Να πάρω και να δώσω αγκαλιά που αντέχει κρίσεις ..
Μπορώ ακόμα σαν τον λύκο να τραγουδώ στην πανσέληνο
Μπορώ και να σκίσω σάρκες ..και να πιώ αίμα .όταν χρειαστεί
Μπορώ για τον αγαπημένο μου πίσω να μείνω ένα βήμα
όταν τον βλέπω να χάνει το κουράγιο του..
Μπορώ και στον  γιο μου να βγάλω τα δόντια μου
όταν κουφάρι σκοτωμένο μου φέρει .. όχι γιατί πεινούσε..

Και του πατρός μου είμαι και του ανδρός μου ..γιατί η μισή ..είμαι άνθρωπος..

6/3/12


Αγαπητέ Γεώργιε Νταλάρα

Σε ξέρω και με ξέρεις φίλε …
Όμως αυτό δεν με εμποδίζει να σου πω …
Αυτό που σου συνέβη είναι αποτέλεσμα της σφοδρής σου επιθυμίας να δείχνεις πάντα ότι είσαι το Νούμερο 1 !
Από πολύ παλιά οι συνεργασίες σου είχαν αυτό το σκοπό!
Ποιος ήταν μπροστά;
Κατσιμιχάκια;…
Με τα Κατσιμιχάκια!
Πυξ Λαξ;…
Με τους Πυξ Λαξ!
Άγαμοι Θύτες;…
Με τους Αγάμους Θύτες!
κ.λπ…. κ.λπ…..
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πατέρα Γεώργιε να μπεις στο «τρυπάκι» και να μην μπορείς να διακρίνεις τη σωστή σου θέση (που η μουσική ιστορία σου επέβαλε) και να ακολουθήσεις την εικονική σου πραγματικότητα και την λαθεμένη επιθυμία του ¨πάντα πρώτου¨…
Αποτέλεσμα;…
Να βρίσκεσαι στα ίδια μουσικά «μετερίζια» με Ρέμους και Χατζηγιάννηδες,
(δεν έχω κάτι μ’ αυτούς, μου είναι αδιάφοροι), προσπαθώντας στο ¨κατόπιν εορτής¨ να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα!!!
Για σένα!!!
Και τις επιλογές σου!!!
Άντε και λίγο τα δικαστήρια με διαφόρους καλλιτέχνες που κατά καιρούς σε αμφισβήτησαν…
Άντε και λίγο κάτι μπουνιές με τον Ρασούλη στις εξέδρες …
Άντε και κάτι μαύρες ιστορίες με τον Μεγάλο μας Μάνο Λοΐζο…
Κάτι με τη Κύπρο …κάτι με τις «θολές» συναυλίες σου… κάτι με την πολιτική
καύλα της Αννούλας , ήρθε το γλυκό της εικόνας σου κι έδεσε!
Ακόμα και τώρα…
Καλλιτέχνης που ο λαός σε έκανε ότι είσαι…
Σε πλούτισε!
Σε ταΐσε!
Σε συντηρεί!
Ακόμα και τώρα… θέλησες να βγεις στη πρώτη θέση που νομίζεις ότι είναι ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!
Δεν είναι όμως ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΣΟΥ πατέρα Γεώργιε…
Όχι ΠΙΑ!
Κι αντί να το δεις… αντί να κάνεις μισό βήμα πίσω… αντί να γίνεις η εξέδρα που πάνω της θα πατήσουν οι νέες γενιές μουσικών, θέλησες να ξανακαθίσεις στο θρόνο… ένας κουρασμένος γηρασμένος βασιλιάς… και δεν είδες τις καρφίτσες που είχε πάνω του… και τρυπήθηκες …
Όχι Γεώργιε… δεν ήταν μόνο οι πρόσφατες δηλώσεις σου που ενόχλησαν…
Είναι όλα αυτά που συσσώρευσες με τα χρόνια δίπλα στη μεγάλη αναμφισβήτητη μουσική σου πορεία και τα δεκάδες τραγούδια που σιγοψιθυρίσαμε ΟΛΟΙ!!!
Κι ΕΣΥ έπρεπε να τα προστατεύεις … μαζί με μας!
Και δεν το έκανες φίλε.. δεν το έκανες!!!

Sorry που σε στενοχώρησα αλλά έτσι είναι οι πραγματικοί φίλοι!
Λένε μεταξύ τους αλήθειες!!!




Νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών!
Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος