29/11/09

Ο Αλί - Μπαμπά... και οι 40...

Εγώ.... απλώς....προειδοποιάωωωωωω!!!!!

Πρόσφατα βγήκε στο φώς ότι ο Αλί- Μπαμπά δεν ήταν ο γαβριάς , ο φτωχούλης που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, ο τυχερός που του ήρθαν όλα δεξιά…. όπως ξέραμε μέχρι τώρα …κάτι σαν Ξανθόπουλος με αίσιο τέλος..

Ο Αλί-Μπαμπά ήταν ένας ιμιτασιόν λαϊκός ήρωας του οποίου η εργασία ήτο
η προπαγάς για το τι μπορεί να καταφέρει κάποιος όταν είναι έξυπνος,
ωραίος και έχει θέληση… το τι κρυβόταν πίσω δεν το ξέρω.. γιατί χρόνια διαγραμμένη και κανονικά γραμμένη έχασα την ικανότητα να βλέπω πίσω απ τα πράγματα

Το μόνο κοινό του πρώτου Αλί- Μπαμπά με τον το δεύτερο
είναι ότι στον έναν όλα του ήρθαν δεξιά και στον άλλον όλα από δεξιά.

Όταν έγινε και επισήμως ηγέτης απ το λαό που τον θαύμαζε για τα κατορθώματα του…. (μετανάστης.. εργαζόμενος ως καθαρίστρια στα εξωτερικά) άρχισε τον χασαποσέρβικο αλλά εις μάτην ο λαός είχε αρχίσει τις κουβαρντοσύνες…. Πάρε χρόνο …πόσο θές; Μια τετραετία; Πάρε πάρεεεεεεεεε!
Και ο Αλί-Μπαμπά ο Β΄ έτσι θα τον λέμε, μαζί με το χρόνο που του έδωσαν άρχισε να παίρνει και άλλα που δεν του τα έδωσαν… Τη σπηλιά δε ,δεν την άνοιγε με το «άνοιξε σουσάμι» ή με το «ατσ’καπουγιού» γιατί ητο και λάτρης της απέναντι κουλτούρας…
Αλλά την άνοιγε λέγοντας την μαγική λέξη «είπε ο Αλ μούνια»

Κάποια παλιόπαιδα όμως ατίθασα θα τους λέμε 40 γιατί τόσοι θα είναι, που την είδαν κάπως τη δουλειά ,έκαναν φασαρίες συνέχεια…. ή γιατί βαρέθηκαν τα ίδια και τα ίδια ή…… γιατί θέλαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια, για να μπορεί ο Αλί να ανοίγει τη σπηλιά και να κάνει τραβηχτικές κάθε τόσο.

Δεν ξεύρω γιατί είπαμε.. το αρνί έξω απ’το μαντρί το τρώει ο λύκος…

Κείνες τις μέρες λοιπόν πλησίαζε μια επέτειος ενός γεγονότος που επειδή είναι θλιβερό να μου επιτρέψετε να μην το αναφέρω..
Τα παιδιά… οι 40 λέμε ..ετοιμαζόταν … και λέγαν ότι θα φέρουν και ενισχύσεις απ τα εξωτερικά…
Αλλά είχε βγει και ένα κιοπέκι με σαρδέλες στο μανίκι και φόβισε τον κόσμο ότι αναμένονται φασαρίαι…
Ο δε Αλί είχε κατουρηθεί απ’ τη χαρά του γιατί σου λέει ας τους να φαγωθούνε και να με ξεχάσουν για λίγο…
Οι μαγαζάτορες τα χρειαστήκανε και είπαν: αμάν Αλλάχ μου τι μας περιμένει πάλι!
Εγώ δεν σας κρύβω ότι προβληματίστηκα γιατί πέρσι δυο φορές κάψαν τη σκηνή μου στο ίδιο παζάρι … και ναι μου έδωσαν πέντε γρόσια αλλά τι να το κάνεις που κλείστηκα στο πατάρι τις ημέρες εκείνες και θα καιγόμουν ζωντανή…και έβλεπα και κάτι ζευζέκιδες να παίρνουν ότι έβρισκαν μπροστά τους.. Τεςπα που λέει και μια χανούμισσα….. Το πιο σοβαρό όμως είναι , πως εγώ έπαθα μια κρίση ταυτότητος γιατί με όλα αυτά δεν γνώριζα ταξικώς που ανήκω…..Σκέφτηκα να πάρω στο κυνήγι τους 40 άμα τους ξαναδώ αλλά θα με λέγαν φασίστα, σκέφτηκα να αρχίσω κι’ εγώ να τα σπάω αλλά θα με έδιωχναν απ το παζάρι οι συνάδερφοι…
Και τώρα να σας πω αγαπητοί μου Φίλοι; Σύντροφοι; Συμπλογκίτες; δεν ξέρω η κρίση ταυτότητας φταίει….

Από τις πιο επικίνδυνες γειτονιές…αναχώρησαν οι….ξέρετε ποιοι!
Αυτοί ντε …που άμα σου δώσουν κλομπιά σου ανοίγουν μύτες, σπάνε δόντια, βλέπεις τον ουρανό με τα’ άστρα, σε βρίζουν κι ολας. ..
Πουτ…να!!! Θα σε.. γ……σω!!!!

Βέβαια δεν είμαι ενημερωμένη για την Εξαρχούπολη…αν αναχώρησαν και από κει!
Γιατί αναχώρησαν; Που καλά έκαναν …αλλά τέτοιες μέρες ύποπτο!
Μήπως ο Αλί σκέφτηκε ότι:

1) αν πάρω τα μέτρα μου για τη συγκεκριμένη μέρα δώρον –άδωρον..δεν κερδίζω τίποτα!

2) Αν δεν πάρω τα μέτρα, μου.. γιατί οι 40 στο κάτω- κάτω για μένα δουλεύουν θα πουν ότι ήμουν απροετοίμαστος άρα άχρηστος και αντί να κλαίν τη μοίρα τους θα με βρίζουν εν χωρώ…

3) Οπότε…. Μήπως με συμφέρει καλύτερα να προκαλέσω σύρραξη πριν την καθορισμένη ημερομηνία; Κάτσε να κρύψω τους …..ξέρετε ποιους!! Για να μπουκάρουν ελεύθερα οι 40 κα εγώ να πω πως με αιφνιδίασαν.. και να γίνει η δουλειά και των δύο μας γιατί οι άλλοι είναι χαμένοι έτσι κι’ αλλιώς…οι παλιοκαπιτάλες !!!!

( και μου το ’χε πει ο Βαγγέλας….θα το φας το κεφάλι σου!!!)

27/11/09

Κι άν μετανιώσουν....κι'αυτοί;



Σ'αυτόν που μετάνιωσε...αργά..

"Θα μ' ακούσετε φίλε Οπενχάιμερ! σφαλίστε

όσο θέλετ' τ' αυτιά σας, θα μ' ακούσετε, τώρα,

που δεν μπορείτε να κρυφτείτε πια πίσω από τίποτα.

Ο πόνος ξεχείλισε!

τα σκέπασε όλα!

Οι μύθοι βουλιάξανε!

τα πράγματα έχουν τη δική τους φωνή!

Οι ποιητές παραμίκρυναν.

* * *

Είμαι

ένας δραπέτης απ' όλα τα βασίλεια της Γης.

Εχω μέσα μου την πατρίδα μου. Κ' έχω μες στην καρδιά μου

τους ανθρώπους απ' όλα τα έθνη της Γης. Σας τους έφερα!

Εγώ σας τους έφερα, φίλε Οπενχάιμερ!

Χτυπάμε την πόρτα σας και περνάμε ένας-ένας

και πάλι γυρίζουμε και πάλι χτυπάμε και πάλι και πάλι, ουρές

ατελείωτες,

μετρήστε μας, φίλε Οπενχάιμερ, μετρήστε, να ξέρετε πόσες

είναι περίπου οι στρατιές που προορίσατε για το θάνατο."

Ν.Βρεττάκος

19/11/09

Καληνύχτα...Λάκη...

Μπορεί... να μη μιλάς για μιά νύχτα...αλλά μια νύχτα μ'εγκατέλειψες!



Κάποια στιγμή ένα Σάββατο ποιός ξέρει, πόσοι τα είπαν με το θάνατο!
Και τι είναι θάνατος για τον καθένα!

Θάνατοι μικροί μεγάλοι μπροστά σου, μα δεν τους είδες… Δραπέτες που έτρεχαν..
Είχες τα δικά σου…. Όπως όλοι μας…. Όχι ακριβώς.. Υπάρχουν όνειρα και όνειρα..

Αλήθεια ! πότε κανείς αρχίζει να βλέπει τον πλησίον του ;
Να νοιάζεται τόσο … να πονάει τόσο…. Να τον πουλά με κέρδος.. να δακρύζει..
Να τον ξανά πουλά… και να φορά τα πράσινα παπούτσια του…

Να φωνάζει… να ξεσηκώνει…..
τα παιδιά… και μετά φτάνει μια επιστολή με "άκρως πολιτικό λόγο" για να τα πετάξει στον καιάδα….Τα κακά παιδιά που εμείς μεγαλώσαμε... διδάξαμε...

Σαχλαμάρες….σαχλαμάρες….. όμως βγάλε τα πράσινα παπούτσια !!!

15/11/09

.....mon nom est Madame Susu

-Καλώς τα μάτια μας τα δυο
τι τρέχει Ιόλη;
- Εντάξει.. μωρέ.. καλά!!
- Ναι … ναι σε ξέρω λέγεεεε !
- Μπορεί κάποιος να σε χαρακτηρίσει από ένα τυχαίο γεγονός;
- Δεν καταλαβαίνω!!!
- Λοιπόν… εγώ σκυλιά –γατιά δεν είχα τόσα χρόνια.. ξέρεις λόγω της δουλειάς.
- Θα πάρεις σκυλί…. Θα πάρεις σκυλί….
- Σκάσε .. κι άκου….
- ………
Μέχρι που οι διπλανοί μου έφεραν στο σπίτι τους ένα κουταβάκι..
Δυο παλάμες ήταν…
Όταν το πήρα αγκαλιά με κατούρησε… και κατουρήθηκα….
Την επόμενη μέρα που πήγα να το δω… έλειπε.
Το είχαν πάρει οι παραδιπλανοί μου είπε η φίλη μου: γιατί αυτό θα μας έτρωγεεεε!
ξέρεις τι «μάρκα» ήταν; Έτσι μου είπε …. Μάρκα.
- Ντόπερμαν!!!! Και τα μάτια της αγριέψανε στη θύμηση του τέρατος…
Δεν το ξανά είδα το σκυλάκι αλλά μάθαινα νέα του…
Περιττό να σου πω πως άλλαξε και γνώρισε όλα τα σπιτικά της γειτονιάς
απ’ τα οποία αποχωρούσε κατόπιν ωρίμου σκέψεως και συσκέψεως, των μελών
της υποψήφιας οικογένειάς του.. Ο φόβος παντού ο ίδιος…. Θα μας φάει….
Όταν έμαθα ότι πάλι το σκυλί το ετοίμαζαν να το σουτάρουνε δεν σκέφτηκα….
και πήγα και το πήρα…
Θα μου πεις τώρα γιατί το έπαιρναν ; Γιατί επέμενε… ο κύρης του σπιτιού….
Ο άντραςςςςςςε…… που νόμιζε πως με το σκυλί θα αποκτήσει κύρος.
Και ίσως το κύρος να ήταν τόσο μεγάλο που θα γιάτρευε «πάσα νόσο» Ναι ό,τι σκέφτηκες εννοώ.
Από εκείνη τη μέρα άρχισε ο πιο γλυκός Γολγοθάς….
Κάναμε μέρες να κοιμηθούμε και οι δυο γιατί εγώ ήθελα να κοιμηθεί στη γωνιά του
Κι’ αυτό ήθελε να κοιμηθεί στο κρεβάτι μου…. Και υποχώρησα.
Ο γιατρός επέμενε να του κόψει τα’ αυτιά εγώ όχι…. Μα υποχώρησα
όταν μου εξήγησε τον λόγo.
Άρχισε να με δαγκώνει…. Έπεσαν όλοι πάνω μου να το δώσω…Όταν το σκυλί σε δαγκώσει θα το ξανακάνει.. οι ειδήμονες … τα ντόπερμαν τρελαίνονται όταν μεγαλώσουν… στα ντόπερμαν μεγαλώνει ο εγκέφαλος γι’ αυτό τρελαίνονται…
Μέχρι που δεν πατούσε κανένας στο σπίτι…… Και αυτό το τι χαρές έκανε όταν τους έβλεπε… Ήταν όμως το μέγεθος και ράτσα που φόβιζε…. Και η αδρεναλίνη τους που την καταλάβαινε ο μικρός.. και στάση τους. Καλά κάνανε και δεν ξαναπάτησαν.
Και μένα μέχρι να ενηλικιωθεί με έτρωγε…. Έμαθα τα χούγια του…. Έμαθε τα δικά μου και μεταλλάχτηκε σε σκυλάκι του καναπέ….που δεν τον χωρούσε…
Κλείστηκα για δέκα χρόνια μέσα….. Χάθηκες βρε παιδί μου…οι φίλοι.. και μετά καπάκι η πιο απαίσια ερώτηση ενδιαφέροντος : Πόσα χρόνια ζούνε;
Δεν θα σου πώ τίποτα άλλο Ελιά παρά μόνο αυτό: Μ’ είπαν μικροαστή… κάτι τομάρια με διανοουμενίστικες και μή κομματικές παρωπίδες..
Μ’ είπαν ψώνιο …. Μ’ αποκάλεσαν γεροντοκόρη (αυτό δεν κατάλαβα που κολλάει.)
Με φώναξαν σκυλού…. Κιόλα αυτά γιατί αγαπούσα το σκυλί και ένοιωθα ότι έχω ευθύνη που το πήρα ενώ αυτό …όχι που γεννήθηκε… Ότι σκατά «μάρκα» κι αν ήταν.

- Ναι …. Ιόλη μου… όμως πρέπει να παραδεχτείς ότι υπάρχουν και ψώνια…και…
- Χέσε με.. Ελιά …. κι’ εσύ!!!!!!!!!!

12/11/09

Μαννούλα Ελλάς.......




Ποτέ δεν ήσουν δίπλα μου…. και πόσο σ'αγαπούσα..
Μόνο της νύχτες μου έγνεφες
και προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω τα νεύματά σου..
Αυτές τις νύχτες… που μύριζαν γεράνι και γιασεμί…τις όμορφες..
που σαν ξημέρωναν γινόταν εφιάλτης.
Ποτέ σου δεν μου μίλησες… Μόνο μηνύματα των εραστών σου έπαιρνα..
- Είναι καλά!!! Και σ’ έβρισκα να σέρνεσαι ανήμπορη…
- Κινδυνεύει !!! Και τσούγκριζες ποτήρια γελώντας , αποφεύγοντας να με κοιτάξεις..
Το μόνο παιχνίδι που παίξαμε μαζί …. Το κρυφτό.. και πάντα εσύ τα φυλούσες ..
Εδώ! Εδώ ! μόνο τη φωνή και το γέλιο σου άκουγα… Εδώ! Εδώ!
Ένα παιδί ψάχνει…τρέχει…πέφτει, σηκώνεται … κλαίει… μετράει άστρα για να κοιμηθεί… ολομόναχο…

Πάλι σε είδα να παραμονεύεις σήμερα.. να σέρνεσαι..
να τσαλαβουτάς σε βρώμικα νερά...
Σαν τί τραγούδι να σου πω να σε παρηγορήσω…
Μεγάλη δύναμη η τηλεόραση!!!

Και τα... μεgάλα πρωινά της εμετικά!!! Γλοιώδη…Αυτόν τον καιρό βρίζει τα μνημόνια ..
Και την παλιοδεξιά!!!

Όχι.. δεν είμαι εθνικίστρια με την έννοια που το λες.
Όχι .δεν είμαι δεξιά
Όχι. Δεν είμαι σοσιαλίστρια
Ούτε αναρχική..
Γιατί πρέπει σώνει και καλά να είμαι κάτι;



8/11/09

Μασά η κατσίκα.....σχίνο;





Κάποιες φορές με πιάνουν οι φούριες μου να μπω στην κουζίνα και να μαγειρέψω τα ποιο απίθανα πράγματα.. που πάντα εγώ πρώτη τα δοκιμάζω ( τα’ ακούτε;) για να μη
στείλω και κανέναν.
Εκεί που τα βρήκα σκούρα ήταν : όταν έφτιαξα παστουρμά… (μπελάς.. αλλά ωραίος)
Όταν πέρασε το πλήρωμα του χρόνου, φόβος μεγάλος μ’ έπιασε να τον δοκιμάσω.
Μοσχομύριζε…Ναι τσιμένι και σκόρδο … τι περίμενες Σανέλ;
Αλλά πάλι … τόσες μέρες κρέας χωρίς ψυγείο ;
Ναι είχε το σοβά απ’ έξω .. και μπόλικο… αλλά!!!
Το πρόβλημα μας το έλυσε ο ειδικός που μας έδωσε και συγχαρητήρια ( Ψωνάρα!)
Μοιράστηκε ο παστουρμάς γιατί δεν ήξερα πώς να τον διατηρήσω
Και εξ’ άλλου …τι… τρία κιλά θα έτρωγα; (όχι πως θα μου κακόπεφτε) ..

Τελευταία φορά που τα ξανά χρειάστηκα ήταν : όταν το ερευνητικό μάτι μου
έπεσε σε μια άγνωστη για μένα λέξη . ΤΣΙΤΣΙΡΑβΛΑ!!
Μέχρι τότε μόνο απ’ τον Χάρη Κλιν την είχα ακούσει.
Το διαδίκτυο δεν με βοήθησε σε πράγματα που εγώ ήθελα να μάθω.
Επιστράτευσα και το Ρηνιώ… Το Ρηνιώ βγάζει δόντια…εξ’ ίσου καλά
βγάζει και χόρτα … άλλη μια ασχολία μας εποχιακή , προς τέρψη του λάρυγγα και του πνεύματος αφού τύφλα να’ χει η Λαμπράκη και η ερευνά της περί ονομασίας
άγριων χόρτων. Διατριβή έχουμε κάνει εμείς.
Αρχίσαμε να ψάχνουμε μανιωδώς. Πήγαμε στον Μαμαλάκη, στις συνταγές της παρέας, στον Στάθη απ το νηστικό αρκούδι (καλά σκατά την κάνανε την εκπομπή και πού ’ναι η Σαρδέλα Στάθη;) και καταλήξαμε στο πάτωμα με στοίβα τις εγκυκλοπαίδειες ..μέχρι αυτή του παππού μου χρονολογίας 28 του Ελευθερουδάκη.
Το αποτέλεσμα οικτρό. Μπερδευτήκαμε με την πιστάκη , την άγριο- πιστάκη την φιστικιά την άγριο- φιστικιά και με όλο το σόι αυτού του φυτού και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι τα τσιτσίραβλα ..είναι οι τρυφερές κορυφές απ’ τον σχίνο!!!
Οργώσαμε τον Υμηττό , φτάσαμε στις κεραίες των καναλιών κάτι μάγκες μας την έπεσαν ( μη φοβάσε … κρατώ νυστέρι μαζί μου ..η Ρηνιώ) αλλά σχίνος ούτε για δείγμα.
Γιατί δεν πάτε να κόψετε από δίπλα; Το άλσος της Αγίας Τριάδας είναι γεμάτο!!!
Μας είπε ένας από μηχανής θεός .. εμείς κοιταχτήκαμε με νόημα και όταν μείναμε μόνες μουντζωθήκαμε.
Ναι… κάναμε τον σχίνο τουρσί… με τα σκορδάκια του με το μαραθάκι του..αλλά δεν δοκίμασα.. τι καλεεεεέ ,θα φάω σχίνο;
Οι … κατσίκες…..

7/11/09

....... πές μου, ποιός ειν' ο τόπος σου


«Ο Λέσβιος ήταν άνθρωπος προοδευτικός
απ το κύτταρό του γιατί είχε σωστή και βαθειά συνείδηση ανθρώπου»




Ανεξάρτητα όμως απ ’την εξωτερική συμπεριφορά
που η συνήθεια και οι κοινωνικές ανάγκες δημιουργούν ο Μυτιληνιός
μένει πάντα Μυτιληνιός και νιώθει ενστικτωδώς την παγανιστική φύση
του νησιού, να συντηρεί και να κατευθύνει την συναισθηματική
και πνευματική του ζωή.



Τα πεύκα λάμπουν πάντα στο λιόφωτο…
Λάμπει ασημένια η ελιά πάνω στις κορυφογραμμές
ανασαίνοντας αιωνιότητα …
βλέποντας κι’ ακούγοντας τους ψιθύρους του κόσμου… των ανθρώπων..



«Είμαι η ελιά….. είμαι η ελιά… η Μυτιληνιά ελιά…»
Τραγουδάει δίπλα στον κόρφο της Καλλονής και της Γέρας,
Που ριγά το νερό... το σεξουαλικό στοιχείο της γης..
Το νερό…. Η ψυχή της δημιουργίας..

Γιορτάζει η Μυτιλήνη αύριο..
Την απελευθέρωσή της
Δυο έρωτες – άγγελοι της χαμογελάνε…
Ο ένας στο Μανταμάδο
Κι’ ο άλλος στο Καγιάνι εκεί ψηλά στο Μάρμαρο..

Και .. ναι.. τη σημαία της 28 Οκτωβρίου.. εμείς την
κατεβάζουμε στις 9 Νοέμβρη

Γιορτάζουμε.... παντού,όπου κι'αν είμαστε..και ΕΔΩ

Ευχαριστώ τη Μαριάνθη για την άδεια
(Το κείμενο ανερυθρίαστα κλεμμένο και αναιδώς παραποιημένο "από γόνο ατίθασων Αιολέων")

3/11/09

Πρωϊνό .... ξύπνημα...

Την Ιόλη την ξέρετε…
Ναι…ναι αυτή που χτυπάει κάθε τόσο και με ξαφνιάζει, με συνεφέρει,
με εκνευρίζει και χωρίς να το ξέρει….είναι η έμπνευσή μου..
Μυτιληνιά…. Με όλα τα χαρακτηριστικά των Μυτιληνιών
Εκτός απ’ το αριστοφανικό χιούμορ τους…. Που δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα
Της αρέσει να διαβάζει… μικρές θυμάμαι όταν πηγαίναμε επίσκεψη σε μεγάλους
και μας κερνούσαν γλυκό εμείς αρνιόμασταν και όσο ποιο ευγενικά γινόταν
τους ζητούσαμε αν είχαν κάποιο βιβλίο να διαβάσουμε. (κάποια εποχή τα εξωσχολικά βιβλία ήταν απαγορευμένα για τους μαθητές)….Και μας έδιναν.. μάλλον για να τους αφήσουμε στην ησυχία τους.
Τα δε βιβλία που διαβάζαμε μ’ αυτόν τον τρόπο αντιστοιχούσαν στο επίπεδο του ιδιοκτήτη τους …ιστορικά θρησκευτικά, βιογραφίες παραμύθια (άγκυρας παρακαλώ)
Ρομάντζο, Θησαυρός… και έτσι αποκτήσαμε μια γενική παιδεία.. χαχ.. όχι εγώ!
Κάνω μια παρένθεση για να θυμηθώ ότι σε μια τέτοια φάση κόντεψα να πάρω τον δρόμο τον στραβό και να γίνω μια κλέφτρα ολκής αφού μια θεία μου αρνήθηκε να μ’ αφήσει να πάρω κάποιο βιβλίο απ’ την τεράστια βιβλιοθήκη της που το μάτι μου είχε καρφωθεί πάνω στα δεκάδες βιβλία… Και πολύ απλά …το έκλεψα.. Εε..ναι..
Και το ευχαριστήθηκα….. εε ντρέπομαι ..τι να κάνω τώρα ;
Τίτλο δεν θυμάμαι το όνομα μου έκανε εντύπωση γιατί νόμιζα ότι είναι γυναικείο
Δεν γνώριζα και κανέναν άνδρα να τον λεν Μαρία.
Ξανά στην Ιόλη την κουλτουριάρα…που έγραφε τις καλύτερες εκθέσεις στο δημοτικό και τις χειρότερες εγώ αφού κατάφερα να μπερδέψω την επανάσταση του 21 με τον με τον καπετάν Γιώτη που ροβολούσε λέει με το άτι του το γοργό…
Είπαμε …. Δανεικά βιβλία.. γενική παιδεία.
Σήμερα το πρωί η Ιόλη με πήρε τηλέφωνο….. Βαθειά φωνή προβληματισμένη…
Άνοιξε το msn και βάλε τα ακουστικά σου… Θα σε καλέσω… (ξέρει πως από τεχνολογία εγώ σκράπας)
Καμιά ανάλυση θα ήθελε να μου κάνει πάλι…. Έψησα καφέ για να καταλαβαίνω και τι λέει…. γιατί αλλιώς νευριάζει.. υπερεκτιμά την νοημοσύνη μου….
Σ ’ακούω Ιόληηηηη !!!!!!
- Λοιπόν στο You Tube μπορείς να βρεις.. καταπληκτικά πράγματα
- Δεν το πιστεύω… Ιόλη άφησες τα βιβλία σου;
- Χμ και κατάλαβα πόσα έχασα τόσον καιρό…. Πάρε τη διεύθυνση και δες.
.
Είδα… γέλασα…. Η Ιόλη τελικά έχει και το χιούμορ των Μυτιληνιών..
Αλλά μου έκλεισε και messenger και Skype για να χτυπιέμαι μόνη μου..

1/11/09

Ποιός πληγώνει....

Αν στάθηκε στα πόδια της, ήταν γιατί ποτέ δεν είχε ελπίδα

Αν προχώρησε ήταν γιατί δεν ήθελε να ακολουθήσει αρχηγούς
Το πλήρωσε…. Εξόφληση του λογαριασμού ..

Έβλεπε , παρακολουθούσε , και επέλεγε… ανθρώπους μακριά από εξουσίες
Όποιες εξουσίες…
σου δίνω… μη μου αρπάζεις… Την θέλω τη ψυχή μου.

Επιλογή ζωής…μακριά από καναπέδες…Κοιμίζουν..
(Οι μωρές παρθένες κοιμούνται… μυξοκλαίνε..
και ΕΠΟΥ λεν’ στα χνάρια που αφήνουν..
Ποιος να πονάει περισσότερο…

Έβλεπε, παρακολουθούσε, επέλεγε ! δεν απέρριπτε..
Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο(ν) βαλέτω

Έψαχνε λόγια.. έψαχνε μουσικές … ποτέ δεν μπέρδεψε κανέναν
με κανέναν…. τι υποτίμηση.. να σου φοράνε παρωπίδες!
Και γνώριζε καλά πως αυτός ο κόσμος δεν ήταν ο δικός της..
Κανένας δεν ήταν δικός της.. μα συνεχίζει να ψάχνει.

Κι’ όμως ,
θα ήταν ένας καλός λόγος για να επαναπαυθεί …
σαν τις μωρές παρθένες…..