25/12/10

Το Μήνυμα των Χριστουγέννων και οι Ρήξεις στη Ζωή μας


Από agisgios blog


Τα Χριστούγεννα γιορτάζεται η γέννηση του υιού του θεού των χριστιανών.
Η γέννησή του σηματοδότησε μια νέα εποχή, μια νέα διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπων, την Καινή Διαθήκη.
Η διαθήκη αυτή βασίστηκε στη διδασκαλία του και τη ζωή του ως το υπόδειγμα της ζωής των πιστών.
Τη διδασκαλία του και τη ζωή του διαπερνούσε πάντα ένα μήνυμα:
Η ρήξη με τους θεσμούς και τις αξίες της εποχής:

- Ρήξη με τις εκκλησιαστικές και πολιτειακές αρχές, τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, για την υποκρισία τους, την επιδεικτικότητά τους και τη μετατροπή του οίκου του θεού σε οίκον εμπορίου.

- Ρήξη με τους συσσωρεύοντες πλούτο, παρομοιάζοντάς τους με ασπροβαμμένους, ρυπαρούς και όζοντες τάφους και διαμηνύοντας τον αποκλεισμό των πλούσιων από τη βασιλεία των ουρανών.

- Ρήξη με τους διανοούμενους της εποχής κατηγορώντας τους για κατασπατάληση των ταλάντων τους.

- Ρήξη με την κατηγοριοποίηση των ανθρώπων κηρύσσοντας « ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω».

- Ρήξη με τον καθωσπρεπισμό των συγχρόνων του, συναναστρεφόμενος και εμπιστευόμενος τη συνέχιση της διδασκαλίας του σε απλούς και περιθωριακούς ανθρώπους.

- Ρήξη με την περιφρόνηση των παραβατικών ανθρώπων αναγγέλλοντας τον περιφρονούμενο Βαραββά πρώτο στη Βασιλεία των Ουρανών.

- Ρήξη με την άκριτη υποταγή στις αυθεντίες, αποκαλύπτοντας τη μεγαλύτερη χαρά του Πατρός για τον επιστρέφοντα ανυπότακτο και περιπλανηθέντα υιό, απ΄αυτήν για το μη ριψοκίνδυνο υπάκουο υιό.

Οι ρήξεις αυτές ήταν το μήνυμα της ζωής και της διδασκαλίας του Χριστού.

Τις ρήξεις αυτές σήμερα τις παρατηρούμε σ΄αυτούς που δεν δηλώνουν χριστιανοί.
Οι δηλωμένοι χριστιανοί τους απορρίπτουν και τους κατηγορούν.

Μήπως η αντιστροφή των γενικά παραδεκτών είναι ένας τρόπος να προσεγγίσουμε την αλήθεια;

10/12/10

Η ζωή μας κύκλους κάνει?

Χωρίς καμιά έκπληξη η υπόσχεση του καιρού και οι ανακοινώσεις της ΕΜΥ.
Πάψαμε πια να είμαστε παιδιά και να χαιρόμαστε όταν μας τάζουν..ακόμα κι ο καιρός.
Η χαμηλές θερμοκρασίες είναι μέσα μας εδώ και καιρό.. το χιόνι λιωμένο και βρώμικο μόνο αηδία μας προκαλεί και κρύο μέχρι το κόκαλο.
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν.. ποτέ δεν τα ήθελα αλλά είναι η πρώτη χρονιά που δεν με προκαλούν τραγουδώντας κακόφωνα τα κάλαντα παρέα με τα made in china φωτάκια στα μπαλκόνια, αναβοσβήνοντας ρυθμικά πάνω σε φίκους και μισοπεθαμένα φυτά
που δεν έχουν την δύναμη να φωνάξουν ότι καίγονται απ τις τάχα μαλάξεις στην καρδιά. Κι όμως αρχίζω να φοβάμαι ..
Αυτή εδώ η σιωπή των δρόμων μου φανερώνει πως η ανοησία επί τέλους σκέπτεται.
Όσο μπορεί.. ανάλογα με το τι της λείπει.. τι της άρπαξαν..
Και φοβάμαι την αντίδρασή της που θα την πληρώσουν άλλοι. Πάντα έτσι γίνεται ..
Δεν έχω καμιά ελπίδα για τίποτα.
Δεν με νοιάζει ούτε τι μέρα είναι ούτε τι ώρα … Ας έρθει ο χιονιάς όποτε θέλει..
Ας κάνουν προβλέψεις τα δελτία καιρού, ας δέσουν τα πλοία , ας μην πετάξουν τα αεροπλάνα, κι αυτός ο κόσμος αν θέλει ας πάψει να γυρίζει..
Οι ανόητοι σκέπτονται ..Δεν ξέρω τι..
Οι έμποροι ελπίζουν στις γιορτές.. Δεν ξέρω γιατί..
Οι βολεμένοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά είναι τα πρώτα κατοχικά Χριστούγεννα..
Οι προδότες υποδέχονται τους κατακτητές στη βουλή ..
Οι κατακτητές φανερά ευχαριστημένοι απ τη συμμετοχή του λαού τους στα κοινά του δίνουν συγχαρητήρια για τις θυσίες του. (αυτοί περίμεναν την αποχή εμείς δεν την πιστέψαμε)
Οι ιστορίες για μικρά παιδιά περί τρομοκρατίας και τρομοκρατών είχε αίσιο τέλος..
Και εγώ σκέπτομαι να ζητήσω απ τον Αη Βασίλη ένα μέηκαπ ίδιο μ αυτό που βρέθηκε στον σακίδιο της τρομοκράτισσας που αλλάζει τα χαρακτηριστικά του προσώπου.. Αυτά τα Χριστούγεννα δεν θέλω να καταλάβει κανείς πως έχασα το κουράγιο μου.. Όταν περάσουν θα συνέλθω .. έτσι μου συμβαίνει πάντα..

(ευχαριστώ τον Μάκη για τη φωτο)

20/11/10

Τα πανικόβλητα


Ωχ Παναγία μου! Τι’ ταν τούτο??
Τι επάθαμαν στα ξαφνικά?
Καλά είμαστάνε τόσα χρόνια απ το ένα κόμμα στο άλλο ..
παιχνίδι γινότανε, καλά τη βγάζαμε..
και να! το ξερολούκουμο εγώ.. και να! το φιστίκι το αράπικο εσύ..άρχοντες σου λέω..
Τι με ένοιαζε εμένανε τι γινόταν όξω απ την πόρτα μου..
Και είδες τώρα τους βρωμοαληταράδες? Στο Γουδή ρε! στο Γουδή!
Φέρτε μου έναν αρχηγό και θα δεις τι θα τους κάνω!
Βάλτε ένα χεράκι ρε «συντρόφια» (σλούρπ..σλούρπ) να βγεί το κουκουε να σωθώ πάλι! Και γώ δικός σας είμαι…
Ψηφίστε ρε!! ( σλούρπ σλούρπ ) σηκωθήτε απ τους καναπέδες ρε ! Άντε μη σας ρίξω κι εγώ καμιά μομφή.
Άντε να φύγουν οι λέρες που μας αφήσανε ταπί..
Ρε! Τούτοι εδώ θα μας πάρουν και τις γυναίκες έτσι που πάνε.. στο Ντουμπάϊ θα τις στείλουνε..
Καλά δεν μάθατε για τα κουπόνια στο σούπερ μάρκετ?
Ουρές οι πεινασμένοι!!
Κουνηθείτε ρε σας λέω.. Α ρε να γίνει κανας κομονισμός ..να τους γ….σουμε!
Τι είπες??
Κι εκεί κουπόνια είχε??
Και ουρές στα σούπερ μάρκετ??
Έλα ρε! με πειράζεις!!!! Τι πήγες και θυμήθηκες τώρα!!
Εντάξει μωρέ! λέγαμε και καμιά μ….κία.. τότε.. για να περνά η ώρα!!

3/11/10

Οταν πεθάνει ένας αλήτης

ο κόσμος λέει δεν φταίμε εμείς..

Χωμένοι μέσα στων σκουπιδιών τον κάδο μας
με νάυλον σακούλες και χαρτόκουτα σκεπασμένοι
σε εμβρυιακή στάση ξεχαστήκαμε.
Για να αποφύγουμε την ..μπόχα.
Αυτήν που μόλυνε τον αέρα από τα απόβλητα
της λαιμαργίας των κανιβάλων.

Και σ αυτή την εμβρυιακή στάση μας πήρε αποκαμωμένους ο ύπνος.
Αποζητούσαμε να μας πάρει, για να μην ακούμε και να μη βλέπουμε
παρά μόνο τα σκυλιά των δρόμων που ξεμυτούν μετά τα μεσάνυχτα,
σέρνοντας το σακατεμένο τους ποδάρι..πεσκέσι απ τον κόσμο των "ανθρώπων"

Εύκολο ήταν..
Ο βαρύς ύπνος ελάχιστα μας άφησε να νιώσουμε.
Τα περισσότερα τα νιώσατε εσείς την άλλη μέρα..
Βάρβαρες ειδήσεις χάλασαν την απόλαυση του πρωινού σας καφέ.

Τα νιώσατε εσείς..εσείς που ελάχιστα γδαρσίματα στα γόνατά σας
σας έκαναν ανάπηρους..
και κρύβετε βιαστικά την αναπηρία σας κάτω απ την τάχα ευαισθησία..

21/10/10

Απέχω

Γράφει ενας Απλός Ανθρωπος


Δεν θα πάρω με την σειρά τα ψηφοδέλτια, ούτε θα περιμένω στην ουρά, ούτε θα παραδώσω την ταυτότητά μου να εγγραφούν σωστά τα στοιχεία μου για το εκλογικό μου «δικαίωμα». Αρνούμαι. Και ναι, αυτή την φορά δεν το κάνω με κανένα ίχνος ενοχής. Αυτή την φορά δεν θα μπω στο παραβάν, ούτε θα κλειστώ στο σπίτι εκείνη την Κυριακή. Αντιθέτως θα βάλω την πανοπλία της συνείδησης και θα βγω στα καφενεία που συναθροίζονται υποψήφιοι της κακιάς ώρας, που θεωρούν ότι η άθλια ύπαρξή τους πήρε βαρύτητα λόγω της ανάγκης του κάθε καημένου επικεφαλής να κλείσει ψηφοδέλτιο, και θα φτύσω. Όπλα δεν έχω για να τους πολεμήσω αλλά ούτε το δικαίωμα να τους απαγορεύσω την κάθοδο τους στην πολιτική, έχοντας όλοι τους κατά αυτόν τον τρόπο, υπογράψει συμβόλαιο με την κατοχική κυβέρνηση της χώρας. Μπορώ όμως να τους φτύσω στα μούτρα γιατί αυτή την φορά η συμμετοχή τους και μόνο σε εκλογές που έχουν αποφασιστεί από τους κουμαντοδόρους της Κρίσης συγκρίνεται μόνο με την συμμετοχή στην Κατοχική Κυβέρνηση των Ναζιστών. Το παραμυθάκι των μικρών κομμάτων, του λευκού και του άκυρου, ας το πουλήσουν στον όχλο που θεωρεί ότι θα κάνει την.........
επανάστασή του ρίχνοντας στην κάλπη την αρνητική του ψήφο. Η ιδέα και μόνο ότι τα καταστατικά ψηφοφορίας θα τα βρει η γενιά του 2045 και θα δει τις υπογραφές εκατομμυρίων Ελλήνων ψηφοφόρων να συνωμοτούν ψηφίζοντας ο,τιδήποτε εναντίον της ίδιας τους της χώρας, κάνει το αίμα να παγώνει. Το δικαίωμα του εκλέγειν ανήκει σε μία χώρα ελεύθερη. Σε μία χώρα σκλαβωμένη είναι αποδοχή της κατάστασης και διαιώνιση της σκλαβιάς με τις ευχές του όχλου. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία από οποιονδήποτε θέλει να λέγεται ελεύθερος και ευσυνείδητος άνθρωπος. Οι διαχωριστικές γραμμές δεξιών-αριστερών, κεντρώων-οικολόγων, ακροδεξιών και απολιτίκ, έχουν σβηστεί παντελώς- και τυπικά- ένα χρόνο πριν. Όσοι συμμετέχουν σε αυτό το προδοτικό για την χώρα πισώπλατο χτύπημα που λέγεται «εκλογές του Νοεμβρίου» και για τις όποιες θα ακολουθήσουν σε υπό κατοχή συνθήκες, δηλώνουν τις ευχαριστίες τους για τα όσα δεινά έχει τραβήξει αυτός ο τόπος και για τα χειρότερα που θα έρθουν μετεκλογικά. Η ψήφος αυτή την φορά μοιάζει με την σφαίρα που θα ρίξει ο κάθε νομοταγής ψηφοφόρος στο ήδη νομίμως πληγωμένο κορμί της Ελλάδας. Όσο για το ερώτημα: «Θα αλλάξει κάτι με την αποχή;», που λέγεται ελαφρά τη καρδία από ραγιάδες απαίδευτους, η απάντηση είναι: «Η αποχή είναι η ψήφος υπέρ της Ελλάδας». Και αυτή η χώρα δεν χώρεσε ποτέ σε παραβάν, ούτε σε κάλπη, ούτε στο όνομα του κάθε υποτακτικού που κορδώνεται για την υποψηφιότητά του. Δεν διεκδικείται με εξουσία σε όσα παζάρια της Δημοκρατίας κι αν την έχουν σύρει. Δεν μπαίνει, που να πάρει, σε ποσοστά κομμάτων. Ή την έχεις 100% στο αίμα σου ή δεν την έχεις καθόλου.

Από το: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

23/9/10

Ψάξε να με βρείς..


Με τον ιδρώτα μου σου έφτιαξα χρώματα.
Να ‘χεις το πράσινο να ξεκουράζεσαι..
Το κίτρινο του σταριού σου φτιάχνω χρόνια.. για να μυρίζεις το ζεστό ψωμί
Στα πέλαγα σκορπίστηκα ..και χάθηκα.. για να μπορείς να λές αυτή η θάλασσα είναι και δική μου..


Σου ζωγραφίζω τη γή με τα δάχτυλα με το μυαλό ..με την καρδιά !
Μάτωσα για να σου κάνω ένα λάβαρο να κρατάς..
Με το λευκό που έκλεψα απ τα περιστέρια σου έφτιαξα φτερά..


Δεν είδες τίποτα ..Διαβάζεις μόνο λέξεις.. Προσέχεις μόνο τις τελείες τα θαυμαστικά το συντακτικό ..να μη σου πουν κάποιοι ότι είσαι εκτός γραμμής..
Δεν έγινες αητός !
Δεν πέταξες ψηλά!
Μόνο από κει θα με δεις , θα με νοιώσεις και τότε ίσως να μου δώσεις το χέρι σου..


29/8/10

Λένε... πώς..

Λένε πώς το να ζεις με αναμνήσεις είναι δείγμα ότι μεγάλωσες..
(λέω πως δείγμα ότι μεγάλωσες είναι όταν παύουν να σε κοιτούν στο δρόμο οι συνομήλικοι σου και σου την πέφτουν πιτσιρικάδες)
Πέραν του αστείου της δεύτερης άποψης και της δυσνόητης (για μένα) πρώτης
συνάντησα αρκετές φορές ανθρώπους που ναι ζούσαν με τις αναμνήσεις τους και μόνο μ’ αυτές που τις ξεχώρισαν και τις τακτοποίησαν στα συρταράκια του «πεινασμένου» τους μυαλού ..στιγμές που δεν χάρηκαν στην ανονείρευτη ζωή τους..
ώρες που έχασαν και γυρίζουν πίσω για να τις βρούν, χωρίς να ξέρουν ότι
μια αόρατη Νέμεση ,και ένας ανάδρομος Κρόνος τους βάζει εμπρός στην εκ γενετής πρεσβυωπία τους τα τεφτέρια με τα χρωστούμενα τους .
Κι αυτοί που Ξέρουν πως είναι Σοφοί και παίζουν στα δάχτυλα τις φράσεις όπως : «χρόνια στο κουρμπέτι» «στο πεζοδρόμιο» ή «τα άσπρα μου μαλλιά» κι η «πείρα»
δείχνουν ακόμα μια φορά την ήττα τους με την βουκολική στροφή « Να’ ταν τα νιάτα δυο φορές»
Κι αν τον ρωτήσεις τον πάνσοφο τι θα έκανε άν αυτά τα έρμα νιάτα ήταν δυό φορές δεν θα ακούσεις ποτέ να σου πει : Όσα δεν έκανα για τους άλλους..
Πως το κουρμπέτι και το πεζοδρόμιο απλά και από μόνα τους δεν σου προσφέρουν τίποτα χωρίς την δική σου βούληση και επιλογή δεν το έχει ακουστά..
Συνάντησα και ανθρώπους που σ' όλη τους τη ζωή , πάλευαν με τις αναμνήσεις τους.. έστω κι αν ήταν μιας μέρας ..
Αυτού του είδους η μάχη η ψυχοφθόρα σου κόβει την ανάσα, σου στερεί τον αέρα κάθε μέρα και από λίγο
σου καταρρακώνει τα νιάτα σου, δεν σου μένει καιρός να γίνεις σοφός παρά μόνο να αποκτήσεις τύψεις: στο ότι σ’ όλη την ανεύθυνη και άνιση αυτή ζωή κάπου θα είναι και το δικό σου λιθαράκι ..

Η δεύτερη δική μου άποψη δεν ξέρω αν είναι υπαρκτή.. αν και ψυχανεμίζομαι πως ναι.. σπουδάζοντας συμπεριφορές
Μια παρέα γυναικών σαράντα και άνω॥ και πολύ άνω μου απέδειξε χθες σ’ ένα ρεμπετάδικο την ανοησία της ψευδαίσθησης , την αγωνία του χρόνου και το καραγκιοζιλίκι του ανθρώπου στο να καταφέρει σώνει και καλά ,να πετύχει την συνταγή ώστε να υπάρξουν τα νιάτα δυο φορές πάνω σε τραπέζια, υπό τον ήχο της πενιάς, και το λίκνισμα πλαδαρής σάρκας..
Σήμερα πονάει το στομάχι μου…και να πεις πως πίνω;
Μήτσος..

23/8/10

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΕΑ του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ..

Δευτέρα, 23 Αυγούστου २०१०

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗ
LIFO.GR





Μπλικ
Ζει στο Σύνταγμα. Πιστεύει πως δεν είναι αδέσποτος αλλά ο τοποτηρητής της αθηναϊκής τάξης.

›Είμαστε μεγάλη η παρέα του Συντάγματος. Ο Νταγιάν, η Λαίδη, ο Μήτσος, ο Αζόρ και άλλοι πολλοί που δεν έχουν όνομα. Τα ονόματα δεν ξέρω πώς και γιατί μας βγήκαν και ποιοι μας βάφτισαν. Εγώ μπορεί να έχω τριάντα ονόματα: «Άσπρος», «Μπλάκι», «Μαυρομάτης», «Βουλομάτης», «Μάγκας», «Λάμπρος». Κάθε περιπτεράς και ένα όνομα. Κάθε ευεργέτης και ένα παρατσούκλι.
›Το πώς κατέληξα εδώ είναι μεγάλη, αλλά συνηθισμένη ιστορία. Δεν γεννήθηκα σε σπίτι. Οι πρόγονοί μου ήταν από μια στάνη στα Μεσόγεια. Η μάνα μου (μου είπαν οι μεγαλύτεροι) με γέννησε στην Κλαυθμώνος. Πάνε χρόνια τώρα και έχω χρόνια να τη δω. Ούτε που ξέρω πόσα. Έχει μια πλάκα αυτό. Είναι σαν να μην έχουμε ηλικία. Τη μια είμαστε κουτάβια και την άλλη μεσήλικες. Ανάλογα ποιος μας βλέπει. Τώρα οι περισσότεροι είμαστε κάτι γεροντάκια. Σπανίως βλέπω νέο αίμα στον δρόμο. Καλό είναι αυτό. Μπορεί να ωριμάζουν οι άνθρωποι.
›Γουστάρω να βολτάρω στα στέκια. Για τσαμπουκάδες έξω από το Πνευματικό Κέντρο και στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Εκεί οι αγέλες δεν αστειεύονται. Για άραγμα στη γενέτειρα Κλαυθμώνος, για γκόμενες στην Πλάκα, για φαγητό και ύπνο στο Σύνταγμα. Στην Ερμού, μόνο για ψώνια. Όπως όλοι, άλλωστε.
›Εμείς του Συντάγματος είμαστε κυριλέ. Η Λαίδη αράζει έξω από τα φαστ φουντ, εγώ στο μετρό, ο Μήτσος κοσμεί με το κανελί του τρίχωμα τη Στοά στη Βουλής. Έχει και μορταδέλες εκεί, γι' αυτό. Ο Νταγιάν αράζει Bartessera. Έχει καλό κόσμο εκεί. Καρύτση; Δεν την ξέρω. Κλαυθμώνος, Σύνταγμα πηγαίνω από Σταδίου.

›Έχω κάνει πολλά για τον έρωτα. Έχω υποφέρει. Έχω στηθεί για ώρες κάτω από πολυκατοικίες. Έχω τσακωθεί, έχω πληγώσει άλλους άντρες, μου έχουν φάει τα αυτιά και τη μουσούδα ουκ ολίγες φορές. Έχω αποτύχει και έχω πέσει στα πατώματα. Είμαι ερωτιάρης τύπος και δεν τα παρατάω εύκολα. Μια φορά έφτασα μέχρι την Κηφισιά. Τη μύρισα στο αυτοκίνητο και την ακολούθησα. Έκανα μιάμιση εβδομάδα να γυρίσω πίσω. Έχασα και τρία-τέσσερα κιλά. Τρόμαξαν να με γνωρίσουν.
›Ο κύριος Σπύρος είναι ο καλύτερός μας φίλος. Ξεκινάει στις 6 το πρωί από τους Αμπελόκηπους, κατεβαίνει τη Βασιλίσσης Σοφίας, περνάει από το Σύνταγμα κατά τις 8 και φτάνει στο Μοναστηράκι εννιά με δέκα. Τότε μαζεύεται και όλη η αγέλη για το φαγητό. Στη μάσα ενωνόμαστε, τις άλλες ώρες σκορποχώρι και ύπνος. Τώρα με τη ζέστα βαράμε δεκατέσσερις με δεκαέξι ώρες την ημέρα. Έτσι θα την περάσουμε την κρίση.
›Στις διαδηλώσεις πηγαίνουμε όλοι. Βασικά έρχονται αυτές σ' εμάς, μαζί με τα «παιδιά» από το Πολυτεχνείο. Τον θυμάμαι τον Κανέλο. Στο τέλος ερχόταν με βοηθητικά ροδάκια. Τον σμπαράλιασαν τα δακρυγόνα και παρέλυσαν τα πίσω του πόδια. Αυτόν το πρόσεχαν οι σύντροφοί του. Του έφτιαξαν και μπλογκ. Εμάς, αν μας παραλύσουν τα πόδια, θα μας βλέπουν στον δρόμο οι γάτες και τα περιστέρια και θα γελάνε. Μετά η ευθανασία θα είναι η μόνη λύση. Καλό είναι να είμαστε επαναστατικά σύμβολα, αλλά να προσέχουμε και την υγεία μας. Εξάλλου, πάντα εσείς οι άνθρωποι παίρνετε τη δόξα. Η Λάικα πήγε πρώτη στο Διάστημα, αλλά το μαγαζί στη Λιοσίων το φωνάζουνε Gagarin.
›Τον ξέρω τον καινούργιο, τον σταρ που έκαναν θέμα οι ξένες εφημερίδες. Άλλοι τον λένε Λουκ, άλλοι Λουκάνικο, άλλοι Θόδωρο και άλλοι Κανέλο Β. Είναι ωραίος. Πάει μπροστά και είναι και μάγκας. Στις αρχές του μήνα τραυματίστηκε και τον μάζεψαν να τον φροντίσουν. Είναι κι αυτά τα τσιμπούρια πολύ άτιμα. Σου κολλάνε αρρώστιες. «Κλομπιά να φας, τσιμπούρι μην κολλήσεις», λένε στα μέρη μου.
›Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, οι διαδηλώσεις της Αθήνας έχουν σκύλους γιατί είμαστε από τις μοναδικές χώρες με αδέσποτα. Κάθε διαδήλωση είναι μια καινούργια αγέλη για μας. Μια γιορτή, ένα πάρτι, κι ας μας μαστουρώνουνε με τα χημικά. Το βλέπουν οι ξένοι και ενθουσιάζονται. Το βράδυ εμείς κοιμόμαστε στην ψάθα και όχι στα μεταξωτά μαξιλάρια που βάζουν τα τεριέ τους.
›Το Μαρκόπουλο το έχω ακουστά. Είναι ο φόβος και ο τρόμος. Σε μαζεύουνε ή νύχτα ή πολύ πρωί και σε στέλνουνε στο άσυλο. Εκεί κανείς δεν ξέρει τι γίνεται. Κανείς δεν γύρισε ζωντανός να μας πει. Προχθές μαζέψανε και τον Ριβάλντο, έμαθα. Τον ήρωα της Νομικής. Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός πια. Λένε ότι δάγκωσε. Ας έρθουν και να μας δείξουν τη μελανιά. Χέρια που ταΐζουνε δεν τα δαγκώνουμε. Είναι νόμος που δεν παραβαίνουμε. Παραμένουμε πιστοί στις αρχές μας.
›Δεν θεωρώ σωστό τον όρο «αδέσποτα». Έχουμε ρόλο εδώ. Το «London Review of Books» έγραψε πως είμαστε η «επιβεβαίωση των ερειπίων της Αρχαίας Αθήνας». Αν δεν υπήρχαμε εμείς να τριγυρνάμε γύρω από τις κολόνες και τα χαλάσματα, ποιος θα ήξερε ότι υπάρχουν τ' απομεινάρια μιας υπέροχης πόλης; Κανείς! Ούτε οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι. Θα σου προσθέσω και κάτι ακόμα. Γιατί γαβγίζουμε στα μηχανάκια που είναι στα πεζοδρόμια, γιατί κυνηγάμε τους περίεργους, γιατί στεκόμαστε ανάμεσα σε μπάτσους και διαδηλωτές διακινδυνεύοντας ακόμα και τη ζωή μας; Για να επιβάλλουμε την τάξη σε μια πόλη που την έχετε κάνει ζούγκλα.
›Θυμάμαι λίγο πριν τους Ολυμπιακούς. Είπα να κάνω μια βόλτα στον Εθνικό Κήπο. Ίσα που είχε ξημερώσει. Είδα δεξιά και αριστερά φίλους και συγγενείς ξαπλωμένους. Νόμιζα ότι δεν είχαν ξυπνήσει ακόμα. Πίστεψα ότι ξενύχτησαν και τριγύρισαν λίγο παραπάνω το προηγούμενο βράδυ. Έκανα λάθος. Κανείς από αυτούς δεν ξανασυνάντησε τον κύριο Σπύρο ούτε είδε τις ορδές των τουριστών. Εμάς και τα πρεζάκια μας κυνήγησαν τότε σαν λυσσασμένα σκυλιά. Όλους τους παρατημένους δηλαδή. Δεν βαριέσαι, τώρα πολλοί από αυτούς χάνουν τη δουλειά τους εξαιτίας και των αγώνων. Αντιθέτως, εγώ δεν χάνω λεπτό από τη σιέστα μου.
Αναρτήθηκε από αναρχογατουλης στις 3:09 μ.μ.
Τα σχόλια σας εδώ

15/8/10

Τα ιερά μου, τα όσια..

Απορίες απλής πιστής.. (ξανθιάς)
Παναΐα μου Εκατονταπυλιανή,
Δεν ξέρω αν το αντιλήφθης αλλά αν το αντιλήφθης και δεν έκανες τα θάμα σου πολλά μπορώ να υποθέσω για την αφεντιά σου (συγνώμη γιαγιά που απευθύνω τον λόγο στην φιλενάδα σου σαν ίση προς ίση αλλά θα δείς παρακάτω)..
Έχουμε και λέμε..
Ότι ο ναός σου ήταν φίσκα από κατσαπλιάδες δεν μπορεί να μην το πήρες είδηση ..
Ότι σε κάθε τετραγωνικό υπήρχε και ένας επίδοξος Κάλαχαν ( Θεέ μου τι λεβεντιά.. φτυστοί Λουΐ ντε Φινέδες!) κι αυτό θα το είδες..
Ότι σε όλο τα εκκλησίασμά σου άντε να υπήρχαν και κανά δυο απλοί προσκυνητές που δεν γνωρίζω αν ήταν μέλη των κλαδικών και των τοπικών σας…Το ήξερες ;
Ας πούμε ότι δεν το ήξερες..
Ε! μην μου πεις τώρα ότι δεν ήξερες και τον αρχιλειτουργό σου και ούτε κατάλαβες τι έλεγε.. και ούτε κατάλαβες τι κατάλαβαν αυτοί που άκουγαν, γιατί θα εισηγηθώ στον παντοδύναμο να μου επιτρέψει να σου δώσω ακόμα ένα προσωνύμιο..
Η κυρά ..η βαρυκοούσα .. ή η κυρά…. η αλλού ντ αλλού..
Σου κράτησα σημειώσεις τις οποίες θα σου στείλω σε περίπτωση που θές να τις μελετήσεις για να κανονίσεις την πορεία σου γιατί εγώ δεν μπορώ κάθε λίγο να ζητώ συγνώμη απ την γιαγιά μου επειδή εσύ γουστάρεις να λιβανίζεις και όχι να σε λιβανίζουνε..
Ας πάμε στον πύργο της Βαβέλ για τον οποίο μίλησε ο αρχιέτσι σου..
Καλά! Το πόσες φορές ανάφερε την λέξη αποστασία και πλεονεξία δεν πρόλαβα να τις μετρήσω..
Αμ που μπερδευτήκαμε λέει στο αναμετάξυ μας κι άλλα έλεγε ο ένας και άλλα έκανε ο άλλος.. και ακυρώθη το συμβόλαιο της εμπιστοσύνης; ΠΟΙΟ συμβόλαιο πληηηήζ;
Και τι εννοούσε ο ποιητής όταν βροντοφώναξε ότι ο μέγιστος θα στείλει τον ΓΙΟ του για να ανανεώσει αυτό το συμβόλαιο; Ε; έ;
Κάνουμε τέτοια κηρύγματα όταν γνωρίζουμε την σύσταση του κοινού μας;
(Ναι ! κάνουμε τέτοια κηρύγματα όταν γνωρίζουμε την σύσταση του κοινού μας)
Και δώς του πάλι απ την αρχή «αποστασία» , «πλεονεξία» και προσετέθη και ο «ατομικισμός» δια την ομήγυρη την εκτός ναού.. αλλά και πέριξ της TV.. που παρακολουθούσαν οι πτωχοί συγγενείς.. γιατί σου λέει δεν μπορεί να συνεχιστεί το τροπάρι .. «δεν φταίω εγώ».. «φέρτε πίσω τα λεφτά».. «και να καεί να καεί η Πόπη η βουλή»!
Όμως τα μεγάλο καρφί ήτο αυτό με τους άρτους … που τους φτιάξαμε με τον ιδρώτα μας και με τον κόπο μας αλλά έχει τη σημασία του που δεν τους παίρνουμε πίσω στο σπίτι μας αλλά τους μοιραζόμαστε.. Με ποιούς παρακαλώ τους μοιραζόμεθα;
Γιατί δεν το ήκουσα; Ε; εεεέ λέω;
Και το πιο χοντρό απ όλα που έβγαζε μάτι :Τι ήθελε να πει ο αρχιιερόνυμος λέγοντας ότι είναι καιρός πια , το σύνθημα «εδώ και τώρα» να γίνει « νύν και αεί»;
Και τι δουλειά έχεις εσύ Παναΐα μου Εκατονταπυλιανή με συνθήματα του Πασόκ ;

Περίμενα με υπομονή και ευλάβεια να τελειώσει η ομιλία για να δώ την αντίδρασή σου.. Τίποτα
Την μόνη αντίδραση την είδα στο γλαρό μάτι του Gap τη στιγμή που κατάλαβε πως κάποιος μιλούσε για συμβόλαια.. για γιούς και πατεράδες
Την ίδια περίπου αντίδραση είδα και στο μάτι του παριανού υπουργού ,όπως επίσης και του πρώην υπ. Υγείας που στο άκουσμα των λέξεων πλεονεξία και αποστασία απορώ πως δεν πιάστηκαν στα χέρια.. για να ακούσουμε ακόμα μια φορά τις γνωστές κατηγορίες του ενός έναντίον του άλλου..
Σε μια στιγμή , δεν σου κρύβω, όταν τους είδα όλους κορωμένους απ τη ζέστη και προς χρώμα μπλαβί είπα πως το έκανες το θάμα σου..
Μετά όμως έμαθα πως ευθυνόταν η αρχαιολογική υπηρεσία που απαγόρεψε τα κλιματιστικά στον ναό σου..
Και του χρόνου Παναΐα μου αλλά δεν πήρες θέση ..
Θαύμα γιόκ και ή ανοχή σου στα μούτρα που σου έκαναν βίζιτα με βάζει σε σκέψεις
με ποιόν είσαι τελικά.. ( και μη μου πεις καμιά ιστορία περί ληστών , μετάνοιας και συγχώρεσης… γιατί σε τίποτα δεν το χω να πάρω μολότοφ)


Ίδρυμα προσαρμογής Ξανθιών
Αθήνα τη 15- 8 - 10

12/8/10

Αλλαγές ..

Αλλαγές βρέ! Όχι αλλαγή.. μην τρομάζεις..

Πότε αλλάζει κάποιος;
Όταν φτάσει στο αμήν..
Βέβαια δεν είναι πάντα στο χέρι του γιατί άλλος έχει το πάνω χέρι.
Αυτός ο άγνωστος.. που τον λένε κλικ.. ακατάδεχτος και ακριβοθώρητος ο κύριος Κλίκ …αλλά όταν σου κάτσει σου κάνει το μαγαζί καλοκαιρινό..
Πολλά μπορείς να κάνεις με την επίσκεψή του..
Από επανάσταση μέχρι να βάψεις τα μαλλιά σου ξανθά.. (μικρές επαναστάσεις αλλά καλέεεες!)
Οπότε άσε την επανάσταση να κοιμάται και γίνε αμέσως ξανθιά..για να τη βγάλεις καθαρή..
Από κει και πέρα όοολα είναι εύκολαααα !
Εγώ μόνο με τη σκέψη αλλαγής χρώματος μαλλιών πήρα τ’ απάνω μου. Ξεμιζεριάστηκα ρε παιδί μου είδα τον ήλιο μ’ άλλα μάτια.. και λέω έτσι είσαι ; με καις απ το πρωί ως το βράδυ; Θα σου δείξω ΕΓΩΩΩ!..
Και του έδειξα… με την μέθοδο της ομοιοπαθητικής.. Ζέστη εσύ; Ομοιοπαθητική εγώ.. και επειδή οι ξανθιές εκτός από πανέμορφες είναι και αποφασιστικές τηλεφώνησα σε 5-6 φίλους μου και μπήκα στην κουζίνα..


Τα χεράκια μου έκαναν θαύματα από τα οποία σας φωτογράφισα μόνο ένα.. Τους ντοματοκεφτέδες.
Η συνταγή πανεύκολη και όπως βλέπετε είναι κεφτέδες και όχι ξαπλωμένες τηγανίτες.. αλλά δεν είμαστε και όλοι το ίδιο στη μαστοριά..
Το δε ντεκόρ τους τρώγεται διότι πρόκειται περί μεζεδακίου δια τσίπουρον και είναι
πικάντικο τουρσί κυδώνι.. τα δε μπιρμπιλόνια Αν τα διακρίνετε… (Γιατί ως ξανθιές μπερδευτήκαμε με το μποντιφάϊ και το ρισαϊζζζζ και δεν ξέρουμε αν θα ανοίξει η φωτό όσο χρειάζεται) τα μικρούλια αυτά που βλέπετε λοιπόν είναι μια άλλη εκδοχή
της κάπαρης τουρσί για όσους δεν μπορούν να πάρουν τα βουνά για να την βρουν ( την κάππαρη ..λέμε!)




Το ζεστό καυτό βράδυ του Αυγούστου ήταν απολαυστικότατο..
Δεν ξέρω αν ρόλο έπαιξαν και τα οστρακοειδή τα οποία έβγαλα επίσης με τα χεράκια μου ..(.. κάτι ψιθυρίζεται γι αυτά αλλά μπορεί να είναι απλές συμπτώσεις όπως πολλά στη ζωή μας..) γιατί ναι.. εκτός από μια πανέμορφη κτλ κτλ! κάτι εχω και από αλιείς..
Το τσίπουρο και το ούζο έκαναν τέτοια δουλειά που παραλίγο να ρίξω σάλι στην πλάτη.. 1ον) Ακύρωσαν τη ζέστη..
2ον) Διέγραψαν τους πάντες χμ! χμ!
Τι κάνει η ομοιοπαθητική… Θαύματα !



Και επειδή της συνταγές δεν τις κρατάω μόνο για μένα σας την παραθέτω μαζί με ένα φιλί….
Χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ!
Χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ!
Χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ!
Χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ!
Και γιατί παρακαλώ να σας την παραθέσω εδώωωωωωωω?
Και τι θα το κάνω το Γιουκαλίλι.. τσελεμεντέ;

Χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! χμ! Και το βρήκα! Γιατί εκτός από πανέμορφη, αποφασιστική και καλή μαγείρισσα έγινα και έξυπνη ..φυσική εξέλιξη της ζωής μου ως ξανθιά..
Θα κάνω ένα καινούριο Ιστολόγιο με συνταγές..
Δεν θέλω αντιρρήσεις γιατί εδώ το πολύ να σας έγραφα μια συνταγή..
Δεν θα θέλατε να μάθετε πώς κάνουμε και το κυδώνι γλυκόξινο τουρσί;
Και τι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αντί κάππαρης;
Ε! μα τι λέω!! (τώρα αν θα το λέω αύριο που θα έχει περάσει η επίδραση του ούζου.. δεν γνωρίζω..
Τι να σας πω; Άβυσσος!

Το άσμα στα πλαίσια .. αφιερωμένο στην πρώην κοκκινο-μάλλα Ελίτσα,
στον ήλιο, στη ζέστη, και στον κακό μου τον καιρό..γενικώς..


31/7/10

Τα ήσυχα βράδυα

Έτσι φτιάχνουμε με τον κώστα τους χάρτες μας..
Μου δίνει ένα - ένα τα στοιχεία:

- Συντεταγμένες…Γράφεις;
- Ναι γράφω..

- Πρόσεχε ! απόκλιση…..
- Ναι!

- Απόσταση…
- Ναι…ναι απόσταση..

- Ωρίωνας : Μ42.. το σημείωσες;
- Μ42 … ναι!

Λέει ο κώστας.. κάνω πως σημειώνω εγώ..
Τι να σημειώσω εξ άλλου.. αφού ξέρω πως ο Ωρίωνας στις τρείς το πρωί
είναι πάνω απ την πολυκατοικία της Γιούλης.. η ζώνη του σε ευθεία με το σκοινί της απλώστρας..

Η μικρή άρκτος στις 03:28 ακουμπάει την ρόζ μπουκαμβίλια..
Και η Αφροδίτη παίζει κυνηγητό με τον ήλιο
πάνω απ την αγορά της γειτονιάς μας αργά το απόγευμα..

- Ελααα! Κοιμήθηκες ; πάμε για τον Λεϊερ..
- Πάμε Ιβάν… εε! Τάσο…εεεε! κώστα..

Τί καημός και τούτος ! πάντα  να μπερδεύω τα ονόματα παιδιών και σκυλιών .




9/7/10

8/7/10

- Εν Αυλίδι -



Ψίτ! Φιλενάδα!! εσένα λέω.. σε μερικές ώρες από τώρα θα ξυπνήσεις
Άκου με σαν πίνεις το καφεδάκι σου κάτω απ τη δάφνη της αυλής σου ..να υποθέσω;
Η μου την κοπάνησες για καμιά εκδρομούλα, που ναι σου αξίζει, αλλά φταίω να σου ευχηθώ να περάσεις όπως πέρασα εγώ στην τελευταία μου; Χέ! Χέ! Γιατί τι φιλενάδες είμαστε αν δεν μοιραζόμαστε τα πάντα; Χμμμ! (Όσα πρέπει!)
Και εγώ γλυκό μου ,για εκδρομή ξεκίνησα πριν μερικές μέρες αλλά για χάρη σου (εν μέρη) αυτή μετατράπηκε σε εβδομάδα των παθών .
Καθόλου μη με κοιτάς με το αθώο σου βλέμμα …και πρόσεχε! Έχυσες τον καφέ πάνω σου!!
Θυμάσαι ένα σκυλάκι που με τη δική σου προτροπή με πήρε υπό την προστασία του;
Ένα πονηρό αναιδέστατο που νομίζει τους ώμους μου και το κεφάλι μου για τραπέζι και όλα του τα κόκαλα και τα μπισκότα εκεί τα τρώει;
Για τον Κώστα σου μιλάω ρε! Μη μου κάνεις την ανήξερη..
Πήρα λοιπόν τον Κώστα , τις βαλίτσες, και τη μάνα μου ( το θετικό της κακής νοσοκομειακής περίθαλψης είναι ότι σαν αρρωστήσουν οι συγγενείς μας έρχονται στην Αθήνα και έτσι βλεπόμαστε που και πού ) και κινήσαμε ένα πρωί σαν γερακίνες για την Αυλίδαααααα…..
Να μη στα πολυλογώ ..ο Κώστας τσακωνόταν μεσα στο αυτοκίνητο με την μάννα μου σαν ο σκύλος με τη γάτα.. Η γερακίνα (η μάνα μου) ήθελε το παράθυρο κλειστό μη χαλάσουν τα μαλλιά της ..ο Κώστας το ήθελε ανοιχτό για να τον θαυμάζουν εγώ απ της φωνές τους δεν άκουγα τον μάγκα που με καθοδηγούσε για την διαδρομή και χάθηκα… Δεν θα σου πω για τις μούντζες που έφαγα πατώντας φρένο απότομα όταν ο Κώστας θυμήθηκε ότι πρέπει να φάει μπισκότο και όρμισε πάνω σον ώμο μου..
Σε λίγο για να με ηρεμίσει η "μεγάλη" άρχισε με ένα τάχα μου ήρεμο και αδιάφορο ύφος:
-Τα μάτια της κουζίνας τα έκλεισες;
-Ναι μαμά…
Μετά από 10 λεπτά
-Το θερμοσίφωνο;
-Ναι μαμά… ( όπως ξέρεις, όσο και σίγουρη να είμαι για κάτι τα πάντα είναι ικανά να με κάνουν να αμφιβάλλω)
Περνώντας τα τελευταία διόδια ήρθε σαν κεραυνός η επόμενη ερώτηση:
-Το νερό στο λάστιχο το έκλεισες;
Το είχα κλείσει; Έλα μου ντε!
Από κει και πέρα ναι φιλενάδα χάλασε η διάθεσή μου.. και μη βιαστείς να μου πεις δεν φταις για όλα αυτά. Γιατί ο Κώστας όταν φτάσαμε ερωτεύθηκε τη σκυλίτσα των φίλων μας αυτή δεν τον ήθελε και όλη μέρα μάλωναν ..
Οι γείτονες πάλι μάλωναν με μας γιατί τα σκυλιά ξυπνούσαν τα μωρά τους..
Έκανα το λάθος και τον πήγαινα κάθε πρωί στη θάλασσα Δεν έβγαινε από μέσα με τίποτα.. και δεν με άκουγε όταν του έλεγα ότι το νερό της θάλασσα δεν πίνεται.. Τσάκισε τα κορόμηλα που βρήκε κάτω απ τα δέντρα με τις γνωστές συνέπειες.. σε ξένο σπίτι.. Η γερακίνα με τις υπόλοιπες παίζοντας χαρτιά με κοίταζαν σα σκουπίδι και με κουτσομπόλευαν φωναχτά :
-Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να μένει μόνος!
-Η κόρη της Λούλας ξανάφτιαξε τη ζωή της το μάθατε; ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ!
Η γερακίνα:
-Ε!!!! Εμείς τώρα που μεγαλώσαμε το παιδί μας ..πήραμε σκυλί !!!
Αλλά και το κοκαλάκι μου τη νύχτα φιλενάδα δεν το ξεκούρασα
Άκου την πρώτη νύχτα της Ελιάς εν Αυλίδι που συνεχίστηκε ίδια κι απαράλλαχτη για μια βδομάδα....να καταλάβεις.
Τα μάτια μου κλείνανε … Το μόνο που ήθελα να κοιμηθώ έστω και όρθια..
Έβαλαν ένα χαλάκι στο δωμάτιο μου για τον Κώστα για να τον απομονώσουμε απ τον χωρίς ελπίδα ερωτά του
Αυτός ήθελε να κοιμηθεί δίπλα μου..
Εγώ δεν θα είχα αντίρρηση αν ήμασταν σπίτι μας ( Μη βάλεις το σκυλί στο κρεβάτι και γίνουμε ρεζίλι σε ξένους ανθρώπους.. η γερακίνα!)
Επί μια ώρα ανέβαινε ο Κώστας στο κρεβάτι επί μια ώρα τον κατέβαζα εγώ.. μέχρι που πήρα το μαξιλάρι μου και κοιμήθηκα δίπλα του στο πάτωμα.. και εκεί ξύπνησα με πονεμένα κόκαλα ενώ ο Κώστας πάνω στο κρεβάτι μου ανάσκελος σαν πασάς.

Κάτι άλλα μικροπράγματα δεν κατόρθωσαν να με πτοήσουν
Όπως π।χ.η βουτιά στη θάλασσα της γερακίνας με τα ρούχα απ το βράχο που ρέμβαζε
Η που με υποχρέωνε να κάνω κάθε μέρα μπάνιο το κώστα για να τον αφήσει να την πλησιάσει..
Το μοναδικό ευχάριστο.. που το χάρηκα πραγματικά ήταν όταν 'εμαθα απ το τηλέφωνο ότι το νερό του λάστιχου στο μπαλκόνι το είχα κλείσει

Φιλενάδα σ’ αφήνω … και πρόσεχε… την επόμενη φορά που θα φύγω θα σου αφήσω τον Κώστα …η γερακίνα έχει φύγει μη τρομάζεις..

(Την παρακάτω φωτό του κώστα και της δικιάς του
που θα ζήλευε κάθε επαγγελματίας που σέβεται τον εαυτό του
δεν χρειάζεται να σου πώ ποιά την τράβηξε.. Ναί! ναί! αυτή!)



7/7/10

Τα θαύματα "ξανάνθησαν "και φέτος

Τα στάχια έγειραν το κεφάλι τους κοιτώντας περίεργα το μάρμαρο του μπαλκονιού.
Και το μοσχοσίταρο ξεράθηκε στη ζαρντινιέρα σκορπίζοντας το άρωμά του θαρρείς και τόσον καιρό, γι αυτό μεγάλωνε, για να μας κάνει γνωστή την παρουσία του με τον θάνατό του. Το σινάπι ξέφυγε τελείως και δεν έβλεπε την ώρα να ανταμώσει με το ξύδι και σαν μουστάρδα να μας ξανασυστηθεί

Η πιπερόριζα ποτέ δεν άνθησε και το κρίτταμο με την κάπαρη ποτέ δεν μας καταδέχτηκαν.
-Περήφανα φυτά μου είπε εκείνη..
-Δεν σπαταλούν τη ζωή τους όπως-όπως..

Το παιχνίδι άρχισε όταν πιτσιρίκι εγώ έμεινα με ανοιχτό το στόμα σαν βρέθηκα σ’ ένα μποστάνι λίγο παραέξω απ την Αθήνα॥ Ντράπηκα για την διαπίστωσή μου: Τα καρπούζια δεν φύτρωναν σαν τις πατάτες που από περιέργεια είχα φυτέψει στο μπαλκόνι μας
Εκείνη με κοίταξε με τρόμο στα μάτια της.
Αργότερα κατάλαβα πως ήταν ενοχή.

Τον επόμενο χρόνο άνθησαν θαύματα στίς γλάστρες…μικροσκοπικά.. αλλά θαύματα .. Σε πείσμα του μπετόν και του καυσαερίου
Τα μυστικά θαύματα που μόνο εκείνη ήξερε να κάνει που μου έγιναν κληροδότημα κι αυτά μαζί με παλιές νότες
Σαν μάγος μου φανέρωσε απ το καπέλο της τους μυστικούς κώδικες που αν τους ακολουθήσεις δεν έχεις γυρισμό
Οι δρόμοι τους σε οδηγούν στ αστέρια

Οι "Λαίδες" κι ο αλήτης

Και τώρα άντε σε άλλες γειτονιές
Τα κουδούνια στις πόρτες να χτυπήσετε
Σαν κακομαθημένη συμμορία που επίδειξη κάνει τα παιχνίδια της
σε μας που τα δικά μας τα φτιάχνουμε μόνοι.
Ξέρετε δεν χρειάζονται πολλά ..
μας φτάνει μια σανίδα. Που ξέρασε το κύμα..
τέσσερις ρόδες θα μου φτιάξει ο φίλος μου
και ευχή θα κάνω το βράδυ να βρω τα ρουλεμάν.
Μα το ταξείδι θα ειν δικό μου

Θα είναι φτιαγμένο από όνειρο, λαχτάρα, ελπίδα και θάλασσα
Γιατί σ’ αυτή τη γειτονιά που ήρθατε ντρεπόμαστε να παίξουμε με παιχνίδια σαν τα δικά σας॥ Δεν τα ζηλεύουμε.. τα έχουμε από καιρό κρύψει για να μην προκαλούμε τα παιδιά, έστω κι αν δεν τα αποκτήσαμε ελέω του «μπαμπά»
Να μην προκαλούμε τα παιδιά που μαζί σπάμε τα γόνατά μας
Που μαζί κλωτσάμε μια μπάλα από κουρέλια, και μαζί τρώμε ζεστό ψωμί με ζάχαρη και λάδι
Αφιερωμένο
στο φόρουμ (σιγά μη σας κάνω και σύνδεση) ..."Πίνδαροι δε-καρολόγοι"

1/7/10

Εβαλε ο θεός σημάδι

Από μέρες έδειχνε πως θα σηκώσει καιρό..
Κανένας μας δεν το πίστευε κι ’όμως κατά βάθος τα αδιάφορα και κατά συνθήκη αόριστα και διόλου ανησυχητικά λόγια μας έκρυβαν αυτό που φοβόμαστε..
Τα σύννεφα μας προειδοποιούσαν κάθε τόσο, μα εμάς το μάτι μας σε μια αχτίδα….όλη μας η ελπίδα.. Αγνοήσαμε τα σύννεφα.
Ακόμα και όταν τα δένδρα άρχισαν να λυγάνε, τα φύλλα τους να σκορπίζονται
κανένας δεν αναρωτήθηκε : Μα καλά πως πέφτουν τα πράσινα φύλλα;
Και περιμέναμε κάτω από έναν ουρανό που είχε αγγίξει τη γη και μας πίεζε
και όλο και πιο πολύ μέχρι που χωθήκαμε μέχρι τη μέση στο χώμα αλλά και πάλι αδιαφορήσαμε, γιατί το καινούργιο μας ανάστημα νομίζαμε πως το είχαν όλοι αφού για μέτρο παίρναμε αυτό που ήταν στη γη..

Και ξαφνικά σταμάτησαν όλα… ακόμα και τα λόγια των ανθρώπων..
Μόνο μερικά σκυλιά του δρόμου αλύχτησαν για λίγο σαν κάποιος να τους έδωσε γερή κλωτσιά και μετά τίποτα..
Τα πάντα ακίνητα.. στάσιμα σαν μια εικόνα που πάγωσε και το Delete που πατήσαμε απεγνωσμένα μας κοίταζε στα μάτια με ειρωνεία νομίζω.
Τότε μας έπιασε φόβος.
Τότε καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να ξαναδώσουμε κίνηση ακόμα και με κίνδυνο να χάσουμε τα πάντα Να γκρεμίσουμε τα πάντα.

Και μετά άρχισε να βρέχει.. να βρέχει ασταμάτητα μέρες , νύχτες .. μια βροχή που δεν την γνωρίζαμε.. ακόμα και η γη την έδιωχνε αρνούμενη να την χωνέψει.
Αλμυρή βροχή … που μας χτυπούσε κάνοντας το δέρμα μας να τραβιέται, να σκάει χωρίς ούτε καν τα χέρια μας να μπορούμε να υψώσουμε στους «Θεούς». Μια βροχή καυτή που έκανε το κορμί μας να λιγοστεύει να χάνεται..
Την τελευταία μου λέξη την άκουσα μόνο εγώ κι αυτή ή καυτή αλμυρή βροχή..
Η φωτογραφία από εδώ

28/6/10

Οι ανώνυμοι...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ... ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΗΣΙΑΣ, ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΟΡΘΙΟΙ ΣΤΙΣ ΘΥΕΛΛΕΣ, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ.
Αναρτήθηκε από vasiliskos στις 11:34



Τόσο καιρό περνάγανε δίπλα μου με τη μουσική στο τέρμα, και τα κλάξον να υπενθυμίζουν τη παρουσία τους στο μοναχικό μεσημέρι μου.
Τους έβλεπα να χτίζουν τούβλα μόνιμα, για πρώτο σπίτι, για δεύτερο, για εξοχικό, κι εγώ τέλειωνα το μισθό μισθό τη πρώτη μόλις έδινα το νοίκιΤους έβλεπα να αλλάζουν αμάξι κάθε χρόνο κι εγώ ένα σαράβαλο 15ετίας το πούλησα μια μέρα γιατί ούτε βενζίνη δεν έφτανε να βάλωΤους έβλεπα να ψωνίζουν φιρμάτα τζιν και παπούτσια στα παιδιά, να τους αγοράζουν τελευταίας λέξης κινητά, να τους φορτώνουν παιχνιδομηχανές κι εγώ έπρεπε να πείσω τα δικά μου πως όλα αυτά ήταν χωρίς αξίαΤους έβλεπα να ετοιμάζονται για ταξίδια κι εγώ δεν μπορούσα να πάω ούτε μέχρι το Πειραιά για καφέ.Τους έβλεπα να φορτώνουν τα καρότσια στα σούπερ μάρκετ τα Σάββατα κι εγώ στηνόμουν μόνιμα στο ταμείο εξπρές μέχρι 10 τεμάχιαΤους έβλεπα να ντύνονται άψογα κι εγώ έγινα εξπέρ στα καλάθια της λαϊκής κάθε ΤετάρτηΤους έβλεπα να κανονίζουν σε πια ταβέρνα το σαββατόβραδο θα πέσουν σαν κανίβαλοι πάνω σε τρεις πιατέλες παιδάκια, σε ποιο μπουζουξίδικο του κώλου θα βγάλουν τις καψούρες τους κι εγώ τη πέρναγα με dvd εβδομαδιαία παραγγέλνοντας μια πίτα με από όλα από το Παναγιώτη στη γειτονιά μουΤους έβλεπα να αρρωσταίνουν και να ζητούν μονόκλινο σε ιδιωτική κλινική λες και κλείνανε δωμάτιο για μπάνια στη Μύκονο, ενώ εγώ πάλευα να βρω γιατρό να ρίξει μια ματιά στη μάνα μου που την είχαν όλη νύχτα στο διάδρομο σ΄ενα ράντζοΤους έβλεπα να είναι αμόρφωτοι, αστοιχείωτοι, να μην έχουν ανοίξει ποτέ ένα βιβλίο έτσι για περιέργεια, να αγνοούν τι θα πει ιστορία, γεωγραφία, τέχνη, πολιτισμός, κι όμως ήταν διευθυντάδες πάνω στη πλάτη μου και με απαξίωναν μόνιμα σαν να ήμουν τρίχα στο προζύμι τους

Ήμουν παρούσα κι ήταν απόντες. Ονειρευόμουν κι αυτοί κοιμόντουσαν. Μελετούσα κι εκείνοι ήταν σε μια μόνιμη κοπάνα. Κοίταζα τη ανθρώπινη αδικία στα μάτια κι εκείνη την εξόριζαν μη τους κόψει την όρεξη.Ήμουν η παρείσακτη στα σχέδια τους. Η φωνή της συνείδησης στην ασυνειδησία τους. Η ανθρωπιά στην απανθρωπιά τους. Ήμουν ένα με όλα αυτά που όλοι αυτοί είχαν επιλέξει να περιφρονούν,

Σίγουροι πως ήταν στην απέναντι όχθη.Σίγουροι πως είχαν ξεφύγει από τη βρώμα.Σίγουροι πως οι κακές μέρες θα ξημέρωναν πάντα για τους άλλουςΣίγουροι πως οι δυστυχισμένοι, οι πεινασμένοι, οι αδικημένοι, αυτής της ζωής ήταν κάποια ζωντόβολα άχρηστα που δεν είχαν ταλέντο να ζήσουν τσίφτικα όπως η μούρη τουςΣίγουροι πως στην άλλη μεριά της όχθης ζούσαν άνθρωποι που καλά τα θέλανε και τα πάθανεΣίγουροι πως οι ίδιοι είχαν λίγη περισσότεροι αξία από ένα σκατό, και πως ο ρόλος του απόβλητου δεν ήταν δικός τους

Και τώρα τι?

Τώρα που κλείνουν τα λιμάνια και δεν μπορείτε να πάτε διακοπές εγώ τι θέλετε να κάνω? Να βάλω τα κλάματα για πάρτη σας? Μήπως θέλετε να πάω στο λιμάνι και να διώξω τις μύγες που ενοχλούν τα σχέδιά σας? Μήπως θέλετε να κατηγορήσω τις πορείες, τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες όσων ακόμα είναι ζωντανοί για εμποδίζουν το παρκάρισμά σας όταν πάτε για ψώνια?Μήπως θέλετε ακόμα περισσότερο να σας λυπηθώ αν αύριο βρεθείτε στο ταμείο εξπρές για 10 κομμάτια και δεν σας βγαίνουν τα ψιλά? Μήπως να σας δανείσω κιόλας?Μήπως να σας πάρω λίγο άρωμα να βρέξετε τη μυτούλα σας για ν΄αντέξετε τη βρώμα των ιδρωμένων του λεωφορείου όταν θα πουλήσετε το αυτοκίνητο?Μήπως να σας σκουπίσω το δρόμο από τα ξερατά των πρεζάκηδων όταν αναγκαστείτε να κατέβετε Ομόνοια για να πάτε τα δαχτυλιδάκια για ενέχυρο στο τοκογλύφο?Μήπως να κλείσω τα μπουρδέλα για να μη δείτε τη κόρη σας μέσα, μια και κινητό εσείς δεν έχετε πια να της πάρετε?Μήπως να βάλω τα στήθη μπροστά να σταματήσω το δικαστικό κλητήρα την ώρα που θα σας βάζει κορδέλα στο σπίτι?Μήπως να σας φέρω ένα τσιγαράκι στη φυλακή γιατί πόσο θα αντέξετε να ζήσετε τίμια, σαν και μένα , που άντεξα, ακόμα κι αν δεν έχετε να φάτε?

Τα μπιχλιμπίδια σας έχουν μεγαλύτερη αξία από την αξιοπρέπεια σας οπότε για νεο-νταβατζήδες σας κόβω.

Τι εύχομαι?Κι άλλο πέσιμο.Κι άλλες κωλοτούμπες.Εύχομαι να χαλάσει η ζαχαρένια σας κι άλλο. Να νοιώσετε τη ζωή να στενεύει τόσο που να μη παίρνετε ανάσα.

Ίσως τότε κοιταχτούμε.Κι ανταλλάξουμε δυο κουβέντες.

Γιατί μέχρι τώρα... ούτε μας ξέρετε ούτε σας ξέρουμε. Σε δυο διαφορετικές πατρίδες ζούσαμε. Εμείς όλοι υπήρχαμε κι από χρόνια, ασυμβίβαστοι, αντιδραστικοί, ελεύθεροι, παρείσακτοι, αποφασίσαμε να μείνουμε στην από δω όχθη. Με τους πολλούς, τους άλλους παρείσακτους αυτής της ζωής.Και κάποια στιγμή βρήκαμε το νήμα το χαμένο. Και καταλάβαμε πόσο πολύ μίζερη και άχρωμη ήταν η δική σας καλοπέραση. Πόσο προσωρινή και ψεύτικη. Εμείς μένουμε στη κόλαση.
Εσείς καλώς μας ήρθατε.

26/6/10

Και όμως....φιλούσε υπέροχα...

Ευκολααααάκιιι!!!

Άκου τώρα πρωί-πρωί τι παθαίνει ο άνθρωπος την ώρα που
του κορνάρουν από κάτω , την ώρα που αναρωτιέται πανικόβλητος
Έκλεισα τους διακόπτες;
Άφησα αρκετό φαΐ στον Κώστα;
Τα τσιγάρα τα έσβυσα; και πολλά τέτοια γνωστά..

Μέσα στον χαμό , κλείνει ξαφνικά ο διακόπτης του μυαλού του και τσαααααάκ!! Φώς! Όπως του Κύρου του Γρανάζη η λάμπα…τοοοοόση μετά συγχωρήσεως..
Και ένα σωρό άσχετα πράγματα που έβλεπε τόσον καιρό, γίνονται ξαφνικά σχετικά… Και ενώ σε τέτοιες περιπτώσεις θα σε έπιανε τρέλα, (σε φυσιολογικές συνθήκες,) ξαφνικά έρχεσαι στα συγκαλά σου από τρελές καταστάσεις (σε συνθήκες πανικού..)

«Τι! ζώον που είναι ο άνθρωπος» έλεγε ένας μου δάσκαλος παλιά …τώρα , πού τον θυμήθηκα!!!

Και δεν μπορείς και να το ευχαριστηθείς γιατί η τρελή κόρνα και το κουδούνι δεν σταματούν..
Οπότε λες.. Αύριο … (το βράδυ έστω ) είναι μια καινούργια μέρα ..
Ρίχνεις μια ματιά στον καθρέφτη κλείνεις το μάτι , δίνεις φιλί στον Κώστα
Και αποχαιρετάς δια παντός τον Ret.
Τώρα ότι έβαλε το χεράκι του αγαπητό ιστολόγιο με διαγραμμένες συμβουλές μαγειρικής είναι αλήθεια… Αλλά σιγά μην το παραδεχτείς Σκάρλετ..

Και καλώντας το ασανσέρ τι άλλο μου ήρθε στο νου!!!!!
Τα λόγια ενός «φίλου» που έλεγε ότι στα βαθιά νερά δεν έμαθε να κολυμπά..
Καλή σου ώρα αλλά εγώ είχα δίκιο και ας το αρνήθηκες…

Καλή σας νύχτα άρχοντες…..
(Καί λόγω του άσματος μην πάει το μυαλό κανενός σε πονηρα!!
Θα σφαχτούμε ..λεεεεέμεεεε!)

21/6/10

Τι βροντοχτυπάς τις χάντρες;

Αφού θέλετε σώνει και καλά να «γιορτάζουν» οι γυναίκες,
οι μανάδες και οι πατεράδες , απλώνω το ξερό μου βουτάω τη γιορτή του πατέρα και την γιορτάζω..
Δικαιωματικά και με την άδεια του νόμου …του δικού μου..
Και αργά για να μην πάρουμε την λάμψη των αρσενικών..
-Τι με κοιτάς ρε Μήτσο;
-Τι έκανες παραπάνω από μένα εκτός από ένα;
-Δεν σ’ ακούω .. δυναταααά!
-Ναι ! και ποδόσφαιρο..
-Και ψάρεμα!
-Και στρατολογία ρε! Δεν θυμάσαι μια μισοριξιά στην ουρά ανάμεσά σας;
Που να θυμάσαι αφού καμάρωνες σαν γύφτικο σκεπάρνι για τον κανακάρη σου..
-Τι είπες ; Βαριά δουλειά; Για να δώ τα χέρια σου Μητσάκο!
!!!!!!! άστα…Κρύφτα γιατί θα βάλω τα κλάματα..
Κοίτα τα δικά μου! Αλλάζουμε;

Δώδεκα παρά πέντε.. τώρα γιορτάζω εγώ.. στο τέλος της γιορτής σου.
Όχι γιατί έτσι θέλω αλλά γιατί σε σέβομαι και πάντα είμαι ένα πόντο πίσω σου, ξέρω τα όρια.. εγώ τα βάζω
Χρόνια μας πολλά Μήτσο

Α! πού’ σαι Μήτσο! Σύνταξη θα πάρεις;
Γιατί εγώ μάλλον όχι… Θα στα πω μια άλλη φορά. Τώρα γιορτάζουμε.

10/6/10

Ασκήσεις αντοχής

Νομίζαμε πως κάποτε θα τέλειωνε το ταξίδι
Κρατώντας την αναπνοή μας ,
σχίζαμε με το ζόρι το νερό.. μα κάναμε κουράγιο..
Από κάπου φαινόταν ο ήλιος..
Πολλοί από μας βρήκαν τρόπους να τον φτάσουν..
Κανείς δεν έμαθε πια γι αυτούς.. Είπαν πως χάθηκαν γιατί πρόδωσαν
Είπαν ακόμα πως η ντροπή δεν τους αφήνει να γυρίσουν πίσω..
Δυο τρείς τους ακολούθησαν
Όμως πίσω γύρισαν .. δεν άντεξαν .. νόμιζαν πως θα πέθαιναν.
Έχουμε βλέπεις συνηθίσει να κρατούμε την αναπνοή μας
και με κόπο να προχωρούμε τον δρόμο που διαλέξαμε
Το δικό μας ταξίδι..
Για το τέρμα άλλων

Αντιγραφή από το διαδίκτυο


5/6/10

Κάψαμε τη σούπα ...ΣΤΟΠ! :)


...

Είναι δυνατόν; Ναι.. όπως απεδείχθη είναι δυνατόν..
Καλύτερα.. Αν και οι σούπες πάντα μου άρεσαν γιατί το παιδί σου και το σκυλί σου όπως το μάθεις (και εμένα τι σούπα μ’ έχουν μπουκώσει δεν λέγεται) Ποτέ δεν μου πέρασε απ το μυαλό ότι με ζόριζαν .. φάε τη σούπα σου ο ένας φάε τη σούπα σου ο άλλος, λαίμαργη εγώ κατέβαζα ότι μου πάσαραν ..
Μέχρι σήμερα .. που χρειάστηκε να την κάψω για να βάλω τέρμα σε ότι με συνέδεε με τα παλιά..
Βέβαια θα μείνω νηστική και θα τη βγάλω με σάντουιτς και δεν λέω θα στεναχωρηθώ αλλά πάντα έχω στην τσέπη ορισμένους τρόπους για να ξεπερνώ παρόμοια προβλήματα.. Ο Μαξ μου τους δίδαξε και εγώ τους έφερα στα μέτρα μου αλλά η ουσία είναι ίδια..
Έναν απ αυτούς τους τρόπους τον έχω βγάλει «το γλείψιμο της πληγής..»
Πολύ απλός ..πας σε μια γωνία μακριά απ όλους και γλύφεις τις πληγές σου..
Όταν δεν φαίνονται ή δεν θέλεις να τις δεις αρχίζεις να σκέπτεσαι διάφορα, μέχρι η σούπα να γίνει παρελθόν.. παρακάτω μερικοί τρόποι για να κάνετε τα πικρά γλυκά:
Από σούπα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί; (αλλιώς είναι αλλά εμένα έτσι με συμφέρει)
Όποιος καεί στη σούπα ( ε! καλά χυλός..) φυσάει και το γιαούρτι..
Όπως περπάταγα έφαγα μια σούπα… (στο συγκεκριμένο γεύμα όσοι είναι γύρω σου σκάνε στα γέλια τόσο που ξεχνούν να σου δώσουν ένα χέρι να σηκωθείς)
Σούπα μάννα’ μ πάντρεψέ με!!
Σούπα έφαγες; (Ανέκδοτο με παπαγάλο αλλά ακατάλληλο για να γραφτεί)

"Σούπα ( ! είπα ρε!) θα φύγω σ’ άλλη γη
θα πάω σ άλλη θάλασσα
μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλύτερη από αυτή..
κάθε προσπάθειά μου εδώ μια καταδίκη είναι γραφτή ... " κτλ
Τι σχέση έχει το ποίημα αυτό.. καμιά ..που όρεξη; Αρχίζει όμως με Σούπα..

Ο καλύτερος τρόπος παρ’ όλα αυτά είναι αυτός του Μάξ.. ατόφιος και χωρίς ανθρώπινες παρεμβάσεις..
Απόδειξη πως όσο και αν τον έφτιαξα στα μέτρα μου η ουσία είναι ίδια..
Στη γωνία.. μέχρι να ξεχάσεις..
Δεν ξέρω αν ο Μαξ ξεχνούσε ποτέ τις «γιατρεμένες του πληγές.. ποτέ δεν τον ρώτησα..
Η φωτο: από εδώ

2/6/10

Ρωτήστε και παρά πέρα.. τι το έχουμε το τηλέφωνο!!!!

Ανάρτηση από Λεοντόκαρδο
S O S ! Βρέθηκε στην περιοχή της Ν.Κηφισιάς!!!!








Αν κάτι γνωρίζετε για τον όμορφο αρσενικό σκυλάκο της φωτογραφίας, επικοινωνήστε με το 6977585598.
Βρέθηκε στην περιοχή της Ν.Κηφισιάς την Τετάρτη 2-6-2010 το πρωί! Φαίνεται να είναι από σπίτι, αλλά ήταν αρκετά πεινασμένος. Είναι πολύ ήσυχος και φιλικός , φαίνεται υγιής και δεν πρέπει να είναι πάνω από 1 το πολύ 1,5 έτους!

31/5/10

Λα! λα! Λόλα! λα! λα..... Ολα!

...

Με ζάλισες αγαπητή τηλεόραση.
Στο μυαλό μου στριφογυρίζουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μαζί με τα δικά σου τα γεμάτα «απορία»
-μα πώς;
-μα γιατί;
-μα πότε;
Και εγώ θα σου απαντήσω:
-Μα έτσι!
-Έλα μου ντε!
-Τότε!

Δώρα εις τρίτους από διάφορες «Ζήμενς»... ξέχνα τα!

Τα δώρα δεν δωρίζονται έλεγε μια σοφή κάποτε.. ιδίως αν απ αυτά τα δώρα υπήρχαν διαφορετικά οφέλη για τα δύο μέρη..
Το ένα σίγουρα για το καλό του (υπάρχουν και βίτσια λέμε!)
Το άλλο .. το πήρε και το σήκωσε, το άλλο.. (υπάρχει και ο μαζοχισμός ξανά λέμε!)

Πάμε παρακάτω ,για τις εκπτώσεις απ τη ΣΔΟΕ

Όλοι κάνουμε εκπτώσεις…σχεδόν όλοι..
Στη μαγκιά μας , στη λεβεντιά μας ακόμα και ( χα! χα! χα!)
στην ειλικρίνεια μας .. Λυπηρό! Όχι …. Απογοητευτικό! Πάλι όχι!
Μαχαιριά … πισώπλατη; ναι …
Και χωρίς λόγο…. (μιλάτε ρε! Υπήρχε λόγος; Ποιος;)

Συνεχίζουμε:

Ορφανοί κωδικοί. (μπορούν να σε τρελάνουν)

Αν θες αγαπητή μου τηλεόραση θα τους βρεις του κωδικούς
Μα θα σε πουν τρελή, φαντασιόπληκτη , γιατί θα φτάσεις στα όρια της τρέλας
αν εξακολουθείς και πιστεύεις πως έχεις δίκιο … παρά τις διαβεβαιώσεις για το αντίθετο κάποια στιγμή θα τους βρεις..
και να σου πώ.. φτάνει έστω και ένα απλό νούμερο .. όπως το 298 ας πούμε ..
τυχαίο νούμερο, σε τυχαία στιγμή, σε τυχαία ζωή, για ένα καθόλου τυχαίο παιχνίδι.. το νούμερο 298
Το κλειδί ...
Όμως μη χαίρεσαι ..καρδιά μου.. τίποτα δεν υπάρχει να ξεκλειδώσεις.. σε τίποτα άγνωστο δεν θα βρεθείς.. Απλά …. Μπροστά σου θα ξεδιπλωθεί αυτή, που έλεγαν φαντασία, σενάριο..
Απλά μόνο την στραπατσαρισμένη και την αμφισβητούμενη από σένα και μόνο λογική σου θα δικαιώσεις..
Και τι θα καταλάβεις;
Απλά τίποτα.. μπορεί να κλάψεις.. Αλλά μόνο για ένα γιατί..
Και για κάποιον που έχασες..
Μπορεί και να "χαρείς" ..(το γιατί θα υπάρχει)
Έστω και για κάποιον που "βρήκες.. "

Φέρτε πίσω τα κλεμμένα
Χά! αυτά δεν επιστρέφονται με τίποτα… είναι σαν τα κλεμμένα λόγια,
τις κλεμμένες αλήθειες, σαν τα κλεμμένα παιδικά τραγούδια: γύρω – γύρω όλοι μες του αιγαίου τα νερά!

Μπερδεμένα … όλα ε;
Όπως το λα! λα! όλα! Το λα! λα! Λόλα.. Και το Λόλα πάρε ένα μήλο!
στα χρόνια εκείνα που είχαμε ξαναβρεθεί σ’ έναν άγνωστο κόσμο που έπρεπε να μάθουμε.. και ποτέ δεν τα καταφέραμε ..

Σας ευχαριστώ ,δρόμοι μου και δρόμε μου!

Προς αποκατάσταση του άσματος των ασμάτων.
(Οι δε μέλισσες λέμε δεν κυνηγούν αυτόν που εγκαταλείπεται
Αλλά τον άλλον Πατρίδα μου γλυκειά .. τον άλλον) .... έτσι απλά χωρίς λόγο….


Σχόλια; Σαν να λέμε υπάρχει και φιλότιμο;

22/5/10

Τεριρέμ..

Για τα άδεια από καιρό χέρια σου που νόμιζες ότι τον ήλιο κρατούσαν..
Στάχτη ήταν..

Για τα βασιλεμένα μάτια σου .. που δεν τα άφησαν να ταξιδέψουν..
αυτόν τον κόσμο άλλοι τον κληρονόμησαν

Τεριρέμ

Όταν στο παντοτινό μας χάος καμιά έκρηξη δεν άλλαξε τίποτα..

Τεριρέμ ..

Για τη γροθιά που πέτρωσε στον αέρα.. στάσιμη χωρίς κουράγιο..

Τεριρέμ..

Γιατί ο αμανές και το αμάν χρειάζονται ψυχή «αντρίκια»…
….πως να χειριστεί κανείς την προδοσία ..την μπαμπεσιά,
αν όχι με του «φιλότιμου» το μαχαίρι..

Τεριρέμ….
Και ας καούμε στην κόλασή μας ..όπως ορίζουν οι γραφές..


https://www.youtube.com/watch?v=YL_0qKZxBfc

( Τεριρέμ με την Νεκταρία Καρατζή )





12/5/10

Το σκυλάκι κι' ο κανείς


Απορία ψάλτου λένε ..βήξ
Υπάρχει και η απορία της Ιόλης που είναι σφύριγμα.

Ναι όταν της συμβαίνουν περίεργα τα παρατάει όλα και αρχίζει να σφυρίζει.
Ε! τι να κάνουμε ..καθένας με τα βίτσια του!

Ά τώρα που είπα βίτσια τι μου ήρθε στο μυαλό λέμε!
Ρε! Μάγκες! Όσοι μου έρχεσθε είναι δυνατόν να μπαίνετε από τη δική σας είσοδο και όχι απ αυτή που πάτε μονίμως ,γιατί είμαι σε ηλικία εγκεφαλικού ; Ξέρετε εσείς "κωλόπαιδα" δεν πρέπει να είστε παραπάνω από δύο, δηλαδή ένας, και αυτό μπορεί να μας φέρει σε κατασταση Casus belli γιατί φαντάσου να κάνω το ίδιο..θα μου πούν δικαιολογημένα τι θες κυρά μου και ενοχλείς; οπότε εγώ θα απαντήσω ..εσύ και ο γρύλος σου..
πάμε παρακάτω δεν είναι αυτό το θέμα..

Ούτε τα βίτσια της Ιόλης είναι το θέμα μας αλλά ο Κώστας.
Όσοι δεν ξέρετε , ο Κώστας είναι ο σκύλος μου ( Ιβάν όμως δεν είναι και έχω τύψεις με την αφεντιά μου που δεν μπορώ ακόμα να τον νοιώσω έτσι)
Τον έβγαλα Κώστα γιατί με τα τόσα που ακούω έχω αρχίσει να ψιλοψιλιάζουμε.. Πόρτα βέβαια ακόμα δεν κλειδώνω αλλά άλλο είναι να ακούσει ο επίδοξος κλέφτης να μιλάς και να φωνάζεις με ένα Κώστα... και μη μασάτε αυτό τώρα μόλις τι σκέφτηκα.

Δύσκολες οι ηλικίες που είσαι αναγκασμένος να περπατάς με Πι.
Και καλά σε φυσιολογικές συνθήκες ..κάτι γίνεται..
Στη λαϊκή με το Πι, στο ΚΑΠΙ με το Πι ,
μέχρι και στο γυμναστήριο μ’ αυτό πάω
Αλλά φανταστείτε να με κυνηγήσει κανένας κακοποιός …θα μπορώ να τρέξω;
Δεύτερος λόγος που τον βάφτισα έτσι είναι για να γιορτάζουμε την ίδια μέρα.

Καλά πάλι άρχισα να λέω πολλά σαν γλου-γλού γαλοπούλα.. (δεν θυμάμαι ποιος το είπε.. Οχι σε μένα καλεεεεέ!!!)

Λοιπόν σήμερα που τα είχα πάρει …τι περίεργο… γιατί μου γυρίσανε τα άντερα παπαδάκιδες αυτιάδες και τα ρέστα συν κάτι Ιατρόπουλοι από χθες άρχισε και εντελώς ξαφνικά ο υπολογιστής μου να κάνει τα δικά του..
Το τι σελίδες είδα χωρίς να τις αναζητήσω ..άλλο πράμα.. άσε που δεν τολμάς να μπεις και μέσα γιατί αισθάνεσαι σαν ματάκιας..

Και επειδή δεν γνωρίζω από τεχνολογία τον έκλεισα και είπα να κάνω ότι και η Ιόλη. Άρχισα να σφυρίζω..
Οπότε βλέπω τον Κώστα να έρχεται απ το μπαλκόνι με αβέβαια βήματα κοιτώντας με στα μάτια να ανεβαίνει στον καναπέ και να μου απλώνει το χέρι του..

Ρέ! Ρέ! Ένα χέρι!
Ε! ναι! υπάρχει Θεός ….γμτ μου!

Καλή σας μέρα και να προσέχετε ..γιατί μπορεί να υπάρχει αλλά μην περιμένετε να σας προσέξει..

Το τραγούδι που σφύριζα στη διάθεσή σας .
Ίσως κάποιος ειδικός να μου εξηγήσει..... η μελωδία άρεσε στον Κώστα
ή το χέρι που άπλωσε ήταν όλο δικό μου..
Γιατί δεν ξέρω αν σας είπα πως είμαι και χαζή!

10/5/10

Γύρισαν τα στεφάνια των πολιτικών!!!


Γράφει ο Καφενόβιος

Σπουδαίο μάθημα αξιοπρέπειας δέχθηκε ο πολιτικός κόσμος από την χαροκαμένη οικογένεια της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, της άτυχης γυναίκας από το Αίγιο, που βρήκε τραγικό θάνατο στη διαδήλωση της περ. Τετάρτης. Τα στεφάνια που είχαν στείλει, ο πρωθυπουργός, οι αρχηγοί των κομμάτων και συνδικαλιστικοί φορείς, μεταφέρθηκαν στο πίσω μέρος της Εκκλησίας και γυρισμένα ανάποδα, πλην αυτού του Προέδρου της Δημοκρατίας. Tην ίδια τύχη είχαν και τα στεφάνια της διοίκησης της Marfin, ο πρόεδρος της οποίας ο πολύς Α. Βγενόπουλος, έχασε τη μιλιά του όταν άκουσε να μη δέχονται ούτε καν να συζητήσουν την «προσφορά» του να αναλάβει τα έξοδα της κηδείας. «Δεν θέλουμε τίποτα από εσάς, κύριε. Το μόνο που θέλουμε είναι να μας φέρετε πίσω το παιδί μας" φέρεται να του απάντησαν.

Κι όμως κανείς δεν ντράπηκε! Γιατί κανένα πολιτικό παχύδερμο δεν είναι σε θέση να νοιώσει την οργή, την αγανάκτηση και τη χλεύη των πολιτών.
Διάβασε τη συνέχεια ΕΔΩ
Αναρτήθηκε από kafeneio στις 10:01 π.μ. 6 σχόλια
(Συγνώμη καφενείο για την αντιγραφή
Δεν ήξερα από που να πάρω άδεια... και δεν ήθελα κιόλας)

7/5/10

Τελείωνε...

-Έχω να σας προτείνω κάτι διαφορετικό.. μας είπε ο Τάκης όταν αργά το βράδυ περάσαμε απ το μαγαζί του( χαμένο σ’ ένα στενό του Βύρωνα)

εμείς οι χαμένοι στη χθεσινή πορεία, -εμείς που δεν κρατάγαμε σημαίες εννοώ-
αλλά το απαιτούν οι στιγμές να είμαστε στους δρόμους, οπότε είπαμε να εισχωρήσουμε σε μπλοκ σημαιοστόλιστο κάνοντας από μόνοι μας τα πίσω βήματα του Βλαδίμηρου..

Αφού κάναμε το «καθήκον» μας, ορμήσαμε μετά στου Τάκη με ένα κόμπο στο λαιμό και βουβοί αρχίσαμε γουλιά –γουλιά να τον σπρώχνουμε προς τα κάτω και χρειάστηκαν αμέτρητες γουλιές όχι για να φύγει αλλά να ξεχαστεί.. κάπως.
Οπότε η πρόταση του φίλου μας του Τάκη για το καινούργιο πιάτο του, μας βρήκε με άδειο κεφάλι και δεν ξέρω τι εννοεί ο ποιητής όταν λέει «θα πιώ να κάνω κεφάλι» αλλά το ιμάμ μοσχοβολούσε στο τραπέζι τόσο που η κοιλιά νίκησε και μας επέβαλε τους δικούς της νόμους..

-«Για να προτείνεις κάτι πρέπει να το ξέρεις , να το έχεις δοκιμάσει, να το έχεις κάνει.. με λίγα λόγια να έχεις «πτυχίο» στο αντικείμενο, είπαμε,
και σαν γατιά που γλείφονται όταν χορτάσουν,αρχίσαμε να σχολιάζουμε και να αναλύουμε τα πάντα, μετά... όταν ήρθε η ώρα της «αμπελοφιλοσοφίας» και να μια λέξη που ακόμα δεν την έχουν καταλογίσει στα ελαττώματα της ράτσας μας, οι ειδικοί στο να βρίσκουν τι φταίει και πως θα βγούμε όχι μόνο απ την κρίση αλλά κι ακόμα παραπέρα…
πως θα πάμε μπροστά ..
πως θα φτιάξουμε έναν καινούργιο κόσμο..

Γιατί με το να φωνάζεις φίλε ,συνέχεια ότι πρέπει να αλλάξουμε ως μονάδες
να μην πετάμε τα τσιγάρα απ το αυτοκίνητο, να μη δίνουμε φακελάκια στους γιατρούς ,και ολα τα άλλα που μου αραδιάζεις κάθε τόσο,
(να είμαστε τίμιοι και κόσμιοι με λίγα λόγια αν σε καταλαβαίνω καλά) ,
και να επιμένεις ότι αυτά φταίνε για «το κακό μας ριζικό» και τίποτα άλλο, με κάνεις να πιστεύω πως αυτόν που ζητάς να αλλάξει είναι ο εαυτός σου αφού τα κατέχεις τόσο καλά, γιατί εγώ το θεωρώ αδιανόητο να τα κάνω επειδή απ το σπίτι μου, μου έμαθαν πέντε πράγματα διάολε.. που δεν τα ξέχασα και που μου είναι αυτονόητα όλα αυτά που μας συμβουλεύεις..
Και αφού ζητάς απ τον εαυτό σου να αλλάξει ,
άλλαξε ρε γμτ μου..
άλλαξε να πάμε επί τέλους μπροστά..
άλλαξε μήπως και δεις ποιοί και γιατί σε θέλουν έτσι , κοντόφθαλμο και κλακαδόρο.. Άλλαξε ή βγάλε το σκασμό ..

Συνεχίζεται…
(μια άλλη φορά..
ο κόμπος .. το κρασί... κι αυτός ο Βλαδίμηρος νυχτιάτικα..)

29/4/10

Με(τυρί)... απασχόληση!

..



Όταν τολμήσεις να πεις στην Ιόλη «ότι αυτό δεν μπορείς να το κάνεις»
θα φέρει τον κόσμο ανάποδα για να το καταφέρει και να σου αποδείξει ότι μπορεί..
Μεταξύ μας το έχω βρει το κουμπί της και στο σπίτι μου πια δεν χρειάζομαι ηλεκτρολόγο και υδραυλικό παρά μόνο σε μεγάλη ανάγκη..

Εκτός αυτών είναι και βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στην παρανομία..
Οδηγεί χωρίς δίπλωμα χροοοοοόνια τώρα , περνάει με κόκκινο στα φανάρια σκαρφαλώνει σε πεζοδρόμια όταν βιάζεται (μια φορά μου τη φέρανε κομματιασμένη) ..

Τώρα τελευταία και για διαφόρους λόγους που δεν έχουν σχέση με την οικονομική μας κατάσταση (???!!! Χα!) σταμάτησε ξαφνικά η υδροδότηση του σπιτιού μας (!!!!!!) και χτυπιόμουν, με κοίταξε υποτιμητικά πήρε έναν κάβουρα , πήγε στον μετρητή και άνοιξε το νερό.. οι μαγαζάτορες την κοιτούσαν περίεργα.. αλλά αυτή σημασίαααα!
Και σαν να μην έφτανε αυτό μου φώναξε θαρρείς επίτηδες για να την ακούσουν όλοι «Κι ας πάει τώρα κανένας ρουφιάνος να με καρφώσει!!!»
Πήγα εγώ στην Αθηνάς γιατί εμένα μάλλον θα εννοούσε.. όχι για να καρφώσω αλλά για να πληρώσω..

Περί τυριού ο λόγος σήμερα και λογοφέραμε γιατί επέμενα ότι το γάλα του σουπερ Μάρκετ τυρί δεν γίνεται!!
Το έχω παλέψει, είμαι οργανωμένη, με τα θερμόμετρά μου, τα καλαθάκια μου τις πυτιές μου, αλλά δεν γίνεται ρε παιδί μου..
Το έκανε η σκύλα … ΄Εκανε τυρί!

Και τώρα που είπα σκύλα να κάνω μια παρένθεση για να πω σε ορισμένους (1) ναυτιλλόμενους ότι τον Ιβάν απ το αβαταρ μας δεν τον βγάζουμε και να το βουλώσουν και να πάνε σε άλλη παραλία γιατί δεν είμεθα γατούλαι.. και τα φτηνιάρικα δεν μας «ρίχνουν» και , άλλα είναι τα ενδιαφέροντά μας και το φωνάζουμε δεν το έχουμε κρυφό!
κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.

Έκανε λοιπόν τυρί ζητώντας βοήθεια απ αυτήν (ΕΔΩ Λέμε!) την ιστοσελίδα και απορώ γιατί τη βοηθούνε; Για να έρχεται και να μου κάνει μαγκιές;
Όντως εδώ που τα λέμε την παραδέχτηκα καθώς και τον δάσκαλό της επίσης
Και να το τυρί που δεν χρειάστηκε τίποτα άλλο παρά 1 κιλό γιδινό γάλα και μισή κούπα λευκό ξύδι. (Ξανακοίτα ΕΔΩ!)
Ξύδι έβαλε και στη φρουτοσαλάτα με φράουλες ,αλλά.. μπαλσάμικο γιατί τονίζει λέει τη γεύση τους ( θαρρείς και είχε και στο χωριό της μπαλσάμικο.. μην πω τίποτα!)
Και με σιρόπι ξυδιού έκανε το ντεκόρ του πιάτου..
Ζήλεψα είναι η αλήθεια ..γιατί ρε γαμώτο μου … έ ναι! είμαι ζηλιάρα!

Όταν τη ρώτησα (για να πω κάτι κι εγώ) γιατί δεν έκανε κανονικό τυρί με πυτιά με κοίταξε πάλι υποτιμητικά και μου απαντά με ύφος χιλίων τυροκόμων (το ψώνιο)
-Με ποια πυτιά; Αυτή που έχεις στο ντουλάπι 6 χρόνια;
Ειλικρινά δεν την αντέχω πια!!
Αλλά μπορώ να πω κάτι όταν βλέπω το αποτέλεσμα;

(Άντε να της χαρίσω και το τραγούδι της
όχι για κανέναν λόγο αλλά μου κάηκε μια ασφάλεια! σας φιλώ και φεύγω πρίν αρχισει το άσμα!


19/4/10

Και με τους ήχους (των) ..επανέρχεσαι.. (***)

.
Όταν τελειώσουν όλα γυρίζεις το κλειδί στην πόρτα μια και δυο και τρείς φορές..
Υπογράφεις και τον επίλογο φαρδιά πλατιά , μαζεύεις απ το τραπέζι την τράπουλα της παρτίδας που έπαιξες με τον εαυτό σου … αφήνοντάς την μισή γιατί φοβήθηκες μη χάσεις.. ή μην κερδίσεις.. κι ’αρχίζεις να τσεκάρεις το μυαλό βάζοντάς του δύσκολα μην από λάθος εκεί μέσα στα συρτάρια της μνήμης έμεινε κάτι ξεχασμένο.
Κι’ αυτό, φιλότιμα σου κάνει το χατίρι απαντώντας με Χ στην κάθε σου ερώτηση.
Τρία τσιγάρα καίνε στο τασάκι κι ανάβεις το τέταρτο όσο το μυαλό διαγράφει.
Τα συρτάρια ανοιγοκλείνουν τώρα από μόνα τους ..άδεια όλα.. μέχρι που φτάνεις στο τελευταίο.
Όταν αδειάσει κι αυτό θα πάρεις βαθιά ανάσα και θα πεις φουσκώνοντας σαν κοκόρι : Μπράβο μου! Τα κατάφερα!
Μα να που ,το τελευταίο συρτάρι αρνιέται πεισματικά να ανοίξει και ένα σήμα κινδύνου κάνει την εμφάνιση του…ΣΕ σένα…αν είναι δυνατόν!
Τα συρτάρια ανοίγουν και με κατσαβίδι..
......................................................
Το συρτάρι σου ήταν γεμάτο μουσικές ,τραγούδια ,λόγια .
….. ό,τι παραβιάζεις σε πνίγει…
Μπλόκαρες το σύστημα πολύχρωμέ μου κόκορα Τα Χ έγιναν επαναφορά..
Επαναφορά…επαναφορά.. επαναφορά…επαναφορά.. επαναφορά..
Επαναφορά στα καινούργια, στα παλιά, στα πιο παλιά..
Και δεν μπορείς να ξεφύγεις.. ή πόρτα είναι κλειδωμένη και το κλειδί το πέταξες για σιγουριά …το ξέχασες;


14/4/10

Ε! Ναί!



Όταν ένα παιδί πετροβολάει το φεγγάρι,
τη θάλασσα , τους ανθρώπους, μην το φοβάσαι..
Ψάχνει να δει … αν είμαστε ζωντανοί…

Στην Π.Ρούπα... (Οι γυν. οργανώσεις ασχολούνται με αμιγώς γυνακεία θέματα)
Ευχαριστώ όσους μου το θύμησαν

13/4/10

Γιαλλλαντζί μπρε..σε λέω.. γιουκαλίλι

..




-Ελιάαααααα!!
-Έλα μουυυυυυυυυυ!
-Δεν νομίζεις ότι είναι καιρός να κάνουμε μια κουβέντα οι δυο μας;
Και για να έχουμε καλό ρώτημα γιατί με είχες διώξει κάποτε;
-Γιατί είχαν πάρει τα μυαλά σου αέρα!
- Ναι ! αλλά δεν έφταιγα μόνο εγώ.. με εξαπάτησαν..
- Και ποιος σε εξαπάτησε ρε Εύα; Κανέν…
- ΜΗΝ το πεις !!
- Ποιο;
- Θέλω να πω… όχι ακριβώς με εξαπάτησαν αλλά να! Μου είπαν «Λόλα να ένα μήλο!»
-Και της Εύας αυτό της είπαν..
- Ναι !αλλά εμένα με ζάλισαν με το μήλο.. Και να ένα μήλο την ημέρα! και πάρτο Λόλα ..και γλέντησέ το Λόλα..και χουχουχού και χιχιχί!
- Ε! γι αυτό σε έδιωξα …γιατί κι εσύ μου ζάλισες τον έρωτα.. με το μήλο.. χα! χα!
- Οπότε εγώ τώρα να κοιτώ την δουλειά μου και να ασχολούμαι με ότι εσύ;
- Ναι και με συνταγές.. Άφεριμ!
-Σήμερα θα κάνω ντολμάδες …. Γιαλαντζί..
…………..
Μια που είπα γιαλαντζί… για θυμήσου μεγαλεία η γειτονιά μας στους Ολυμπιακούς!
……. ;
-Τότε ρε που η … έτσι του Νοέμβρη βρέθηκε μπόσικη και την πιάσανε!
Ευγενέστατη όμως.. σου λέει έχει γούστο να μην έχουμε προσέλευση ξένων..
στο πανηγύρι!
- Και τα μεγαλεία που τα είδες;
-Ε!!! τα ελικόπτερα.. κάθε ένα λεπτό..
Τα εκατά με μάτι «Χαβάη 5-0»…
Αμ το Ζέπελιν από πάνω !! να ζυγιάζει σαν αράχνη, να βλέπεις και την ανεμόσκαλα να κρέμεται ..
Μεγαλεία σου λέω… τι τα θές ..κάθε πέρσι και καλλίτερα… άσε που δεν ξέρω αν είχαν πλάκωσει και δημοσιογράφοι με τα λίνγκ τους..
βλέπεις τα είχαν κάνει απάνω τους τότε. Α και τώρα που είπα δημοσιογράφος… ποιος το περίμενε ότι οι δημοσιογράφοι του Στάρ θα ήταν οι ποιο έγκυροι και σοβαροί απ όλους.. Με τα σκάνδαλά τους , με τις ξανθιές, τις Πετρούλες τα κουτσομπολιά...Καλά …πάω για τους ντολμάδες.. μεσημέριασε..
……………
-Ελιάαααααααα!
- Λέγε!
- Αν ήσουν ένας ρουφιάνος που σεβόταν τον εαυτό του τι θα έκανες;
- Τι λες! ρε!
-Αν ήσουν ένας προποϋπάλληλος ήθελα να πώ..
- Τι θα΄ κανα.. εσύ τι θα έκανες;
- Χέ! Χέ! Θα είχα γεμίσει το διαδίκτυο με μπλόγκ δικά μου..
θα έκανα, μια τον επαναστάτη, μια τον Καρατζό, μια τον κουρασμένο, τον αναρχικό, τον θεούσο, την νοικοκυρά…. Το..

-Ιόληηηηηηηηη!
Γύρνα στα παλιά σου… γράφε ότι θές! Δεν θα σε διώξω ποτέ πια!
Ά! να χαθείς! Καλύτερα να ερωτεύεσαι παρά να σκέπτεσαι..

Η φωτό από δώ

9/4/10

Λίγη Πατρίδα στο μπαλκόνι...

….


Μια νεραντζιά που ..περιμένει κάτι να γίνει.



Ένα αλεξανδρινό που δεν έχει καταλάβει ότι πέρασαν τα Χριστούγεννα.


Μια μουσμουλιά που λέει «βαρέθηκα και φεύγω»και παραδίπλα μια συκιά..


.... που πίνει καφέ με μια τρελή ελιά....

Και όλα προσπαθούν να κρύψουν γύρω τις κεραίες , τους ηλιακούς και τους ακάλυπτους…
Κι όλα στέκουν ακίνητα.. και κάνουν όνειρα πώς αύριο θα είναι μια άλλη μέρα
Και κοιτώντας τον ουρανό μιλούν για τις γραφές.. και έναν καινούργιο Μεσσία περιμένουν.. αφού οι παλιοί τους θεοί κοιμήθηκαν..


Και μόνο μια φιτιλιά στα πόδια τους μετράει με το μπόϊ της τη "γή" κι'αναρωτιέται :
Καλά εγώ τι γυρεύω σε μπαλκόνι;Και ποιά Πατρίδα έχω;


2/4/10

Αγία Ελλάς

Και παίρνει το στρατί-στρατί, στρατί το μονοπάτι
Και το στρατί την έβγαλε μπρός στου χαλκιά (χαρτσιά!) την πόρτα
- Ώρα καλή σου «μάστορη»
- Καλώς την Άγια Μάννα.
-Τι είν’ που πολεμάς εκεί; Τι είν’ που μαστορεύεις;
-Εχτές μου παραγγείλανε του γιου σου τα πιρόνια.
Εκείνοι μου είπαν τέσσερα εγώ τα κάνω πέντε..
Τα δυο, στα δυο τα χέρια του
Τα δυο στα δυο του πόδια
Και τ' άλλο το φαρμακερό να μπήξουν στην κοιλιά του
Να τρέξει αίμα και νερό να μαραθεί η καρδιά του




Απ το βιβλίο του Αντισσαίου Β. Πλάτανου
Μάρτης 1958
Τυπογραφείο:Βρασίδας Χαλκιόπουλος
Κεραμέως 3 Αθήνα.

(Ευτυχώς... άλλα διαβάζαμε και άλλα καταλαβαίναμε
από τότε.. )

26/3/10

Περί ανέμωνεεε! και υδάτωνεεε,

..


Γιατί μπάφιασα χθες και έμαθα απ τους συμπλογκεράδες όσα δεν είχα μάθει στη ζωή μου για την επανάσταση για τους ήρωες και όλα τα σχετικά του 1821. Εμ τους εθνικούς Ευεργέτες που τους πάς; Τηλεόραση δεν κοίταξα πρώτον γιατί δεν μ’ αρέσουν οι αποχαιρετισμοί αφού τέλος λένε οι παρελάσεις αλλά και για τον πιο παραπάνω λόγω συν που δεν είχα καμιά όρεξη να δω ξανά μανά τον Παπαμιχαήλ - Παπαφλέσα.
Τώρα θα μου πεις γιατί κυρά μου αλώνιζες στα μπλόγκ; Γκούχ! γκούχ!
Δεν είχες δουλειά να κάνεις; Είχα πως δεν είχα ..αλλά η καλή μέρα απ το πρωί φαίνεται..
Λοιπόν που λέτε αφού ξύπνησα το πρωί… Και κάνω μια παρένθεση να σας ρωτήσω από πότε οι Ελίτσες γιορτάζουν του Ευαγγελισμού;
Ξύπνησα λοιπόν με καλή διάθεση για όλες τις ευχές που δέχτηκα και όπως ρέμβαζα στο μπαλκόνι λέω δεν κάνω μια σκορδαλιά για μια ψυχή που πρωί –πρωί άλλη δουλειά δεν είχε παρά να χτυπάει πόρτες και να ρωτά αν «γιορτάζει κανείς;»
Είπα λοιπόν να την κεράσω μια σκορδαλιά της Προ-Προύς (κατά το Σαπφώ της Σαπφούς,) αν και δεν ήμουν σίγουρη κατά πόσο θα την δοκίμαζε γιατί sic σκορδαλιά για την αφεντιά της δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα.. και εξακολουθεί όποιος την τρώει να μυρίζει από μακριά.. και επειδή ξέρω πώς τρώει μόνο τον λευκό ταραμά γι αυτό ήμουν κάπως διστακτική… εξ’ άλλου τα χαβιάρια οι αστακοί και τα μπρικ δεν ταιριάζουν και πολύ με την σκορδαλιά.. και παρεμπιπτόντως να καταθέσω ότι το μπρικ προ αμνημονεύτων χρόνων λεγόταν ρόζα και πουλιόταν χύμα στην αγορά σε χωνί από μπλε χαρτί τετραδίων. Αλλά και πονηρά σκεπτόμενη είπα γράψε την εσύ και που ξέρεις μπορεί να σου κάνει πάλι καμιά διαφήμιση σε κανένα μπλόγκ Κυπριακού νηολογίου. Αυτά περί εδεσμάτων καλομαθημένων ουρανίσκων.
Και εφόσον η καλή μέρα απ το πρωί είπαμε φαίνεται έχασα τα γυαλιά μου
που τα βρήκα ύστερα από ώρες κρεμασμένα σε έναν Μπέντζαμιν που είχα ποτίσει . Τ ο τετράδιο της Πρό-Πρό δεν είχε την συνταγή όσες φορές κι αν το έψαξα.. Κι όταν άναψα τσιγάρο για να μαζευτεί το θολωμένο μου μυαλό ,αυτό το έκανε το θαύμα του (κι ας έρθει κανένας κιαρατάς γιατρός να μου πει να το κόψω!)..
Και ή συνταγή βρέθηκε στις ενότητες (κρατήσου στη θέση σου…. ) παρακαλώ!
Εμβάμματα !!!
Τώρα αν αναφωνήσω έλα έμβαμμα στό τόπο σου θα πλακώσει πάλι κανένα συμπατριωτάκι και θα μου κάνει παρατήρηση ότι δεν μιλάω γυναικεία γι’ αυτό δεν λέω …έλα έμβαμμα στον τόπο σου…. Και επειδή με κάθε καινούργια λέξη που βρίσκω τρέχω στο Λεξικό ( Ελευθερουδάκης 1928 ) που μου είχε πάρει ο παππούς μου με το που γεννήθηκα δηλ 21.5.28. Βέβαια σήμερα δεν κάνουν τέτοια δώρα στα νεογέννητα, γιατί τι αξία έχει μια εγκυκλοπαίδεια, μπροστά σε μια εγγραφή φοίτησης σε διάσημο κολέγιο!
Έμβαμμα πληροφορήθηκα είναι και ο ζωμός που βουτάς το ψωμί και η σάλτσα μην πω καμιά κουβέντα η σουρτουκλεμέ (και ποτέ «μπουρδουκλεμέ» όπως λένε μερικοί που ζόρ-ζουρνά να ξεχάσουμε τη γλώσσα μας .)
Συνταγή:
Σκορδαλιά: Είδος εμβάμματος έχοντας ως βάσιν το σκόροδον και ως συστατικά, γεώμηλον βραστόν ή ψίχαν άρτου κάρυα ή αμύγδαλα ελαιον και όξος άπαντα κοπανιζόμενα εντός ιγδίου.. (άντε πάλι το ιγδίον)
Μια απ τα ίδια είδα και στο τετράδιο χωρίς τίποτα άλλο παρά μόνο δυο λέξεις
στα συστατικά «μερικοί προτιμούν και άλευρον»
Ωπα! Εδώ είμαστε και επειδή πρόκειται περί οικογενειακού μυστικού η Πρό-Πρό δεν γράφει τίποτα παρακάτω…
Εγώ όμως θα σας το προδώσω γιατί αυτά τα οικογενειακά μυστικά δεν τα μπορώ γιατί καλά να αφορούν μόνο… σκορδαλιές…
Λοιπόν άμα θέλετε την συγκεκριμένη σκορδαλιά βάλτε σε ένα τηγανάκι- κατσαρόλι 2-3 κουταλιές αλεύρι και διαλύστε το με τόσο νερό ώστε να γίνει ένας παχύρευστος χυλός.
Βάλτε το σε χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να γίνει μια σφιχτή μπάλα και να χάσει το γαλακτερό χρώμα που είχε.
Βάλτε τη μετά στο Μούλτι ρίξτε όσο σκόρδο τριμμένο αντέχετε μια πρέζα αλάτι και άλλο τόσο ζάχαρη και χτυπάτε προσθέτοντας σιγά –σιγά σπορέλαιο και λευκό ξύδι..

ΥΓ: την συνταγή σας τη δείνω
1) γιατί ξέρω δεν θα τη διαβάσετε
2) Γιατί θα σκεφτείτε… αλεύρι; Μπλιάχ!
3) Αν ωστόσο την κάνετε δεν θα την πετύχετε
γιατί εγώ είμαι μαστόρισσα
4) αν την πετύχετε να αναφέρετε το όνομά μου.

Με αγάπη..
ΙΟΛΗ