27/10/15

Νεκρών Όχι






του Γιάννη Λαζάρου
Ξεκινήστε τις ετοιμασίες. Γυαλίστε ιστούς και σιδερώστε σημαίες, κάντε το μάτι να βουρκώσει με ηρωικά κατορθώματα των νιάτων του '40 και μετά ξανά πίσω στο μαντρί. Πιο μεγάλη ιστορική ειρωνεία δεν υπάρχει στους αιώνες. Να πανηγυρίζεις το "ΟΧΙ" στους κατακτητές ενώ οι απόγονοι των κατακτητών σε έχουν υπό κατοχή. Ευρωπαίοι και εκείνοι, Ευρωπαίοι και τούτοι εδώ. 
Η απορία όμως είναι γιατί εσύ ως απόγονος εκείνων των νιάτων, που έβγαλαν το φίδι από την τρύπα, χαίρεσαι και κοκορεύεσαι στον παλμό της επετείου. Τι σχέση έχεις εσύ με τον παππού σου; Εσύ άλλαξες μέσα στα 70 χρόνια που πέρασαν. Κοίτα όμως τους απογόνους των κατακτητών σου. Δεν άλλαξαν καθόλου. Ίσα- ίσα που από "απλοί σφαγείς" που ήταν οι πρόγονοί τους (όπως αποκάλεσε η κατακριτέα από την Γερμανία έκθεση της Κομισιόν) ετούτοι εδώ έχουν εξελιχθεί. Δεν πράττουν απλά κτηνωδίες, τις σκέφτονται και τις εφαρμόζουν χωρίς να λερώσει το κουστούμι τους ούτε μία σταγόνα αίμα, χωρίς να χαλαλίσουν ούτε μία σφαίρα. Η σφαίρα κοστίζει, η ζωή σου όμως έχει αποδεδειγμένα μηδενική αξία. Ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ και όλα τα άλλα καλόπαιδα είναι περήφανοι στους τάφους τους για τους απογόνους που αμόλησαν στον πλανήτη. Το ίδιο περήφανοι όμως σίγουρα δεν είναι οι πρόγονοι τούτων εδώ των Ελλήνων. Είτε ενταφιασμένοι, είτε άταφοι έχουν χάσει την ησυχία της ψυχής τους με την εξέλιξη του δικού τους είδους. 
Από το "ΑΕΡΑ", στο "Ειρηνικές και μαζικές διαδηλώσεις". Από το "Κορόιδο Μουσουλίνι", στο "Ευρώπη του Νότου". Από το "Κάτω ο φασισμός", στο "Ολοκληρωτικό όραμα της Ευρώπης". Από τον "Τοίχο της Καισαριανής" στο "Μαζί ενωμένοι για το Ευρωπαϊκό Όνειρο". Από το Ρούπελ, στο "Δρόμο για τις Βρυξέλλες". Τέτοιες κουβέντες εκσφενδονίζουν καθημερινά από όλους τους χώρους οι σωτήρες σου και υπερασπιστές της εθνικής σου αξιοπρέπειας. Τέτοιοι μάς πρέπουν αφού χεζόμαστε μπροστά σε ανδρείκελα που μας κουνάνε το δάχτυλο σαν δάσκαλοι της κακιάς ώρας και μας βάζουν τιμωρία με το πρόσωπο στον τοίχο και το ένα πόδι πάνω. 
Άιντε στις παρελάσεις να κουνάμε σημαιάκια και να ακούμε την κάθε αρλούμπα του κάθε δημοκρατίσκου περί Ελευθερίας και Ιδανικών. Αντί να κλείσεις τα παραθυρόφυλλα εκείνη την μέρα και να κλαις, έχεις και το θράσος να κατέβεις στο δρόμο να καμαρώσεις τα χάλια σου. Βγάλτε τους νεκρούς των βουνών και των κάμπων, των νησιών και των πόλεων να αντισταθούν για μας. 
Από ζωντανούς που επέλεξαν να ζήσουν μία ζωή εν τάφω οριζόμενη από κατακτητές μην περιμένεις τίποτε. Η Ελλάδα δεν ανήκει πλέον στους Έλληνες. Η Ελλάδα ανήκει στους νεκρούς της.- 

24/10/15

Στρατευμένη υποτέχνη



Την ώρα που η εξουσία έσπρωχνε μεθοδικά από την δεκαετία του '80 τις Άντζελες Δημητρίου, Πανταζήδες και ποπσκυλάδες,  παράλληλα δημιουργούσε την αντίπερα όχθη του βαρέος έντεχνου και του πολιτικοκοινωνικού τραγουδιού που στο βάθος ασχολούνταν μόνο με τις υπαρξιακές αναζητήσεις που κατέληγαν στο γιατί μάς άφησε ο γκόμενος/α ή γιατί αν και δε μου λείπει τίποτε νιώθω μια μοναξιά την ώρα που μαγειρεύω μια μακαρονάδα. Για άγνωστο λόγο όλοι αυτοί που αυτοχαρακτηρίζονταν έντεχνοι θεωρούσαν ότι είναι η συνέχεια της ποιότητας του Μάνου Χατζιδάκι γι' αυτό ή θα κόμπαζαν ότι ο Μάνος τους ήξερε προσωπικά ή στα κουλτουρέ μαγαζάκια (τα έλεγαν μουσικές σκηνές) ανάμεσα στην εντεχνίλα έβαζαν πάντα έναν Χατζιδάκι για να νιώσει ο μαλάκας θαμώνας ότι είναι θαυμαστής της ύψιστης ποιότητας. Θαμώνες κατά κύριο λόγο ήταν Συνασπιστές, αριστεριστές και γενικά αυτοί που σνόμπαραν την υποκουλτούρα της Δημητρίου, το παραδοσιακό τραγούδι, το λαϊκό τραγούδι αλλά στήριζαν την υπερκουλτούρα των Σαββόπουλων, Νταλάρηδων, Αλεξίων, Κραουνάκηδων, Πρωτοψάλτηδων, Ξυδάκηδων, Αρβανιτάκηδων, Λαζόπουλων και στην συνέχεια νεότερων όπως ο Θηβαίος.


Μετά 30 χρόνια παρουσίας της εντεχνίλας στην Ελλάδα και αφού τελικά οι συνασπιστές-αριστεριστές πήραν την εξουσία, οι άνθρωποι που εκπροσωπούσαν την πολιτική γραμμή μέσω του ήχου, του στίχου, του ντυσίματος, της σκηνικής παρουσίας, του πολιτισμού ως στρατιώτες θα πρέπει να υπερασπιστούν το Κάστρο της αριστερής εξουσίας που μεταμορφώθηκε γοργά σε φιλελεύθερη εξουσία μιας αποικίας. 
Έτσι οι έντεχνοι διασκεδαστές απέκτησαν και δημόσια πολιτικοκοινωνική θέση. Τους εντεχνίλες θα τους δεις σε όλα τα κόμματα και κάνουν αισθητή την παρουσία τους τα τελευταία χρόνια σε συνάξεις κομμάτων και υποκομματιδίων πουλώντας την "βαριά" τους τέχνη για να ανέβει το prestige του κομματικού αρχηγού και βέβαια τα κόμματα πλέον έχουν στόχο Ευρωπαϊκό και όχι ιδεολογικό. Υπηρετούν άπαντες τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και όχι το βαρύ κλαρίνο. 

Ο Μητσιάς μάς έβρισε που δεν στηρίξαμε τον κουμπάρο του Σαμαρά, είδαμε την Αρβανιτάκη και τον Ξυδάκη στο πλάι του Σταύρου Θεοδωράκη όταν έστηνε το κόμμα, ακούσαμε τον Κραουνάκη να λέει ότι είναι friendly του Σύριζα και γι'αυτό έχει εκπομπή στο "Κόκκινο", η Πρωτοψάλτη έγινε διορισμένη κατοχική υπουργός,  ο Σαββόπουλος αφού το 2011 επί ΠΑΣΟΚ πρότεινε να πάνε οι μετανάστες σε ξερονήσια για να αδειάσει η Αθήνα ξαναχτύπησε επί Σύριζα λέγοντας ότι προτιμά το ευρώ και τον φοβίζει ο εθνικός διχασμός που μπορεί να προκληθεί λόγω ιδεολογιών στην Ελλάδα του 2015. Ξαφνικά τους φοβίζουν οι ιδεολογίες αυτούς που υπηρετήσαν την ιδεολογία του μαγαζιού γωνία Αριστερά και ανένταχτος χώρος. Βόλευε η ιδεολογία όταν ήταν να υπηρετήσουν την πατρίδα πουλώντας τρέλα ως γνωστοί αντιρρησίες συνείδησης. Πολύ βαριά επανάσταση γιατί σαν βγεις από αυτή την φυλακή κανείς δεν θα σε περιμένει. Τον μετανάστη όμως να τον περιμένει ξερονήσι επειδή σου χαλά τον πρωινό σου περίπατο.

Δεν καταλαβαίνει ο καλλιτέχνης ότι το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να γράφει τα τραγουδάκια του, να μην φαλτσάρει (όσο μπορεί), να αποδίδει καλά το άσμα (με πόνο φτιαχτό) και να το βουλώνει όταν η κοινωνία πρέπει να μένει ανεπηρέαστη από φτιαχτά είδωλα της ίδιας της εξουσίας. Άλλο Χατζιδάκις κι άλλο Λαζόπουλος. Μην μπερδεύουμε την βούρτσα με την πούτσα. Άλλο να διευθύνεις το Δεύτερο Πρόγραμμα σε εποχές που ο αναλφαβητισμός στην Ελλάδα ήταν 60% κι άλλο να εργάζεσαι στο ελληνικό παράρτημα του RTL και να κάνεις τον κλόουν σε χορτάτο κοινό πάντα υπέρ του Σύριζα και των συμφερόντων των τηλεοπτικών μετοχών σου. 

Μην νομίζουν ότι επειδή φοράν ένα κασκόλ, βραχνάρουν την φωνή, φοράνε ξεπλυμένο τζιν, έθνικ φούστες  μπορούν να μιλήσουν ξαφνικά με την άνεση και την καυστικότητα ενός Roger Waters. Άλλο να κάνεις μουσική επανάσταση παγκοσμίως κι άλλο η μουσική σου να συνοδεύει άνετα από πρωινό πατσά μέχρι βραδινό σούσι.  Άλλο μουσική κι άλλο ηχητική συνοδεία.

Επίσης δεν γίνεται να λες ότι είσαι αριστερός κόκκινος και όχι ροζ, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και να βρίσκεσαι στην ίδια σκηνή με έναν Θηβαίο ο οποίος επιμένει να αυτοχαρακτηρίζεται μαλάκας με δημόσιες φιλοβασιλικές δηλώσεις. Ακόμα και η σκυλόποπ Βανδή διέκοψε την συνεργασία με τον Σφακιανάκη όταν άνοιξε τον κώλο του και μίλησε υπέρ της Χρυσής Αυγής. Γιατί σνομπάρεις, ακροαριστερέ  μου, το Δεσποινάκι και δεν κάνεις το ίδιο και με τον Βασιλάκη ο οποίος δεν σταμάτησε την συνεργασία με τον Θηβαίο αντιθέτως βγάζουν φωτό μαζί με γέλια κι αγκαλιές; 
Δηλαδή τον Οδυσσέα Ιωάννου τον θεωρείς εντάξει και κουλ ακόμα κι αν δήλωσε δημοσίως πριν στηρίξει Σύριζα στις εκλογές του Ιανουαρίου τα εξής; "Τα νόμπελ τα πήραν ο Ελύτης και ο Σεφέρης. Τα Λένιν, ο Μίκης, ο Ρίτσος και ο Βάρναλης. Όπως και το ευρωπαϊκό το πήραν ο Ζαγοράκης και τα άλλα παιδιά. Δεν τα πήρε η Ελλάδα. Δεν υποτιμώ βέβαια το περιβάλλον, την παράδοση της γλώσσας, τον βαρύ οπλισμό που χρησιμοποίησαν αυτά τα τεράστια μεγέθη του λόγου και της μουσικής. Όμως ήταν κατακτήσεις μέσα από προσωπική περιπέτεια". Πέρα από την κάθετη άποψη ότι δεν υπάρχει λόγος συζήτησης περί εθνικής συνείδησης, ολότητας και έθνους ο μεγάλος στιχουργός θυμήθηκε τον ευρωβουλευτή Ζαγοράκη για τα γκολ το 2004 αλλά όχι τον Χατζιδάκι για το Όσκαρ μουσικής το 1960. Ζαγοράκης-Χατζιδάκις:10-0.

Ο Νταλάρας τελικά ήταν αυτός που πετροβολήθηκε ως σύζυγος Πασόκας και καθαρής στήριξης της σοσιαλιστοκεντροαριστερής εξουσίας. Τόλμησε να πει ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και έμεινε στην απέξω εδώ και καιρό. Ενώ όλα τα Νταλαράκια κάνουν την φασαρία τους με εντολή της εξουσίας η οποία υποστηρίζει ότι το Αιγαίο δεν έχει σύνορα και γεμίζουν τα μαγαζάκια τους. Ντομάτες μόνο στον Νταλάρα; Άδικο και φασιστικό, δεν αρμόζει σε αριστερούς οπαδούς αυτός ο ρατσιστικός διαχωρισμός.

Όσο για την Καραΐνδρου που υποδέχτηκε τον Ολάντ στο gazArte δηλώνοντας την στήριξη με την παρουσία της στο ξεπούλημα της Ελλάδας μέσω της Αριστεράς αποδεικνύει ότι στις δεκαετίες δίπλα στον Αγγελόπουλο δεν κατάλαβε απολύτως τίποτα. Κι αν αυτή δεν κατάλαβε τίποτε, τότε οι βαριάς κουλτούρας αριστεροί φανατικοί θαυμαστές του κατουράνε καθημερινώς στον τάφο του.




13/10/15

Αν το μυαλό είναι ο στόχος, τότε κινδυνεύουν λίγοι





Κατεβείτε στον δρόμο για τον κουρδικό λαό, για τον λαό του Μεξικού, για το συριακό δράμα. Κάντε συνελεύσεις επί των συνελεύσεων για το πώς θα γραφτεί το φέιγ βολάν της επανάστασης. Βάλτε και τραγουδάκια που να συνάδουν με το σκηνικό. Από βαρύ ροκ μέχρι βαρύ Θεοδωράκη. Έλα και τους πήραμε τα σώβρακα των πούστηδων. Ανάψτε καπνογόνα και με το απαραίτητο ντύσιμο να κάνει κόντρα το οδόστρωμα με τη κόκκινη παντιέρα. Άιντε, παλικάρια μου και παλικαροπούλες μου, συναχτείτε κάτω από τους αγωνιστές τύπου Λαφαζάνη και τύπου πικραμένων που έμειναν στην απέξω από το κατοχικό πανηγύρι της Βουλής. Κάντε πως πλακώνεστε με καμιά διμοιρία ΜΑΤ να νιώσετε λίγο στο πετσί σας την αντίσταση και αφήστε τον καριόλη της γειτονιάς στην ησυχία του. Αυτόν ντε που δείχνει απροκάλυπτα πόσο ναζιστής είναι, πόσο γερμανοτσολιάδικο κύτταρο κουβαλάει αυτός και το μεταφέρει μέσω αναπαραγωγής στα τέκνα του.


Δεν θέλετε να δείτε το εδώ. Δεν θέλει κανείς να δει αυτό που συμβαίνει μπροστά στη μύτη του διότι πρέπει να πάρει την ευθύνη. Την τεράστια ευθύνη ότι το δίκαιο πρέπει να αποδίδεται επιτόπου και το αντίτιμο της τιμωρίας της αδικίας πρέπει να το υποστείς. Το άδικο που είναι μακρυά το "πολεμάμε" γιατί αλλουνού ο κώλος καίγεται είτε είναι Κούρδος, είτε Σύριος, είτε Μεξικανός, είτε ο τελευταίος γλάρος στην Γη του Πυρός. Το άδικο που συντελείται δίπλα μας, μπροστά μας, πίσω μας ακόμα και μέσα μας δεν το ακουμπάμε. Εκεί η πλήρης αορατότητα. Άντε το πολύ-πολύ να κατέλθουμε σε μία συντεταγμένη και ψηφισμένη από συνελεύσεις πορεία για να κοιμόμαστε το βράδυ ως επαναστάτες του πουπουλένιου παπλώματος. 
Εφόσον δεν πήρε την υπόθεση στα χέρια του ο νομικός κόσμος της χώρας να αντισταθεί με όπλο το σύνταγμα και τους νόμους έναντι των νόμων που επιβάλλουν από το 2010 οι κατοχικές κυβερνήσεις, ο όρος διαδήλωση, πορεία, ανακοινώσεις και μαζώξεις είναι βούτυρο στο ψωμί των χαμογελαστών μακελάρηδων.


Δύο συμβάντα τρανταχτά έγιναν τα τελευταία τρία 24ωρα στην Ελλάδα που αποδεικνύουν ότι ο γερμανοτσολιάς ανώνυμος χτυπά κατά μέτωπο όπου γουστάρει και κανείς δεν του κάνει το παραμικρό. Α, ξέχασα. Γίνονται σχόλια στα κοινωνικά μύδια (sosial media) και μετά βουρ για το που θα κάνουμε το πάρτι της επανάστασης για την απομακρυσμένη αδικία.

Το πρώτο αφορά το καθίκι που πατώντας πάνω στην πείνα του άστεγου του πρότεινε 2 ευρώ να πέσει μέσα στο λιμάνι.

 Και τι έγινε; Έπαθε τίποτε ο Ελληναράς; Αντιθέτως το καταδιασκέδασε που κατάφερε να αποδείξει σε 9 εκατομμύρια ελληνικό πληθυσμό ότι τα λεφτά είναι το παν, μπορούν να σε κάνουν κλόουν έναντι της αξίας μιας τυρόπιτας.

Το δεύτερο είναι αυτό που αποδεικνύει ότι δεν αξίζει να πολεμάς για το σύνολο διότι το σύνολο αποτελείται στην πλειοψηφία από μονάδες χειρότερες του Ερντογάν, των αρχηγών του ΝΑΤΟ και των διεφθαρμένων εκτελεστών της κυβέρνησης του Μεξικού. 

"Οδηγός ΚΤΕΛ κατέβασε έναν 10χρονο μαθητή στη μέση του δρόμου διότι ο μικρός δεν είχε πάρει ακόμη το δελτίο δωρεάν μεταφοράς του". Όταν ο οδηγός του ζήτησε 1 ευρώ ως αντίτιμο για να τον μεταφέρει λέγοντας ότι "εδώ δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα"  ο μικρός απάντησε ότι δεν είχε". Ο οδηγός τηρώντας το γράμμα του νόμου  πέταξε το παιδί έξω. Και τι έγινε; 

Τίποτε δεν έγινε μάλιστα οι τύποι σαν τον οδηγό του ΚΤΕΛ συνήθως είναι τόσο τυπικοί στους φόρους του Κράτους που παίρνουν και δωράκι από τον Αλεξιάδη ως καλοί φορολογούμενοι πολίτες. Οι αδίστακτοι τυπολάγνοι, οι μακελάρηδες νομολάτρες.
Μόνο στην ψυχή του μικρού έγινε τέτοια ζημιά που δεν καλύπτεται με όλες τις πληρωμές φόρων των νοικοκυραίων Ελληναράδων. Κι αυτό γιατί η δικαίωση και η αλληλεγγύη δεν ήρθε ποτέ. Η αδικία στην Ελλάδα χτυπάει μονάδες και αυτές οι μονάδες δηλώνονται ως εξαιρέσεις για τον πολύ απλό λόγο ότι η πλειοψηφία δεν βάλλεται από την αδικία της αναξιοπρέπειας βάλλεται από νόμους που αφορούν το χρήμα. Αν πλήρωναν την πλειοψηφία να αυτοεξευτελίζεται θα το έκανε κι αυτό. Δεν την ενδιαφέρει η λεπτομέρεια. Την ενδιαφέρει το μπούγιο, ο ντόρος και τι θα κερδίσει από αυτόν.

Άντε τώρα να μαζευτούμε σε κανέναν καφενέ να οργανώσουμε μία πορεία για την αδικία που συντελείται χιλιόμετρα μακρυά από τον κώλο μας, να συζητήσουμε για το πώς θα πουλάμε καλύτερα αλληλεγγύη, για το πού θα στήσουμε το επόμενο συσσίτιο ξεφτίλας και να φτιαχνόμαστε από μόνοι μας με στίχους της Κατερίνας Γώγου, γραπτά του Χρόνη Μίσσιου και επιστολές του Γκεβάρα. Αυτών των ελάχιστων που δεν ησύχαζαν για την αδικία που συντελούνταν μακρυά έχοντας όμως πρώτα μιλήσει,  παλέψει, ματώσει, σκοτωθεί ή αυτοκτονήσει για την ελάχιστη αδικία που συντελούνταν μπροστά στη μούρη τους. Αν δεν συμμορφώσεις την αδικία ως άτομο τότε εργάζεσαι ομαδικώς για την επίτευξη των στόχων της, είτε είναι δίπλα σου είτε χιλιόμετρα μακρυά σου.-

12/10/15

Αντίο Πατρίδα

 του Simple Man απ τον Τοίχο





Να την ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Την Ελληνίδα που φορά το μαύρο μαντήλι για να πενθεί τις χαρές που δεν έζησε και αυτές που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Να κουβαλά το ταψί με το ξεροψημένο από φούρνο ψωμί στο κεφάλι ισορροπώντας τα τσακισμένα πόδια της στο καλντερίμι κρατώντας το μέτωπο ψηλά σαν Καρυάτιδα που ακόμα και γερασμένη είναι εκεί για να κρατά τη μετόπη της αξιοπρέπειας. 

Να τον ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Να χώνει το τσαπί τόσο βαθιά στην γη σκοτώνοντας το χώμα για να σπείρει με τα χέρια του ζωή. Να τον δω να σταματά και να ξαποσταίνει κοιτώντας τον ήλιο που κονταροχτυπιόταν από τα γεννοφάσκια του για το ποιος θα αντέξει πιο πολύ μέχρι να πέσει το σκοτάδι. 
Να τα ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Τα παιδιά να παίζουν μπάλα στις αλάνες με τα λιτά παντελονάκια τους και ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι. Να ματώνουν τα γόνατά τους και να σηκώνονται χωρίς δάκρυα σαν γεννημένοι πολεμιστές έτοιμα για τις μάχες που θα έρχονταν. 

Να τους ξαναδώ ήθελα. Τους πικραμένους αυτής της χώρας . Να κάθονται στις ξεχαρβαλωμένες καρέκλες ενός καφενείου κάπου στα σύνορα και να κοιτούν μέσα από τα βρώμικα τζάμια την Ελλάδα να τους αποχαιρετά όπως έκανε κάθε μέρα, κάθε εποχή, κάθε χρόνο κι αυτοί να είναι εκεί να την κοιτούν μόνο για να την βλέπουν να φεύγει. 

Να τις ξαναδώ ήθελα. Τις κοπέλες να απλώνουν τις μπουγάδες στον ήλιο με τα ιδρωμένα φορέματά τους και να κοιτούν στον δρόμο για το ταίρι που θα γυρίσει από το μεροκάματο. Να έχουν στην κατσαρόλα φακές και το κρεμμύδι έτοιμο στο πιάτο και σαν βασίλισσες των γκρεμισμένων ελπίδων να σφίγγουν το χέρι του οικοδόμου που κάθεται σκεφτικός στο κουτσό από ένα πόδι τραπέζι. 

Να το ξαναδώ ήθελα. Εκείνο το πρωινό που οι καμπάνες χτυπούσαν και τα παλικάρια είχαν στα χέρια τους κορίτσια με σημαίες να ανεμίζουν. Τότε που όλοι ήταν φτωχοί, ακρωτηριασμένοι, προδομένοι, τσακισμένοι και ελλιπείς αλλά με την σιγουριά ότι εκείνη τουλάχιστον την στιγμή ήταν ελεύθεροι. 

Να σε ξαναδώ ήθελα. Να ανεβαίνεις στα βουνά αρματωμένος γνωρίζοντας ότι ίσως να ήταν η τελευταία σου ανάβαση και να το χαίρεσαι. Να είσαι ευτυχής που ζούσες για να πεθάνεις για μένα. Για σένα. Για όλα αυτά που ήθελα να ξαναδώ.

γράφτηκε Φεβρουάριο του 2012

5/10/15

Το 2016 η Ελλάδα θα είναι άλλη χώρα



Μάς ετοιμάζουν νέες εκπλήξεις εκτός του Μνημόνιου 3 - Η "ελάφρυνση του χρέους" θα είναι το νέο σλόγκαν κυβέρνησης και δανειστών για να τελειώσουν την άλωση της χώρας. 
Με το μεγάλο ψέμα "ελάφρυνση του χρέους" από τους δανειστές και την κυβέρνηση ετοιμάζονται να εξαπολύσουν επίθεση εναντίον του ελληνικού λαού με δήθεν ισοδύναμα, δήθεν φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις και δήθεν χτύπημα της οικονομικής ελίτ.

 Το Γιουρογκρούπ ψηφίζει το δικό μας προϋπολογισμό
Όλοι αναμένουν τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού αλλά ό,τι και να δηλώσει τα πράγματα για την Ελλάδα έχουν πάρει πορεία ανοδική για τους στόχους των Θεσμών και καθοδική για ό,τι έχει απομείνει ακόμη όρθιο στην ελληνική οικονομία. Στο Γιούρογκρουπ μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές των 45 προαπαιτούμενων και το τραγικότερο απαιτούν έκτακτο προϋπολογισμό άμεσης ανάγκης για το 2016 με στόχο το Κράτος να εισπράξει από φόρους 46 δις ευρώ ενώ ανεβάζουν την ύφεση της χώρα κατά 5% κατακρημνίζοντας την θεωρία  της κυβέρνηση η οποία είχε υποσχεθεί ύφεση 1,3%. 
Το 2016 ξεκινά όχι απλά άσχημα αλλά με μια γκιλοτίνα πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων αφού το χρέος παγιώνεται στα 184,5% του ΑΕΠ. Τις αποφάσεις του Γιουρογκρούπ καλούνται εντελώς τυπικά να ψηφίσουν οι Έλληνες βουλευτές μόνο για εθιμοτυπικούς λόγους αφού συμφωνήσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι. Όμως κανείς από τους ψηφίσαντες ΝΑΙ δεν θα μπορέσουν να απαντήσουν πώς είναι δυνατόν για το 2016 οι Έλληνες κάθε μήνα να πληρώνουν σε φόρους 3,84 δις ευρώ (εκτός των έμμεσων και των κρατήσεων) και μέσω ποιων φόρων θα έρθει στα ταμεία του κράτους αυτό το απίστευτο ποσό που και πάλι δεν θα φτάνει να καλύψει μισθούς δημοσίου και συντάξεις μηνιαίως. Το ό,τι είναι μικρότερο από τα προηγούμενα χρόνια δεν σημαίνει τίποτε από την στιγμή που η πραγματική οικονομία της χώρας έχει τελματώσει και αναμένουμε μετά τις αλλαγές για τους αγρότες και ελεύθερους επαγγελματίες καινούρια λουκέτα και παύση εργασιών.

Θα μάς "ελαφρύνουν"
Ο κ. Τσακαλώτος στο Γιούρογκρουπ  θα επιχειρήσει να πείσει τους εταίρους ότι η Ελλάδα έχει εφαρμόσει πάνω από το 61% των υποχρεώσεων της λίστας Γιούνκερ που μετά έγινε λίστα Τσίπρα και μετά προσύμφωνο. Όμως στην γωνία περιμένει το ΔΝΤ με την κ. Λαγκάρντ να κατακεραυνώνει την κυβέρνηση ότι μόνο το 1/4 των προσυμφωνημένων έχει υλοποιηθεί. Το ΔΝΤ είναι αυτό που έχει κάνει σύμμαχο η κυβέρνηση Τσίπρα για την "ελάφρυνση του χρέους" και που πάνω σε αυτό ο κ. Τσίπρας και το κυβερνητικό του επιτελείο θα "πατάνε" για να μπορούν να περνούν τους μνημονιακούς νόμους με μεγάλη ευκολία. 
Πουλάνε ελπίδα για άλλη μια φορά λες κι αν ελαφρυνθεί το χρέος θα έχει να κερδίσει ο Έλληνας πολίτης κάτι. Αντιθέτως, η "ελάφρυνση του χρέους" είναι ο μεγάλος πόθος των διεθνών κορακιών να ξαναμπούν στο παιχνίδι δανείων προς την Ελλάδα και οι εταίροι θα τους βοηθήσουν ούτως ή άλλως όταν θα έχουν γίνει νόμοι μέχρι και η τελεία του Μνημονίου 3 και θα επιμηκύνουν την αποπληρωμή του χρέους για όσα χρόνια θα τους αποδίδει σε χρήμα και σε πλήρη κυριαρχία επί της Ελλάδας.

Τι κρύβει το Μνημόνιο και η κυβέρνηση;
Η Κομισιόν και η Γαλλία μέσω του Πιερ Μοσκοβισί ανακοίνωσε ότι εκτός των προαπαιτούμενων έρχονται επιπλέον μέτρα για την Ελλάδα. Με μία ασάφεια προσδιόρισε ότι τα μέτρα θα αφορούν στις μεταρρυθμίσεις στο δημοσιονομικό και το ερώτημα είναι τι άλλη μεταρρύθμιση να κάνει από την στιγμή που η παράλληλη κυβέρνηση Versey έχει μπει σε υπουργεία ανοίγοντας όλα τα στοιχεία που επί 9 μήνες ήταν "κρυφά" και το δημοσιονομικό συμβούλιο με την ανεξάρτητη  Γενική Γραμματεία Εσόδων έχει τον πλήρη έλεγχο για το τι μπαίνει και το τι βγαίνει από και προς το δημόσιο ταμείο. Έχουν έλεγχο ακόμα για τις γάζες των νοσοκομείων και τις κιμωλίες των σχολείων. 
Ποια είναι τα περισσότερα μέτρα που ανακοίνωσε ο κ. Μοσκoβισί; Τι ξέρει ο κ. Τσίπρας από τον Ιούλιο και δεν το έχει πει ακόμη στον ελληνικό λαό πέρα από το "υποχρεωτικό" Μνημόνιο που υπέγραψε;
Στο σημείο αυτό έρχεται η δήλωση του πρώην υπουργού Οικονομικών, κ. Βαρουφάκη, η οποία πέρασε και δεν στάθηκε για σοβαρή ανάλυση από κανένα κυβερνητικό ή αντιπολιτευτικό βουλευτή. Ο κ. Βαρουφάκης υποστήριξε ότι ο κ. Σόιμπλε του δήλωσε ότι το πρόγραμμα θα αποτύχει γιατί είναι σχεδιασμένο να αποτύχει.  Το σίγουρο είναι ότι το πρόγραμμα θα αποτύχει γιατί τα νούμερα δεν βγαίνουν. Αυτά που ζητάνε ως φόρους είναι στόχοι που δεν "πιάνονται". 
Όλα αυτά συμβαίνουν την στιγμή που την αλλαγή  στο ασφαλιστικό, στο εργασιακό και στο συνταξιοδοτικό μάς την κρατάνε για έκπληξη. Είναι οι τρεις βασικότερες αιμορραγούσες πληγές για τους δανειστές που θέλουν να τις κλείσουν άμεσα και δια παντός. Ακόμα κι αν εφαρμόσουν σταδιακά τα νέα μέτρα των τριών αυτών κλάδων τα νούμερα πάλι δεν θα βγαίνουν εκτός κι ως έκτακτη ανάγκη μάς κάνει έκπληξη ο κ. Σόιμπλε και χρεοκοπήσει την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης. Τότε τα νούμερα θα βγαίνουν διότι με 100 ευρώ μισθό και σύνταξη, χωρίς δημόσια περίθαλψη ή οποιαδήποτε άλλη δημόσια κοινωνική παροχή η "ελάφρυνση του χρέους" είναι σίγουρη. Σιγουρότερη η έξοδος της Ελλάδας προς τις αγορές ή μάλλον η είσοδος των αγοραστών προς την Ελλάδα.