Ο θάνατος των "θεών"

Ξέφτισε ο κόσμος..

Σαν  πανί από φτηνό νήμα που το υφάνανε  όχι από μεράκι αλλά για να αγοράσεις άλλο, όσο πιο γρήγορα γίνεται ..

Ξέφτισαν και τα λόγια και οι σκέψεις.. Σαν να μην  πρέπει  να σου μένουν  στο μυαλό..

Ίσως να εντυπωσιάζουν μόνο ...για λίγο.. και μετά αέρας. Ούτε που θυμάσαι ποιος είπε αυτό, ...εκείνο..

Σπατάλη  της αλφαβήτας , και πιασάρικες λέξεις, φράσεις και θέματα..

Νοήματα για εγκεφάλους της εποχής ...καμένους..

Που δεν μπορούν να πάνε παραπέρα απ τη φυλακή τους ..

Μόνο οι εικόνες τους έμειναν μα αυτές χωρίς τον λόγο ..αυτές τις χίλιες λέξεις .. φτερά  δεν σου βάζουν..

Να έμενε τουλάχιστον  η καθαρή ματιά.. Η ματιά που σε κοιτάει στα ίσια ..

Ούτε από κάτω πρός τα πάνω ούτε από πάνω προς τα κάτω..

Η ευθεία ματιά..Αυτή που σε κάνει να νιώθεις εμπιστοσύνη..ίσως να υπήρχε ελπίδα..

Ξέφτισε ο κόσμος ..και το γνωρίζει..Ακούω κραυγές  να φωνάζουν : "Πεθαίνουμε..πεθαίνουν οι θεοί μας"* .. ( Γ. Σεφέρης: Στέρνα)

Και αμέσως βλέπω γύρω εκκλησιές ολοκαίνουργιες στη θέση των παλιών  με σκάρτα υλικά φτιαγμένες..

και αμέσως βλέπω όρνια να πετούν  για νά βρουν καταφύγιο στις πόλεις ..

ποτάμια χωρίς προορισμό που ασφυκτιούν και πνίγουν..

Γυμνά βουνά , θάλασσα μπαζωμένη..

και βλέπω  την Αγωνία να ακολουθεί με όλη της την αφέλεια  τον ήχο του "εκμαυλιστή..."

κι ο δρόμος του πουθενά  μου φωνάζει
Σκοτώσατε τους "θεούς" σας..

είσαστε νεκροί....