Γειτονάκι μου......

Αγαπημένε μου γείτονα, τα έβαλες και με τα περιστέρια;

Μας χωρίζει μια λεωφόρος (και πολλά άλλα) δεν ξέρω πως σε λένε
- ούτε κι’ εσύ- παρ ’όλα αυτά όμως σε τρώω και με τρως στη μάπα
κάθε πρωί που ανοίγω την μπαλκονόπορτά μου γιατί εσύ βεβαίως
παραμονεύεις ανάμεσα απ’ τις τελείως κατεβασμένες τέντες σου,
και τα καλυμμένα με καραβόπανο κάγκελα της βεράντας σου….

Μέχρι τώρα γελούσα με τα καμώματά σου…αλλά αρχίζεις και με ζορίζεις.
Θα κάνω ότι μου μήνυσες ,αλλά θέλω να σ ενημερώσω ότι τα περιστέρια δεν τρώνε καναρίνια. Και ύστερα να σε ρωτήσω σε τι σ’ ενοχλούν που έρχονται στο μπαλκόνι μου…
Θα μπορούσαν να ενοχλούν εμένα επειδή:

Με ξυπνάν το πρωί χτυπώντας μου τα παντζούρια.
Που αν αργήσω να τα ταΐσω μπαίνουν μέσα
Φωνάζουν και την παρέα τους



Ψάχνουν για τη σακούλα με το φαί τους που είναι πίσω απ τη γλάστρα και το ξέρουν.

Τα υπόλοιπα περιμένουν υπομονετικά.


Εμένα δεν με ενοχλούν.
Θα πάρω όμως τα μέτρα μου μόνο για σένα Τα πήρα..... τα μέτρα μου...εντάξει;