26/10/09

To sir, With Love (μέρος 2ον)

Κάποιος.... Γιορτάζει

Θυμάσαι που μ’ αποχαιρέτησες , δίνοντάς μου τον κουμπαρά του Ταχ. Ταμιευτηρίου στο τέλος της χρονιάς;
Να πάς στο καλό μου είπες.
Ήταν πρώτη φορά που τα μάτια σου δεν γέλαγαν κι ’αναρωτήθηκα τι είχα κάνει..
Δεν ήξερα τότε ότι αρχίζω το ταξίδι μου στον κόσμο που τόσο καλά γνώριζες εσύ.
Μου’ δωσες και το ενδεικτικό μου… το εισιτήριο.. που θα έπρεπε να ανανεώσω σε μερικά χρόνια. και ξανά.. μέχρι να με δεχτεί αυτός ο κόσμος… η ζωή.. η κοινωνία.
Πήρα τα μπαγκάζια μου και έφυγα. Μέσα η πλάτη ψηλά το κεφάλι..
Τέτοιο χωρισμό τον συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά.
Μέσα η πλάτη …. Από μέσα μου χαιρόμουν.. όχι δεν σκίζαμε βιβλία τότε.
Νόμιζα πως σε εκδικούμαι που φεύγω.. για τη βεργιά που μου έδωσες όταν αντέγραψα την υπογραφή σου για να διορθώσω τον βαθμό μου. Δημ. @αχόγλου...
Πως το είχες πει τότε με τόση έμφαση; Π λ α σ τ ο γ ρ α φ ί α!
Και τότε που άνοιξα το συρτάρι του γραφείου σου να πάρω τα σκίτσα μου( που έκανα εν ώρα μαθήματος το παραδέχομαι) …. Και ήθελες να τα δείξεις και στους άλλους δασκάλους. Γιατί δεν με χτύπησες όταν ζωγράφιζα παρά μόνο όταν τα πήρα;
Ψηλά το κεφάλι….. Ακόμα με τα μπαγκάζια στο χέρι είμαι Δάσκαλε
Όχι τα εισιτήρια δεν τα χρειάστηκα… δεν τα χρειάστηκαν.. απλά δεν χρειάστηκαν.
Στις αποσκευές μου δεν κουβαλώ τους βαθμούς σου.
Κουβαλάω τις ώρες που δεν κάναμε μάθημα,
και μας παρότρυνες να σου κάνουμε ότι ερώτηση θέλαμε.
Και μερικές φορές αν δεν ήξερες να απαντήσεις ( ! ) μας έλεγες θα ανοίξω εγκυκλοπαίδεια και θα σας απαντήσω αύριο.
Κουβαλώ τον πηλό που μου έμαθες να ζυμώνω..
Τις γλάστρες με τις ντοματιές που είχες στα παράθυρα και τις φροντίζαμε.
Κουβαλάω τη Λάϊκα που είχες μαζέψει στο υπόγειο του σχολείου μαζί με τα σκυλάκια της…… Ναι φώναζαν και τότε μερικοί.
Τη σαΐτα που πλέκαμε δίχτυ.
Τα αποξηραμένα λουλούδια απ τα παρτέρια που μας έδειχνες πώς να φυτεύουμε.
Και τις ξυλιές απ’ τη βέργα αυτές τις δύο μοναδικές φορές …. Που δεν ξέχασα και είμαι περήφανη που μου της έδωσες εσύ.. αργότερα κατάλαβα γιατί τις έφαγα..
Να κάνω ευχές για τη γιορτή σου ήθελα…………………………………….
Τις κάνω κάθε χρόνο και τις αφήνω να φύγουν…. Κάποιος θα τις πάρει…
μερος 1ον εδώ

18 σχόλια:

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Δείχνει μεγαλοκαρδία το να θυμόμαστε ωραιοποιημένες τις κακές στιγμές.
Χρόνια Πολλά σε όλους, λέμε εμείς εδώ στη Θεσσαλονίκη, σήμερα.
Και καλή εβδομάδα.

Laplace είπε...

Xρονια πολλα του λοιπον..τα εγραψε σωστα ο Δυσπιστος..
καλημερα κ καλη εβδομαδα

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Ηταν ο αγαπημένος μου Δασκαλος
Δυσπιστε
Χρόνια πολλά στη Θεσσαλονίκη

Ελιά Μαϊστρα είπε...

δεν του χρειάζονται πια οι ευχές μας
φιλαράκι
Γι'αυτό και γώ τις σκορπώ
γι άλλους δασκάλους...ξέρω πως υπάρχουν...
δεν μπορεί..
Καλή σου μέρα

korinoskilo είπε...

μεγαλη ευχη ... χρονια πολλα σε ολους που μας εχουν διδαξει κατι .....

χρονια πολλα ... λεμε γενικως σημερα οπως ειπε ο δυσπιστως :)

Aristodimos είπε...

Κουβαλάς μαζι σου ολην αυτην την όμορφη παιδεία και κληρονομιά που σου εδωσε με τον τοσο απλό κι ανθρώπινο τρόπο του.

Χρονια του καλα λοιπόν και παντα τετοιους αξιους συνεχιστές να βγάζει...
Καλή εβδομάδα

Αρης

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Χρόνια πολλά
σε όλους και στην όμορφη Θεσσαλονίκη
κορινόσκυλό μου
καλό απόγευμα

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ Αρη
Του χρωστάω πολλά..
Τί κρίμα όταν το καταλαβαίνουμε
να είναι αργά..
Καλή εβδομάδα και καλό σου απόγευμα

ΑΝΤΙΓΟΝΑΚΙ είπε...

Χρονια τους πολλα λοιπον.......
Καλο ξημερωμα......

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Να είσαι καλά αερικό.
Επίσης :)

ΛΕΩΝ είπε...

Δεν το καταλαβαίνουμε αργά....έτσι νομίζω πρέπει!Να μεγαλώνουμε και να βλέπουμε τα πράγματα που τότε ήταν τόσο θολά μέσα μας, πιο ξεκάθαρα τώρα! Νομίζω πως έτσι έχουν μεγαλύτερη αξία αυτά που μάθαμε, τα υπολογίζουμε περισσότερο!
Χρόνια Πολλά λοιπόν στον δάσκαλο .....σε όποιον έχει αφήσει στη θέση του!
Φιλιά Ελίτσα, φιλιά πολλά!

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Λιονταράκι
Χαίρομαι όταν σε βλέπω.
Ετσι είναι...σοφό λιοντάρι..
Πιό ξεκάθαρα και με μεγαλύτερη αξία.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό..
Κι'από μέναααα :))))

simple man είπε...

Απ' τα πιο όμορφα "γράμματα" που έχω διαβάσει.

OXΙά είπε...

Αμάν σήμερα. Όλο τα "ζουμιά" με "παίρνουν".

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Simle man
Ομορφο;σ'ευχαριστώ
Ισως επειδή ήταν της καρδιάς..

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Κλαίνε οι οχιές ωρέ;
Ναί.... αν κάνουν αναρτήσεις οπως:
"Και τώρα...οι δυό σας"
Συγχαρητήρια

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Σίγουρα σου άφησε μέσα σου ο Δάσκαλος πολύ περισσότερα από τις ξυλιές που έφαγες και σύ το ξέρεις καλά αυτό. Έτσι λοιπόν μετράει για σένα αυτό που άφησε στη ψυχή σου.
Πάντως τα βιωμένα γεγονότα, όπως αυτό, έχουν τόση ζωντάνια και αλήθεια, που μεταδίδουν τη συγκίνηση και στους άλλους.

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Ευχαριστώ κ.Θεοφίλου
Μου άφησε πάρα πολλά
που μου φτάνουν για δυό ζωές..Οι μόνες ξυλιές που κάτι μου έδωσαν( ! )
Ευχαριστώ για την τιμή..
Και χάρηκα.