To sir, With Love (μέρος 2ον)

Κάποιος.... Γιορτάζει

Θυμάσαι που μ’ αποχαιρέτησες , δίνοντάς μου τον κουμπαρά του Ταχ. Ταμιευτηρίου στο τέλος της χρονιάς;
Να πάς στο καλό μου είπες.
Ήταν πρώτη φορά που τα μάτια σου δεν γέλαγαν κι ’αναρωτήθηκα τι είχα κάνει..
Δεν ήξερα τότε ότι αρχίζω το ταξίδι μου στον κόσμο που τόσο καλά γνώριζες εσύ.
Μου’ δωσες και το ενδεικτικό μου… το εισιτήριο.. που θα έπρεπε να ανανεώσω σε μερικά χρόνια. και ξανά.. μέχρι να με δεχτεί αυτός ο κόσμος… η ζωή.. η κοινωνία.
Πήρα τα μπαγκάζια μου και έφυγα. Μέσα η πλάτη ψηλά το κεφάλι..
Τέτοιο χωρισμό τον συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά.
Μέσα η πλάτη …. Από μέσα μου χαιρόμουν.. όχι δεν σκίζαμε βιβλία τότε.
Νόμιζα πως σε εκδικούμαι που φεύγω.. για τη βεργιά που μου έδωσες όταν αντέγραψα την υπογραφή σου για να διορθώσω τον βαθμό μου. Δημ. @αχόγλου...
Πως το είχες πει τότε με τόση έμφαση; Π λ α σ τ ο γ ρ α φ ί α!
Και τότε που άνοιξα το συρτάρι του γραφείου σου να πάρω τα σκίτσα μου( που έκανα εν ώρα μαθήματος το παραδέχομαι) …. Και ήθελες να τα δείξεις και στους άλλους δασκάλους. Γιατί δεν με χτύπησες όταν ζωγράφιζα παρά μόνο όταν τα πήρα;
Ψηλά το κεφάλι….. Ακόμα με τα μπαγκάζια στο χέρι είμαι Δάσκαλε
Όχι τα εισιτήρια δεν τα χρειάστηκα… δεν τα χρειάστηκαν.. απλά δεν χρειάστηκαν.
Στις αποσκευές μου δεν κουβαλώ τους βαθμούς σου.
Κουβαλάω τις ώρες που δεν κάναμε μάθημα,
και μας παρότρυνες να σου κάνουμε ότι ερώτηση θέλαμε.
Και μερικές φορές αν δεν ήξερες να απαντήσεις ( ! ) μας έλεγες θα ανοίξω εγκυκλοπαίδεια και θα σας απαντήσω αύριο.
Κουβαλώ τον πηλό που μου έμαθες να ζυμώνω..
Τις γλάστρες με τις ντοματιές που είχες στα παράθυρα και τις φροντίζαμε.
Κουβαλάω τη Λάϊκα που είχες μαζέψει στο υπόγειο του σχολείου μαζί με τα σκυλάκια της…… Ναι φώναζαν και τότε μερικοί.
Τη σαΐτα που πλέκαμε δίχτυ.
Τα αποξηραμένα λουλούδια απ τα παρτέρια που μας έδειχνες πώς να φυτεύουμε.
Και τις ξυλιές απ’ τη βέργα αυτές τις δύο μοναδικές φορές …. Που δεν ξέχασα και είμαι περήφανη που μου της έδωσες εσύ.. αργότερα κατάλαβα γιατί τις έφαγα..
Να κάνω ευχές για τη γιορτή σου ήθελα…………………………………….
Τις κάνω κάθε χρόνο και τις αφήνω να φύγουν…. Κάποιος θα τις πάρει…
μερος 1ον εδώ