7/7/11

Το δικό τους τραγούδι

Από αναρχογατούλης


Δεν παίζω εμβατήρια για τους αναγνωρισμένους
μονάχα μια σάλπιγγα για τους ηττημένους και σκοτωμένους..

3 σχόλια:

BloG-_o_-SatIRuS είπε...

Σίγουρα δεν είναι αρκετό, είναι μικρότερο κι από το ελάχιστο, αλλά ας υπήρχε μια χαραμάδα έστω ελπίδας πως όσο σκοτώνονται και ηττώνται, όσοι σκοτώνονται και ηττώνται δεν σκοτώνονται και ηττώνται "τζάμπα"...
Σίγουρα όμως στα μάτια πολλών μας, πολλοί απ΄τους "ηττημένους" είναι μεγάλοι νικητές (λίγο "ξύλινα" το λέω αλλά δεν βρίσκω πιο σύντομο τρόπο!).
Καλημέρα

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Ω! ρε!
Captain My Captain!
άφησα ανοιχτά τα σχόλια?

Δεν ξέρω με ποιό σκεπτικό ανέβασε το αναρχογατί αυτό το ωραίο βίντεο..
Είναι αυτό που λέγαμε τις προάλλες..
Τα ποιήματα τα νοιώθει ο καθένας διαφορετικά.
Ομως και μόνο που τους θυμόμαστε και ανάλογα πράττουμε (έστω λίγοι) δεν ειναι σημάδι ότι δεν ηττήθηκαν τσάμπα??

Και οταν τραγουδώ χτυπώ τα (τύμπανα)νεκροί κι ανοίχτε μου πάει να πει ότι έρχομαι ή ελάτε να με ξεσηκώσετε παντί τρόπω? Σκέψεις ανόητες κάνω το ξέρω..
οπότε να ζητήσω συγνώμη απ τον αναρχόγατο που του "εκλεψα " σχόλιο,
να σε καλημερίσω
να σου ευχηθώ καλές διακοπές, να σε ρωτήσω που θα πάς ,
πως είναι τα πιτσιρίκια σου
και να την κάνω σιγά -σιγά..τυχεροί διακοπιάρηδες !!!!! (ναι η ζέστη της αθήνας φταίει που θα τη φάω και φετος στη μάπα!!)
Χαιρετώ!!! :))))

Ελιά Μαϊστρα είπε...

ΜΗΤΣΟΣ : Συγνώμη Ελιά!!!!!!
Το χτυπώ νεκροί κι ανοίχτε μου τι σκ.. το ανακάτεψες?? άντε πιες έναν καφέ πρώτα...
:Ρ:Ρ:Ρ