Το γράμμα της Ιόλης

Ελιά...
Μόλις σήμερα το πρωί ανακάλυψα τι έφταιγε και μια ζωή δεν μπορούσα να πλησιάσω τους ανθρώπους..
Η ..δεν με πλησίαζαν αυτοί..
Δεν είχα "όνειρα" Ελιά.. και όταν δεν έχεις κάτι..δεν μπορείς να δώσεις..
Και για να δώσεις πρέπει το όνειρό σου να είναι, εφικτό να γίνει πραγματικότητα.. να ξημερώσει και το "πρωί" να έχει μετατραπεί σε κάτι που το αντέχει ο άνθρωπος..
Σε κάτι που του είναι γνώριμο..γιατί αλλιώς τρομάζει και μένεις μόνος ..
Γιατί αν τα όνειρα δεν συγγενεύουν φεύγουν οι άνθρωποι Ελιά..
Δεν θέλουν ανόμοιους ανάμεσά τους ..
Αυτός είναι ο πραγματικός ρατσισμός..ο ρατσισμός του όνειρου ..οι άλλοι ρατσισμοί είναι επίκτητοι..
Και σήμερα πρωί - πρωί με επισκέφτηκε κάτι που έψαχνα καιρό.. Ρωτούσα όσους γνώριζα , όσους συναντούσα,
μα τι, απάντηση να πάρεις αν δεν ξέρεις ούτε το όνομα αυτού που ψάχνεις..
Σε είχα ρωτήσει και σένα.. μου ζήτησες στοιχεία..
Δεν σου το είπα τότε.. ότι τα δικά μου όνειρα δεν έχουν αριθμό ταυτότητας, οδό και αριθμό..
Μα τώρα είμαι ευτυχισμένη..και ναί ...αυτό το άτιμο το σύμπαν υπάρχει..
Δεν θα σου πώ τι μου χάρισε... γιατί το ξέρω θα γελάσεις , και εγώ δεν θέλω να αισθάνομαι ντροπή για τα όνειρά μου..
Είναι μικρά και χωρίς ενδιαφέρον σαν κάτι που δεν μετατρέπεται σε ύλη
Πές το λουλούδι ...πές το τραγούδι ..πές το : το μικρό και αδιάφορο "παραμύθι" της Ιόλης..
Την καλημέρα μου Ελίτσα..