13/5/12

Ευχαριστώ τη μάννα μου..





...... Που μ άφησε να μεγαλώσω ελεύθερη σαν αδέσποτο δαγκώνοντας με ωστόσο όταν πήγαινα να περάσω στην απέναντι μεριά του δρόμου χωρίς να κοιτάξω δεξιά - αριστερά..

Την ευχαριστώ που δεν με ευνούχισε με υποδείξεις ειδικών και έτσι δεν έγινα ένα παιδί που χρειαζόταν τον δικό του χώρο, την ανεξαρτησία του, τον σεβασμό των άλλων στα θέλω μου και στα πρέπει τους ..  ( Ω! μα τι σικ έκφραση!) ώστε να γίνω ένα μωρό απελπιστικά διαθέσιμο..
Την ευχαριστώ που ποτέ δεν άφησε να της κόψουν τα νύχια και να της λιμάρουν τα δόντια για να μην είναι σε θέση να έχει την επίβλεψή μου κι εγώ την προστασία της.
Την ευχαριστώ που δεν καμάρωσε ποτέ για μένα τουλάχιστον φανερά και μπροστά μου, που δεν ήρθε ποτέ στο προαύλιο του σχολείου να δει αν έφαγα το αυγό μου , που δεν πήρε ποτέ το μέρος μου όταν τσακωνόμουν με φιλαράκια. και  δεν μετέτρεψε σε  ιεροτελεστία μετά συμβουλών τον ερχομό της πρώτης μου περιόδου..
Την ευχαριστώ που μ έριξε στα βαθιά χωρίς σωσίβιο και έτσι έμαθα να κολυμπώ ..
.
Την ευχαριστώ για το φιλί που μου έδινε τα βράδια όταν πια νόμιζε ότι με είχε πάρει ο ύπνος...
Εν τέλει την ευχαριστώ που με έφερε στον κόσμο αν και δεν είμαι σίγουρη άν αυτή το ήθελε ή η φύση..

5 σχόλια:

BloG-_o_-SatIRuS είπε...

Κι εγώ την ευχαριστώ την δική μου που έκανε τέτοιον λεβέντη......!!!χαχαχα

Πολλές ευχές στην Μάννα σου, και σε όλες τις Μάννες του κόσμου...!!!
Καλημέρα!!

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Καλημέρες στους λεβέντες..
και στις λεβέντισσες!!
( Οι μαμάδες..)

Ανώνυμος είπε...

κι εγω ευχαριστω εσενα για τη φωτο

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Ανώνυμε/η

Ο κάτοχος της φωτό πάντα μου έλεγε πως ορισμένες εικόνες ανθρώπων είναι στιγμές που πονάνε αυτόν που τις κοιτάει ..σε βάθος χρόνου.
Όταν ρωτούσα: Γιατί τις μαζεύεις τότε ? μου απαντούσε: για να θυμάμαι πως για κάποιους δεν ήμουν τίποτα παρά μόνο ένα τυχαίο γεγονός..
Μου είχε δε απαγορεύσει να τις χρησιμοποιήσω - και αυτήν, για την οποία με ευχαριστείς και πολλές άλλες - όσες δηλαδή γλύτωσαν από ένα δικαιολογημένο για μένα μένος που έκαψε τις περισσότερες..
Διαβάζοντας ιστορίες από παλιά ημερολόγια, ακούγοντας τι μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος, πόσο μπορεί να αγαπήσει , πόσο μπορεί αυτή η αγάπη να μετατραπεί σε μίσος ..και το χειρότερο για μένα ..αδιαφορία.. τις μάζεψα όλες μιας και βρέθηκαν στα χέρια μου και έχω κάνει ένα λεύκωμα με τίτλο : Αυθαίρετη ζωή..
Όσο για τον κάτοχο που λέω παραπάνω έχει χαθεί..δεν ανησυχώ γι αυτόν..γιατί ξέρω πως θα είναι καλά..αφού πάντα έφευγε όταν καταλάβαινε πως έφτανε στο επικίνδυνο γι αυτόν σημείο να συγχωρήσει κάποιους..Μερικές φορές όταν βρεθεί στον "πολιτισμό" μου στέλνει κανα μήνυμα και ελπίζω πως στη νέα ζωή που έχει διαλέξει είναι αδύνατον να δει την δική μου αυθαίρετη δημοσίευση φωτογραφιών και παραμυθιών που τον αφορούν..

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Λοιπόν ανώνυμε αφού σ ευχαριστήσω για την επικοινωνία και το πέρασμά σου από δω
να σε πληροφορήσω ότι έπεσες έξω..
Μια αναφορά έκανα με αφορμή το δικό σου σχόλιο σε πρόσωπα που εκτιμώ..και που το κείμενο του πόστ δεν μου επέτρεπε να το κάνω.
Αν σ ενόχλησα ζητώ ταπεινά συγνώμη