Ελπίδα..

Όταν παίρνεις έμπνευση από ένα θέμα άλλου μπλογκ απ’ την μια νιώθεις περήφανος που έχεις επιλέξει φίλους που μπορούν να εμπνεύσουν μα απ’ την άλλη αισθάνεσαι σαν κλέφτης …… και ας μη γράφεις τα ίδια.
Ενοχές…. Είναι δυνατόν να τις ελέγξεις; Να μην τις κουβαλάς παντού;
Σαν μοιάζουν όμως οι καταστάσεις έστω και από άλλη οπτική τότε δεν μπορείς να αντισταθείς και θες να επιβεβαιώσεις αυτά που λέει ό άλλος και να φωνάξεις γι ’αυτά που συμβαίνουν ακόμα… και μοιάζουν .. και δεν επιτρέπεται να μοιάζουν και να συμβαίνουν.

Ας βάλει ο Θεός το χέρι του … ικεσία; ή κραυγή απελπισίας σε νησιά ξεχασμένα σε αξέχαστες εποχές ; (και στη εποχή μας, και στην εποχή μας….χα χα χα! )
Θα το βάλει ο Θεός το χέρι του;
Ναι….γιατί μόνο αυτό σου μένει.
Ο Θεός ή ο γιατρός; Μα ό Θεός φυσικά γιατί τον άλλον δεν τον εμπιστεύεσαι .
Και δεν τον εμπιστεύεσαι όχι γιατί έτσι σου κάπνισε αλλά γιατί αυτός το επιδίωξε .
Αυτός…αυτοί…. Πλην μερικών … λίγων. Όλα, γραμματική , όλα αριθμητική , όλα δύσκολα .
Ιατρικές επισκέψεις… στον άγιο Θεράποντα και στην αγία Θέκλα οι φίλοι..εν αγνοία σου. Ανησυχούν..κι'ας σου δίνουν κουράγιο..
Πόσο η επίσκεψη ; ένα κερί για σένα……και για εσένα.
Τα ζωγραφισμένα πρόσωπα δεν κάνουν διαγνώσεις.. Τα προτιμώ απ’ τα πέτρινα, τα ψυχρά που σε κοιτούν σαν εμπόρευμα.

Η ιδέα απ' το Νόστιμον Ήμαρ