Περί ανέμωνεεε! και υδάτωνεεε,

..


Γιατί μπάφιασα χθες και έμαθα απ τους συμπλογκεράδες όσα δεν είχα μάθει στη ζωή μου για την επανάσταση για τους ήρωες και όλα τα σχετικά του 1821. Εμ τους εθνικούς Ευεργέτες που τους πάς; Τηλεόραση δεν κοίταξα πρώτον γιατί δεν μ’ αρέσουν οι αποχαιρετισμοί αφού τέλος λένε οι παρελάσεις αλλά και για τον πιο παραπάνω λόγω συν που δεν είχα καμιά όρεξη να δω ξανά μανά τον Παπαμιχαήλ - Παπαφλέσα.
Τώρα θα μου πεις γιατί κυρά μου αλώνιζες στα μπλόγκ; Γκούχ! γκούχ!
Δεν είχες δουλειά να κάνεις; Είχα πως δεν είχα ..αλλά η καλή μέρα απ το πρωί φαίνεται..
Λοιπόν που λέτε αφού ξύπνησα το πρωί… Και κάνω μια παρένθεση να σας ρωτήσω από πότε οι Ελίτσες γιορτάζουν του Ευαγγελισμού;
Ξύπνησα λοιπόν με καλή διάθεση για όλες τις ευχές που δέχτηκα και όπως ρέμβαζα στο μπαλκόνι λέω δεν κάνω μια σκορδαλιά για μια ψυχή που πρωί –πρωί άλλη δουλειά δεν είχε παρά να χτυπάει πόρτες και να ρωτά αν «γιορτάζει κανείς;»
Είπα λοιπόν να την κεράσω μια σκορδαλιά της Προ-Προύς (κατά το Σαπφώ της Σαπφούς,) αν και δεν ήμουν σίγουρη κατά πόσο θα την δοκίμαζε γιατί sic σκορδαλιά για την αφεντιά της δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα.. και εξακολουθεί όποιος την τρώει να μυρίζει από μακριά.. και επειδή ξέρω πώς τρώει μόνο τον λευκό ταραμά γι αυτό ήμουν κάπως διστακτική… εξ’ άλλου τα χαβιάρια οι αστακοί και τα μπρικ δεν ταιριάζουν και πολύ με την σκορδαλιά.. και παρεμπιπτόντως να καταθέσω ότι το μπρικ προ αμνημονεύτων χρόνων λεγόταν ρόζα και πουλιόταν χύμα στην αγορά σε χωνί από μπλε χαρτί τετραδίων. Αλλά και πονηρά σκεπτόμενη είπα γράψε την εσύ και που ξέρεις μπορεί να σου κάνει πάλι καμιά διαφήμιση σε κανένα μπλόγκ Κυπριακού νηολογίου. Αυτά περί εδεσμάτων καλομαθημένων ουρανίσκων.
Και εφόσον η καλή μέρα απ το πρωί είπαμε φαίνεται έχασα τα γυαλιά μου
που τα βρήκα ύστερα από ώρες κρεμασμένα σε έναν Μπέντζαμιν που είχα ποτίσει . Τ ο τετράδιο της Πρό-Πρό δεν είχε την συνταγή όσες φορές κι αν το έψαξα.. Κι όταν άναψα τσιγάρο για να μαζευτεί το θολωμένο μου μυαλό ,αυτό το έκανε το θαύμα του (κι ας έρθει κανένας κιαρατάς γιατρός να μου πει να το κόψω!)..
Και ή συνταγή βρέθηκε στις ενότητες (κρατήσου στη θέση σου…. ) παρακαλώ!
Εμβάμματα !!!
Τώρα αν αναφωνήσω έλα έμβαμμα στό τόπο σου θα πλακώσει πάλι κανένα συμπατριωτάκι και θα μου κάνει παρατήρηση ότι δεν μιλάω γυναικεία γι’ αυτό δεν λέω …έλα έμβαμμα στον τόπο σου…. Και επειδή με κάθε καινούργια λέξη που βρίσκω τρέχω στο Λεξικό ( Ελευθερουδάκης 1928 ) που μου είχε πάρει ο παππούς μου με το που γεννήθηκα δηλ 21.5.28. Βέβαια σήμερα δεν κάνουν τέτοια δώρα στα νεογέννητα, γιατί τι αξία έχει μια εγκυκλοπαίδεια, μπροστά σε μια εγγραφή φοίτησης σε διάσημο κολέγιο!
Έμβαμμα πληροφορήθηκα είναι και ο ζωμός που βουτάς το ψωμί και η σάλτσα μην πω καμιά κουβέντα η σουρτουκλεμέ (και ποτέ «μπουρδουκλεμέ» όπως λένε μερικοί που ζόρ-ζουρνά να ξεχάσουμε τη γλώσσα μας .)
Συνταγή:
Σκορδαλιά: Είδος εμβάμματος έχοντας ως βάσιν το σκόροδον και ως συστατικά, γεώμηλον βραστόν ή ψίχαν άρτου κάρυα ή αμύγδαλα ελαιον και όξος άπαντα κοπανιζόμενα εντός ιγδίου.. (άντε πάλι το ιγδίον)
Μια απ τα ίδια είδα και στο τετράδιο χωρίς τίποτα άλλο παρά μόνο δυο λέξεις
στα συστατικά «μερικοί προτιμούν και άλευρον»
Ωπα! Εδώ είμαστε και επειδή πρόκειται περί οικογενειακού μυστικού η Πρό-Πρό δεν γράφει τίποτα παρακάτω…
Εγώ όμως θα σας το προδώσω γιατί αυτά τα οικογενειακά μυστικά δεν τα μπορώ γιατί καλά να αφορούν μόνο… σκορδαλιές…
Λοιπόν άμα θέλετε την συγκεκριμένη σκορδαλιά βάλτε σε ένα τηγανάκι- κατσαρόλι 2-3 κουταλιές αλεύρι και διαλύστε το με τόσο νερό ώστε να γίνει ένας παχύρευστος χυλός.
Βάλτε το σε χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να γίνει μια σφιχτή μπάλα και να χάσει το γαλακτερό χρώμα που είχε.
Βάλτε τη μετά στο Μούλτι ρίξτε όσο σκόρδο τριμμένο αντέχετε μια πρέζα αλάτι και άλλο τόσο ζάχαρη και χτυπάτε προσθέτοντας σιγά –σιγά σπορέλαιο και λευκό ξύδι..

ΥΓ: την συνταγή σας τη δείνω
1) γιατί ξέρω δεν θα τη διαβάσετε
2) Γιατί θα σκεφτείτε… αλεύρι; Μπλιάχ!
3) Αν ωστόσο την κάνετε δεν θα την πετύχετε
γιατί εγώ είμαι μαστόρισσα
4) αν την πετύχετε να αναφέρετε το όνομά μου.

Με αγάπη..
ΙΟΛΗ