Από μέρες έδειχνε πως θα σηκώσει καιρό..Κανένας μας δεν το πίστευε κι ’όμως κατά βάθος τα αδιάφορα και κατά συνθήκη αόριστα και διόλου ανησυχητικά λόγια μας έκρυβαν αυτό που φοβόμαστε..
Τα σύννεφα μας προειδοποιούσαν κάθε τόσο, μα εμάς το μάτι μας σε μια αχτίδα….όλη μας η ελπίδα.. Αγνοήσαμε τα σύννεφα.
Ακόμα και όταν τα δένδρα άρχισαν να λυγάνε, τα φύλλα τους να σκορπίζονται
κανένας δεν αναρωτήθηκε : Μα καλά πως πέφτουν τα πράσινα φύλλα;
Και περιμέναμε κάτω από έναν ουρανό που είχε αγγίξει τη γη και μας πίεζε
και όλο και πιο πολύ μέχρι που χωθήκαμε μέχρι τη μέση στο χώμα αλλά και πάλι αδιαφορήσαμε, γιατί το καινούργιο μας ανάστημα νομίζαμε πως το είχαν όλοι αφού για μέτρο παίρναμε αυτό που ήταν στη γη..
Και ξαφνικά σταμάτησαν όλα… ακόμα και τα λόγια των ανθρώπων..
Μόνο μερικά σκυλιά του δρόμου αλύχτησαν για λίγο σαν κάποιος να τους έδωσε γερή κλωτσιά και μετά τίποτα..
Τα πάντα ακίνητα.. στάσιμα σαν μια εικόνα που πάγωσε και το Delete που πατήσαμε απεγνωσμένα μας κοίταζε στα μάτια με ειρωνεία νομίζω.
Τότε μας έπιασε φόβος.
Τότε καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να ξαναδώσουμε κίνηση ακόμα και με κίνδυνο να χάσουμε τα πάντα Να γκρεμίσουμε τα πάντα.
Και μετά άρχισε να βρέχει.. να βρέχει ασταμάτητα μέρες , νύχτες .. μια βροχή που δεν την γνωρίζαμε.. ακόμα και η γη την έδιωχνε αρνούμενη να την χωνέψει.
Αλμυρή βροχή … που μας χτυπούσε κάνοντας το δέρμα μας να τραβιέται, να σκάει χωρίς ούτε καν τα χέρια μας να μπορούμε να υψώσουμε στους «Θεούς». Μια βροχή καυτή που έκανε το κορμί μας να λιγοστεύει να χάνεται..
Την τελευταία μου λέξη την άκουσα μόνο εγώ κι αυτή ή καυτή αλμυρή βροχή..
Η φωτογραφία από εδώ
&usg=__X_-OHr8u1W4mL_jW7205t_vILog=&h=339&w=260&sz=27&hl=el&start=45&sig2=--XZRp4DwwtoLF09qZW4fg&itbs=1&tbnid=V3UimgyhxeS9qM:&tbnh=119&tbnw=91&prev=/images%3Fq%3D%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BB%25CF%2585%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582%26start%3D40%26hl%3Del%26sa%3DN%26gbv%3D2%26ndsp%3D20%26tbs%3Disch:1&ei=HocsTP2TK8aUnQeV1ez0Ag){kind=link}
15 σχόλια:
Εγινες στήλη άΛΛΛΛατος....
ΑμαρτωωωωωΛΛΛΛΛΛΛΛΛήηηηηηηηηηηηηηηη
(και Άτιμηηηηηηηηηηηηηηη)
Εμ????
Δεν με άκουγες!!!!!!!
Παθαίνεις αυτό που φοβάσαι. Τι φοβάσαι όμως ? Το άγνωστο που θα συναντήσεις ή τη δύναμη που πρέπει τότε να δείξεις και δεν είσαι σίγουρη ότι την έχεις? Η βροχή, η όποια βροχή, μπορεί να λειώσει το σώμα σου, μόνο όταν αυτό είναι απλό αρχέγονο χώμα, χωρίς ψυχή. Αλλά τότε, την τελευταία λέξη νόμισες ότι την άκουσες, επειδή χωρίς ψυχή ποτέ δεν την είπες.
"Κανένας μας δεν το πίστευε κι ’όμως κατά βάθος τα αδιάφορα και κατά συνθήκη αόριστα και διόλου ανησυχητικά λόγια μας έκρυβαν αυτό που φοβόμαστε..."
Κανένας δεν το πίστευε κι έπεσε η βροχή η αλμυρή κι όλα σαν τη Νεκρή θάλασσα έγιναν. Σπόροι σ' αλμυρό, άγονο έδαφος, πώς να βλαστήσουν. Φόβος; Τα κατά συνθήκη λόγια μας, τα συμφωνηθέντα ψεύδη, η καραμέλα που στάζει καυτή πια στα μυαλά μας, έσκαψαν βαθιά στο βράχο... το καινούριο όπλο τ' ουρανού, το άλας της βροχής, μετουσιώθηκε, έγινε συνήθεια, αδιαφορία. Ο φόβος παραμένων. Εκεί βαθιά κρυμμένος, πίσω απ' το παραπέτασμα της κοινότυπης λογικής. Που δεν είναι πια κοινή...
Καλό απόγευμα.
"Κανένας μας δεν το πίστευε κι όμως κατά βάθος τα αδιάφορα και κατά συνθήκη αόριστα και διόλου ανησυχητικά λόγια μας έκρυβαν αυτό που φοβόμαστε..."
Έπεσε η βροχή κι έγινε ο κόσμος Νεκρή Θάλασσα, άγονος, άκαρπος Έπεσε ο σπόρος στην αρμυρή γη, πώς να βλαστήσει. Τα αδιάφορα και κατά συνθήκη αόριστα λόγια μας, τα συμφωνηθέντα ψεύδη, η καραμέλα που καυτή πέφτει πια στο μυαλό σκάβει βαθιά στο βράχο. Φόβος; Χρειάζεται πια ο φόβος; Είναι τόσο καταλυτική η συνήθεια, η αδιαφορία, η βλακεία. Στηρίγματα στα σαθρά θεμέλια των παλατιών που χτίζουμε στην άμμο. Το καινούριο άλας της βροχής που κάνει κι αυτόν τον φόβο να κρύβεται πίσω απ' το παραπέτασμα της ανουσίας...
Καλό σου απόγευμα
Εκπληκτικό
'Την τελευταία μου λέξη την άκουσα μόνο εγώ κι αυτή ή καυτή αλμυρή βροχή'
εκπληκτικο το τελος Ελιτσα μου...
περικλείει τα παντα..ισως κ ολοκληρο το νοημα της ζωης..
καλο βραδυ να εχεις..
Αυτό δεν κατάλαβα πώς έγινε... ειλικρινά!
Θέλω να πω, είχα γράψει κάτι, μετά το διόρθωσα, ποστάρισα το δεύτερο... πού βρέθηκαν και τα δυο δημοσιευμένα; χμμμμμ... να το κοιτάξω για αλτσχάιμερ;
AKANONISTH
Το όνομά μου είναι Μπόντ
Τζέϊμς Μπόντ
????????
ΑΝΤΩΝΗ
Φόβο όχι..το αντίθετο μάλιστα που θα το έλεγα δέος.. Για το άγνωστο λοιπόν, αναμονή.. (υπάρχει δεν υπάρχει) αφού από παιδί έπαψα να το φοβάμαι.Πως όμως να δώσω να καταλάβουν οι άλλοι ότι το λεωφορείο δεν είναι δυνατόν να περασει την ώρα που οι ίδιοι καθόρισαν..
Η τελευταία λέξη όπως και να ειπώθηκε η ουσία είνα ότι κανείς δεν την άκουσε, αλλιώς θα άκουγε και τα άλλα..
Μελβώ μου
Φοβάται μόνο αυτός που δεν έχει καταλάβει ότι είναι στον πάτο..
Και το κουπί δεν του κάνει τίποτα .. καιρός να αρχίσει να περπατά.
Οσο για το άλλο μόλις πρόσεξα ότι είναι δύο διαφορετικα σχόλια..
Την έχω πάθει κι εγώ με ένα εις διπλούν
Εσύ δεν ξέρω τι έκανες.. εμένα δεν μ'ενοχλεί.
Δεν σε πιστευω με τι, κάθεσαι και κλαις..γέλααααα αυτό θέλω
Φιλια
Σ'ευχαριστώ Laplace
Καλό απόγευμα φιλαράκι
Θάρθουν πολύ πιο έντονες καταστάσεις κάνε υπονή θα τις ζήσεις.
ΦΑΝΤΑΣΟΥ
Θα σου έλεγα ελπίζω να μήν έρθουν τόσο γρήγορα
αλλά είναι εγωϊστικό.
Καλό σου βράδυ
Εγω αντιθετα θελω ναρθουν γρηγορα,
εγωιστικα,
εχω απιστευτο θυμο,
να γινουν αυτα που απο βλακεια δεν εγιναν στην προηγουμενη ευκαιρια που ειχαμε,
ανταρα και κουνιαρχτος.
Την επόμενη απογοήτευση δεν θέλω να ζήσω AnteGia
Βλέπεις κανένα φώς από πουθενά;
Θέλω πίσω τη ζωή μου και τη ζωή του παιδιού μου
Δεν με παίρνει να κάτσω να σκεφτώ πώς αυτό θα γίνει με επιστημονικό τρόπο..
Όλοι τους στο κάτω- κάτω τι κάνανε τόσα χρόνια..
Τη ζωή σου δεν τη διεκδικείς πηγαίνοντας σε λιτανείες
Δημοσίευση σχολίου