28/8/09

Να με παίρνανε τα σύννεφα,οι άνεμοι,τα κύματα

Να μιλάει ένας Μυτιληνιός για τη Μυτιλήνη (μπορεί να σας πεί και ψέμματα χωρίς να το θέλει) είναι σαν να μιλά για τον εαυτό του,γιατί είναι και ο ίδιος ένα κομμάτι του τόπου του, ένα κλαδί ας πούμε από λιόδεντρο, ήτε μένει εκεί ήτε ακόμα χειρότερο μακριά της.

Αλλά σκέπτομαι πάλι πως στη μυστική και ανεξερεύνητη περιπέτεια της ανθρώπινης σκέψης...και η φαντασίωση είναι αλήθεια.Το έχω δοκιμάσει ...το ξέρω καλά. Οτι κι'άν πεις ωστόσο αυτό είναι το νησί μας.Ενα κομμάτι ευλογημένο από χίλιες μυστηριώδεις δυνάμεις από αρχαίες θεότητες του ουρανού και της γής, από χριστιανικά ερημοκλήσια που είναι σκορπισμένα στις λαγκαδιές του, ίσαμε ακόμα κι' από μας τους ίδιους τους ντόπιους καλαμαράδες του ερασιτέχνες και μή που φτιάχνουν ή απλώς εκφράζουν το θρύλο του.

Η διαχυμένη στη φύση δύναμη και ομορφιά του ανασκαλεύει ήρεμα και ανεπαίσθητα τα σπλάχνα του ανθρώπου, και στρέφει πίσω τη σκέψη του στις ομιχλωδεις αρχές της ζωής.

Δεν μπορεί........κάτι θ'αφήνει τούτο στο χαρακτή

ρα μας. Ναι, δέν μπορεί! Μέσα σ'αυτή την παράξενη ατμόσφαιρα κι'εμείς οι Μυτιληνιοί παίρνουμε κάποιο στοιχείο αρχέγονο και ταυτόχρονα καλλιεργημένο.. μια πίστη στην ύλη της γής, που διαφεντεύει τη ζωή και τον θάνατο και μιά (το ίδιο χαρακτηριστική) απέχθεια σε ότι είναι πρόσθετο.......κοινωνικό μεγαλείο.....αξίωμα, κούφια λόγια, και ότι άλλο θαμπώνει αυτό το θαύμα που είναι ο άνθρωπος καθαυτός.

Τόσο, που μας παρεξηγούν.Και την αγάπη μας ακόμα αν αυτή έχει διαφορετικό αποδέκτη απ' το δικό τους.(γειά σου ιβαν)

Η συνέχεια σε μια άλλη χρονική στιγμή

Και ώς γόνος ατίθασων Αιολέων, το κείμενο είναι ανερυθρίαστα κλεμμένο και αναιδώς παραποιημένο

2 σχόλια:

korinoskilo είπε...

ακριβως αυτο που ειπε και η γλυκα ... ας σε παρεξηγουν..... μεινε οπως εισαι :)

καλημερα :)

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Κορινόσκυλοοοο
Ευχαριστώ για το χεράκι που έβαλες.
νά'ξερες τι καλό μου έκανες!(δεν ξέρεις, και από πού να ξέρεις; και γιατί να ξέρεις ...καλέ;)

Φιλιά ρε κορίτσια..καληνύχτα